Όταν η Ελλάς ξαγρύπνησε βλέποντας Γιάνη και "καιρό για αλήθειες"

Έτσι, η αγροτική παραγωγή μειώθηκε ενώ ντόπιες ποικιλίες ανθεκτικές στις εδαφοκλιματικές συνθήκες μας χάθηκαν ή αντικαταστάθηκαν με σπόρους και φυτώρια από το εξωτερικό, που συχνά έρχονταν μαζί με τις αστοχίες ή τις ασθένειές τους (παράδειγμα η φυλλοξήρα από τα αμερικάνικα κλήματα).

Σταδιακά η Ελλάδα "ξέχασε" πως ο καπνός ήταν η πλέον κερδοφόρα καλλιέργεια της (κάποτε δανειζόταν με αντίκρυσμα αυτή την καλλιέργεια από το εξωτερικό) κι άρχισε να μειώνει την παραγωγή της, μέχρι που σχεδόν την εξαφάνισε. Η υφαντουργία και η βιοτεχνία γενικότερα, έπεσε θύμα του διεθνούς ανταγωνισμού και των φθηνών εργατικών (βλέπε Κίνα) ενώ οι κοινές Ευρωπαϊκές πολιτικές επιδοτούσαν την εισαγωγή πρώτης ύλης περισσότερο από τη στήριξη της ντόπιας παραγωγικής δραστηριότητας. Έτσι κι η υφαντουργία της Ελλάδας χρεοκόπησε.

Η εξόρυξη των μεταλλευμάτων και η άντληση των ορυκτών πόρων, θα ήταν από μόνες τους πηγές ικανές να ζήσουν την Ελλάδα αν στο μεσοδιάστημα δεν περνούσαν στον έλεγχο ιδιωτικών συμφερόντων (ξένων συχνά)  ή στα χέρια αδηφάγων παραγοντίσκων που χρεοκόπησαν με τις επιλογές τους τις αντίστοιχες κρατικές εταιρίες. Η ναυτιλία και ο Τουρισμός παρέμειναν άτρωτες πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις. Μόνο που το συνάλλαγμα και η κερδοφορία τους σταδιακά αποξενώθηκε από τα έσοδα του Ελληνικού κράτους κι είτε πλούτιζε τους εφοπλιστικούς κύκλους που πέτυχαν φορολογικές ασυλίες, είτε χρύσωνε το διεθνές κύκλωμα που σύντομα έβαλε στο χέρι την Τουριστική βιομηχανία της χώρας.

Οι Ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών ακολούθησαν τη "δοκιμασμένη συνταγή" για να κουμαντάρουν τα οικονομικά του Κράτους: φόροι στο εσωτερικό και δάνεια από το εξωτερικό και κάπως έτσι φτάσαμε να αποτελούμε το ιδανικό θύμα στα παιχνίδια των διεθνών κερδοσκόπων. Η αλήθεια μας είναι σκληρή κι απολύτως .... Ελληνική: Μία χώρα που μείωσε την αγροτική παραγωγή της, εγκατέλειψε τη βιοτεχνία της, εκχώρησε τον Τουρισμό της, φτωχοποίησε τη μεσαία τάξη και έριξε στα τάρταρα το εμπόριο, δανείστηκε υπέρμετρα από το εξωτερικό και φορολόγησε ασύστολα το λαό της, μέχρι που τα κοράκια των αγορών τη μάτωσαν και τη γονάτισαν. 

Τα λάθη είναι πολλά και λειτούργησαν σωρευτικά. Η Ελληνική περίπτωση άρχισε ήδη να μελετάται στα Πανεπιστήμια του Εξωτερικού. Όχι ως σπουδαίο οικονομικό μέγεθος αλλά ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Και μιας και το είπε όμορφα ο Υπουργός "είναι πράγματι καιρός για αλήθειες". Όσο κι αν πασχίζουμε να ανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία, την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας, χωρίς σχέδιο για αληθινή ανάπτυξη δεν πάμε πουθενά. 

Μ.Κ.