Είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε την πολυθρόνα;

Από τότε που το μέλλον της Ελλάδας παραμένει …αποκλεισμένο  κάπου στο Καστελόριζο, τίποτα δεν είναι όπως πριν.
Η χώρα βρίσκεται σε μια διαρκή οπισθοδρόμηση  και κάθε ελπίδα για αλλαγή πνίγεται από τις απαιτήσεις των δανειστών που με περίσσιο θράσος ζητούν νέες θυσίες και περικοπές.
Οι πολίτες νιώθουν απροστάτευτοι από το ίδιο τους το κράτος που είναι έτοιμο να δεσμεύσει τον τραπεζικό τους λογαριασμό , να βγάλει στο «σφυρί» το σπίτι τους ακόμα και να τους  φυλακίσει επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους τους.
Σ’ αυτό το γκρίζο τοπίο άρχισαν οι συζητήσεις για τις επικείμενες δημοτικές εκλογές, που θα αναδείξουν τους νέους τοπικούς άρχοντες για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Ωστόσο οι συζητήσεις ξεκίνησαν και πάλι στραβά.
Ο κίνδυνος να μην υπάρξει αντιπαράθεση με βάση τις αυτοδιοικητικές προτάσεις και την αξιοσύνη των προσώπων, αλλά με βάση την κομματική σημαία που θα κρατά διπλωμένη στη μασχάλη του ο κάθε υποψήφιος, είναι ορατός.  
Ήδη ακούσαμε κορώνες: «οι δημοτικές εκλογές να έχουν χαρακτήρα δημοσκόπησης», να γίνει αντιπαράθεση «μνημονιακών και αντιμνημονιακών» και άλλα τέτοια διλήμματα που αποπροσανατολίζουν από το αυτοδιοικητικό πεδίο.
Από την άλλη, κορυφώνονται οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις στα κόμματα, όχι για να μοιράσουν χρίσματα –γιατί αυτό δεν βοηθάει πλέον - αλλά για να κλείσουν το μάτι στους υποψήφιους που είναι της απολύτου επιρροής τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε μια περίοδο πολυεπίπεδης κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε, τα πρόσωπα που θα αναλάβουν την ευθύνη των δήμων, θα έχουν ρόλο κομβικό.
Θα κληθούν να αποδείξουν ότι η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί ακόμη και σε περιόδους περιορισμών να σηματοδοτήσει  την ανάπτυξη, την στήριξη της απασχόλησης και την ελπίδα της κοινωνίας.
Το παραδοσιακό μοντέλο που θέλει τις δημοτικές παρατάξεις και τους «ηγέτες» τους να είναι προϊόντα κομματικών αποφάσεων ομολογημένων ή μη, έχει αποτύχει.
Είναι καιρός για μια νέα αφετηρία. Να δημιουργηθούν παρατάξεις μέσα από κοινωνικές διεργασίες που θα μπορούν να εμπνεύσουν και να κινητοποιήσουν πολίτες. Να εκλεγούν «άρχοντες» με διάθεση να υπηρετήσουν τον πολίτη και όχι κομματικές σκοπιμότητες με στόχο την προσωπική τους ανέλιξη.
Η νέα αφετηρία απαιτεί ευρεία συμμετοχή πολιτών για να μην καταλήξουν τέτοιες πρωτοβουλίες  κλειστά «κλαμπ»  και  … βαστάζοι άλλων κομματικών παρατάξεων.
Η νέα αφετηρία δεν είναι υπόθεση «άλλων». Είναι υπόθεση και δική μας που έχουμε βολευτεί στο ραχάτι της πολυθρόνας.
Είμαστε έτοιμοι να σηκωθούμε;       
 

Μανώλης Αργυράκης