Ανανέωση ή Αναπαλαίωση στις Ευρωεκλογές; Του Θανάση Παπαμιχαήλ*

Στις Ευρωεκλογές θα ψηφίσουμε με τα κριτήρια που ψηφίζουμε στις εθνικές εκλογές, κομματικά η θα ψηφίσουμε για να στείλουμε τους καλύτερους να  εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα μας στην Ευρώπη;

Σύμφωνα με το Μαρξ Βέμπερ, η ενασχόληση με την πολιτική, σημαίνει συμμετοχή σε έναν αγώνα ισχύος, με σκοπό τον επηρεασμό της διοίκησης ενός κράτους. Αυτός ο ορισμός της πολιτικής ως επάγγελμα ανήκει σε παλαιότερες εποχές όπου η πολιτική ήταν λειτούργημα και οι πολιτικοί έμπαιναν πλούσιοι στην πολιτική και έβγαιναν πάμφτωχοι, αν δεν πέθαιναν στην ψάθα έχοντας όμως αφήσει πλούσια κληρονομιά, σε ιδέες και έργο!

Στις μέρες μας το αξίωμα, του ευρωβουλευτή, βουλευτή, τοπικού άρχοντα, εξελίσσεται σε ένα λίγο έως πολύ, «κλειστό επάγγελμα» με την οικογενειοκρατία να διαπερνά οριζόντια και κάθετα όλα τα κόμματα εξουσίας, αντιμετωπίζοντας την "καρέκλα" της εξουσίας, ως γονική παροχή. Ρίχνοντας μια ματιά στη  αποζημίωση κάθε ενός από τους τριακόσιους βουλευτές μας αλλά και στους ευρωβουλευτές μας, βλέπουμε ότι έχουν μηνιαίο εισόδημα αρκετές χιλιάδες ευρώ, έχουν με λίζινγκ αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, επιδότηση ενοικίου και δωρεάν προσωπικό. Επίσης, παίρνουν πιο εύκολα δάνεια από τράπεζες και πολλάκις χωρίς εγγυήσεις και βοηθάνε με τις γνωριμίες τις προσωπικές τους δουλειές. Πάνω – κάτω ίδια είναι και τα προνόμια των αυτοδιοικητικών αρχόντων μας. 

Διαχρονικά, το επάγγελμα του πολιτικού είναι ένα «κλειστό» ανδρικό επάγγελμα για λίγους, μια και το ενδιαφέρον των γυναικών δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς, όταν οι γυναίκες συμμετέχουν στο σύνολο του πληθυσμού σε ποσοστό πάνω του πενήντα τοις εκατό. Η συμμετοχή σε ψηφοδέλτια αποτελεί για πολλούς γόνους, «προίκα», περιουσιακό στοιχείο με κληρονομικό δικαίωμα. 

Οι περισσότεροι νεοεισερχόμενοι στην πολιτική, προέρχονται και από κομματικές οργανώσεις και χρειάζεται  να διαθέτουν μεγάλα ποσά για τις προεκλογικές τους εκστρατείες, απέναντι στους κληρονόμους των πολιτικών τζακιών και δυναστειών. Υπάρχουν και αυτοί που συμπληρώνουν τα ψηφοδέλτια, δεν εκλέγονται αλλά διορίζονται σε κρατικές θέσεις την "επόμενη "των εκλογών, με αμοιβές υψηλές! Όλοι κερδισμένοι. 

Νέοι, όχι κατ’ ανάγκη σε ηλικία, πρέπει  να ασχοληθούν με την πολιτική όπως πετυχημένοι επαγγελματίες, καταξιωμένες γυναίκες και να μην  αποφεύγουν την ενασχόληση με το γνωστό «δεν κάνω εγώ για την πολιτική». Εννοούν προφανώς, ότι καταδικάζουν τις γνωστές πρακτικές των πολιτικών όπως υπόγειες συναλλαγές, χάϊδεμα αφτιών, ρουσφετολογία, κομματικούς μικροσυμβιβασμούς και άλλα. Αποτέλεσμα, η κρίση του πολιτικού μας συστήματος να διαιωνίζεται.

Καθημερινά ακούγονται πολλές φωνές για το «άνοιγμα» του πολιτικού επαγγέλματος. Όλοι ζητάνε να μπει «νέο αίμα» στις τάξεις όλων των κομμάτων, αν και εξακολουθούν να ψηφίζονται εκ νέου και αρκετοί από τους "παλιούς" πολιτικούς. Οι λόγοι πολλοί, πελατειακές σχέσεις, ρουσφέτια, συναλλαγές και άλλα γνωστά.

Χρειάζονται πολιτικοί με παιδεία, τεχνοκράτες, με νέες ιδέες και με στόχο να αλλάξουν την άποψη των πολιτικών «όλοι το ίδιο είναι». Να «σκύψουν» πάνω στα προβλήματα των πολιτών και να δώσουν λύσεις, χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος.

Στη χώρα μας όπου από εκλογές σε εκλογές, σε μεγάλο ποσοστό ανακυκλώνονται τα ίδια πρόσωπα, θα πρέπει να αναδειχθούν νέα πρόσωπα και ιδίως γυναίκες. που θα φέρουν ένα διαφορετικό πολιτικό ήθος και  κύρος στον θεσμό, έχοντας θέληση και δυνατότητα να συμβάλλουν στην πραγματική αλλαγή του πολιτικού μας συστήματος. 

Και υπάρχουν τέτοια πρόσωπα, αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία. Να ψηφιστούν!

Ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και όχι αναπαλαίωση. Ας γίνει η αρχή από τις Ευρωεκλογές σε λίγους μήνες!!!

*Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Επικοινωνίας

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του ekriti.gr