Χειρότερα γίνεται;

«Οι θυσίες του Ελληνικού Λαού  έπιασαν τόπο».

«Όπου να ‘ναι βγαίνουμε από το τούνελ».

«Η οικονομία της χώρας σημειώνει πρόοδο κι έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα».

«Βρισκόμαστε στα πρόθυρα εξόδου στις αγορές».

«Το μαρτύριο τελειώνει για τους Έλληνες».

Τα παραπάνω και πολλά άλλα παρόμοια ακούγονται το τελευταίο διάστημα από επίσημα χείλη όπως του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά, του (βοηθού του) αντιπροέδρου κ. Βενιζέλου και πολλών υπουργών της (συν)κυβέρνησης.

Όμως, όσο κι αν θέλω να πιστέψω κάποια απ’ αυτά, με όλη την καλή πρόθεση που έχω, η πραγματικότητα –που ζούμε όλοι- δεν μου το επιτρέπει. Και εξηγούμαι:

• Ο αριθμός των ανέργων αντί να μειώνεται,  καθημερινά αυξάνεται. Το ίδιο και οι ουρές των πολιτών στα κοινωνικά συσσίτια.
• Η φτώχεια, η δυστυχία και η μιζέρια απλώνεται όλο και περισσότερο, σ’ όλη την Eπικράτεια.
• Λέξεις όπως  "διασκέδαση", "διακοπές", "αγορές" κ.ά. τείνουν να εκλείψουν από το λεξιλόγιο των περισσότερων Ελλήνων.

Πού στα κομμάτια, βλέπουν αυτοί που μας κυβερνούν, την ανάκαμψη της οικονομίας; Πού βλέπουν την ανάπτυξη; Απ’ όσο θυμάμαι, το 2010 που ο απίστευτος Γ.Α. Παπανδρέου μας έβαλε περιχαρής στο ΔΝΤ, το χρέος της χώρας ήταν 129% του ΑΕΠ. Στην συνέχεια, παρότι μας «κούρεψαν» 100 δις, σήμερα το χρέος είναι στο 179% του ΑΕΠ. Πώς γίνεται να είναι σήμερα καλύτερη η οικονομία της χώρας όταν το χρέος αυξήθηκε σημαντικά; Και πώς θα βγούμε από το ΔΝΤ και τα μνημόνια όταν μπήκαμε με 129% του ΑΕΠ και τώρα είμαστε στο 179% του ΑΕΠ;

Τόσο πολύ μας θεωρούν «χαχόλους» και μας δουλεύουν;

Θυμάμαι, τον υπουργό οικονομικών και σημερινό αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κ. Βενιζέλο να διαλαλεί ότι το χαράτσι (μέσω λογαριασμού της ΔΕΗ) θα είναι μόνο για δύο χρόνια προκειμένου να φτιάξει η οικονομία μας. Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε; Τρία; Τέσσερα; Είδατε εσείς να φεύγει κανένα χαράτσι;  (απλά του αλλάζουν όνομα).

Οι άλλοι φόροι; Η δυσβάσταχτη φορολογία των επιχειρήσεων (και μετά αναρωτιούνται γιατί φεύγουν απ’ τη χώρα οι μεγάλες επιχειρήσεις), το επίδομα αλληλεγγύης (αλήθεια, ποιος το παίρνει;), ο φόρος επιτηδεύματος (για να έχεις επαγγελματική δραστηριότητα στην Ελλάδα πρέπει να πληρώνεις ξεχωριστό φόρο), τα εξοντωτικά τέλη κυκλοφορίας, ο μεγάλος φόρος στα καύσιμα (βενζίνη και πετρέλαιο) και τόσοι άλλοι φόροι και «χαράτσια» έχουν γονατίσει  κυριολεκτικά τους Έλληνες, που πλέον, δεν μπορούν να σηκώσουν άλλα βάρη.

Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Πόσο ακόμη πρέπει να γονατίσει ο Έλληνας και να υπομένει η ελληνική οικογένεια; Ήδη οι αντοχές έχουν εξαντληθεί από πολύ καιρό. Οι περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο και όσες απέμειναν υπολειτουργούν. Οι τράπεζες δεν δίνουν χρήμα στην αγορά, οι υποχρεώσεις τρέχουν, τα ασφαλιστικά ταμεία πνέουν τα λοίσθια, τα νοσοκομεία κι όλο το σύστημα υγείας υπολειτουργεί, προοπτική δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Κι όμως, αυτοί που μας κυβερνούν έχουν στόχο να παραμείνουν στην εξουσία ως το 2016, γιατί τα βλέπουν όλα ρόδινα!

Ήμαρτον…

 

Β.Σ.