Ο ευρωσκεπτικισμός ως πίεση στις ενωσιακές πολιτικές. Του Πέτρου Μηλιαράκη

Ας προβληματιστούμε αναφορικώς με την κυριαρχία κράτους-μέλους στο πλαίσιο της ενωσιακής νομικής και πολιτικής τάξης πραγμάτων σε αναφορά πάντοτε με τον ευρωσκεπτικισμό.

 Με βάση αυτή την προδιάθεση (ίσως)  είναι χρήσιμα να λεχθούν τα εξής:

Η οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων της Ένωσης διέπεται από την Αρχή της δοτής αρμοδιότητας. Σύμφωνα με την Αρχή αυτή η Ένωση ενεργεί μόνο εντός των ορίων των αρμοδιοτήτων που της απονέμουν τα κράτη-μέλη με τις Συνθήκες. 

Ταυτοχρόνως, η Ένωση σέβεται την ισότητα των κρατών-μελών, την εθνική ταυτότητα τους και τη θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική τους δομή και τάξη. Σέβεται δε τις ουσιώδεις λειτουργίες του κράτους στις οποίες ρητώς περιλαμβάνονται κατ’ αποκλειστικότητα: 

α) η διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας,

β) η διατήρηση της δημόσιας τάξης και 

γ) η προστασία της εθνικής ασφάλειας. Ειδικότερα, η εθνική ασφάλεια παραμένει στην αποκλειστική ευθύνη κάθε κράτους-μέλους (βλ. άρθρα 4 και 5 ΣΕΕ).

Οι αναφερόμενες ρυθμίσεις, είναι «πρόκριμα» που παρεμποδίζει το υπό μορφή ευχολόγιου άρθρο 42 παράγραφος 7 ΣΕΕ όπου (υπό προϋποθέσεις βεβαίως)  σε περίπτωση κατά την οποία κράτος-μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση, τα λοιπά κράτη-μέλη «οφείλουν» να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή στο πλαίσιο του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. 

Με τούτα τα δεδομένα, η Ελλάδα ως κράτος-μέλος της ΕΕ πρέπει να γνωρίζει ως πολιτικό σύστημα με προσφυγή και στο σύγγραμμα του κορυφαίου νομικού σε ζητήματα κρατικής κυριαρχίας,Tom Binghman ότι: 

α) στα κρίσιμα ζητήματα εδαφικής ακεραιότητας, δημόσιας τάξης και εθνικής ασφάλειας κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν είναι μόνη, ενώ

β) αντιθέτως στο ζήτημα της νομισματικής ένταξης μπορεί μεν  η Ελλάδα να θεωρείται ότι ανήκει στο «σκληρό πυρήνα» της ενωσιακής έννομης και πολιτικής τάξης, ωστόσο λόγω των δανειακών συμβάσεων βρίσκεται σε καθεστώς προτεκτοράτου. Συνεπώς:

ότι η Ελλάδα θα μείνει πρωτίστως μόνη σε μια έκτακτη κατάσταση ανάγκης ως προς την υπεράσπιση της εδαφικής της ακεραιότητας και το ότι δεν μπορεί να ασκήσει εσωτερικής τάξης νομισματική πολιτική, τούτα αφορούν έννομες καταστάσεις τις οποίες επιβάλλουν οι Συνθήκες που έχει υπογράψει η άρχουσα εσωτερική τάξη πραγμάτων.

Τούτων  δοθέντων ένα κλίμα ευρωσκεπτικισμού δεν μπορεί να είναι αρνητικό, όταν αυτό πιέζει τα κράτη-μέλη αλλά και το «πολιτικό και γραφειοκρατικό ιερατείο»  στις Βρυξέλλες, στην Φρανκφούρτη και στο Βερολίνο  για να ασκείται πολιτική που: 

α) θα αναιρεί τα κενά και  το έλλειμμα που παρουσιάζουν οι δημοκρατικές διαδικασίες, που 

β) θα επιβάλει την αλληλεγγύη και την κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα σε κρίσιμα ζητήματα ασφαλείας των κρατών-μελών, και που 

γ) εντέλει θα επιβάλει την αρχή της αναλογικότητας και των κοινωνικών δικαιωμάτων έναντι της ασύμμετρης λιτότητας  μιας υπερβολικής δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Ο ευρωσκεπτικισμός είναι χρήσιμος στο μέτρο που μπορεί να γίνει βραχίονας πίεσης  στο «πολιτικό και γραφειοκρατικό ιερατείο που επικυριαρχεί» στα κέντρα λήψης αποφάσεων, το οποίο  θα πρέπει  να αντιληφθεί ότι η εξουσία του δεν είναι ασύνορη…

*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΟΑΣΕ: Η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα πιο κοντά σε έναν πόλεμο

Ρωσία – Αλβανία – Κοσσυφοπέδιο: Η Μόσχα καταδικάζει την ιδέα της «Μεγάλης Αλβανίας»

Ευρωπαϊκή Ένωση: Αναζητά κοινό έδαφος για τη χορήγηση τέταρτης δόσης εμβολίου