Ήξερες ότι υπάρχει θαυματουργό πηγάδι στο Θραψανό;

Ανατρέχοντας σε καταγεγραμμένα ιστορικά στοιχεία αλλά και από τις ανέκδοτες ιστορίες που ακούμε ακόμα και σήμερα από τους παλαιότερους βλέπουμε ότι το Θραψανό είναι πλούσιο σε θρύλους και παραδόσεις.

Οι σπουδαιότεροι θρύλοι αφορούν το πηγάδι που βρίσκεται έξω από την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, γνωστή και ως Παναγία Πηγαδιώτισσα. Κατά γενική ομολογία των χωριανών, στα παλαιότερα χρόνια, έχουν συντελεστεί σπουδαία θαύματα στο πηγάδι, από το οποίο προήλθε και το όνομα "Παναγία η Πηγαδιώτισσα". Από το συγκεκριμένο πηγάδι προμηθεύονταν νερό οι κάτοικοι του χωριού. Δεν ήταν λίγες οι φορές που χωριανοί έπεσαν μέσα, αλλά κατά ένα υπερφυσικό τρόπο το πηγάδι υπερχείλιζε και τους έβγαζε έξω χωρίς να πνιγούν.

Η τελευταία αναφορά που μνημονεύεται σε φυλλάδιο με τα "Θαύματα της Παναγίας της Πηγαδιώτισσας" είναι του Αντώνη Μαυραντωνάκη κάτοικου του χωριού που το 1914 σε ηλικία 10 ετών έπεσε στο πηγάδι και το πηγάδι υπερχειλίζοντας τον έβγαλε έξω. Αναφέρεται, επίσης, ότι και ο Ανδρέας Κορνάρος που δεν πίστευε στο θαύμα αλλά κάποτε βρέθηκε εκεί, όταν είχε πέσει μια γυναίκα, είδε με τα μάτια του, το νερό που την έβγαλε πάνω σώα. Μετανιώνοντας για την απιστία του, μπήκε στην εκκλησία και ζήτησε από την Παναγία συγχώρηση για την απιστία του.

Το νερό του πηγαδιού θεωρείται, επίσης, θαυματουργό, σύμφωνα με πολλές νεώτερες μαρτυρίες.
Σύμφωνα με την παράδοση, όταν έχτιζαν το πηγάδι, για να σταματήσουν τη ροή του νερού, τοποθέτησαν μέσα το εικόνισμα της Παναγίας. Όταν κτίστηκε το πηγάδι, οι κάτοικοι μετέφεραν την εικόνα στην εκκλησία. Την άλλη, όμως, μέρα το εικόνισμα βρέθηκε και πάλι μέσα στο πηγάδι χωρίς να το έχει μεταφέρει εκεί κανείς.

Στην ίδια εκκλησία της Παναγίας της Πηγαδιώτισσας κατά την Τουρκοκρατία ζούσε κάποιος ιερομόναχος που λέγεται ότι ίδρυσε το πρώτο κρυφό σχολειό της περιοχής. Σε ένα κελί μαζεύονταν οι μαθητές και μάθαιναν στοιχειώδη γραφή και ανάγνωση από το ψαλτήρι. Επειδή δεν είχαν, όμως, τετράδιο και μολύβι, πήγαιναν στα ποτάμια που πέταγαν συνήθως ψόφια ζώα, έπαιρναν τη σπάλα και πάνω της έγραφαν με ένα χαλίκι. Τη μακάβρια αυτή εφευρετικότητα των μικρών μαθητών, την εξιστορούσε στους παλιότερους ο Νιριανομιχάλης, που ήταν μαθητής την εποχή εκείνη.

Σε ένα χωριό που η παράδοση των θρύλων είναι πλούσια δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι νεράιδες. Σύμφωνα με τον μύθο, στις Λιβάδες, κάθε βράδυ οι νεράιδες έστηναν χορό παρασέρνοντας μαζί τους στον ρυθμό όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Η γιορτή, όπως λέγεται, κρατούσε μέχρι την ώρα που θα λαλούσε ο πετεινός.

• Γνωρίζετε και εσείς μύθους και παραδόσεις από μέρη της Κρήτης; Στείλτε μας την ιστορία στο email [email protected] ή στη σελίδα μας στο Facebook @ekriti.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ήξερες ότι υπάρχει σπηλαιώδης ναός στη Βήθανο που στάζει αγίασμα;

Ήξερες ότι το βουλισμένο αλώνι στη Κρήτη είναι "τιμωρία" του προφήτη Ηλία;

Ήξερες ότι η εικόνα της Παναγιάς της Χαρακιανής βρέθηκε από μια Βυζαντινή αρχόντισσα;