Πόσες φορές έχουμε ακούσει ή έχουμε πει αυτή την έκφραση. Ποσό περήφανοι νιώθουμε για τη χώρα μας, τον ήλιο μας, την θάλασσά μας, τον πολιτισμό μας, τα αρχαία μας. Αλήθεια, πέρα απ' αυτά που απλά μας δόθηκαν, για τι άλλο είμαστε τόσο περήφανοι; Για ποιον άλλο λόγο κορδωνόμαστε ότι σαν την Ελλάδα δεν έχει;
Όντως, σαν την Ελλάδα δεν έχει. Πού αλλού θα δεις τόσες ανθρώπινες ζωές να χάνονται στην άσφαλτο; Πού αλλού θα καίγονται ζωντανοί άνθρωποι και δεν θα υπάρχει ένας κρατικός μηχανισμός να τους βοηθήσει; Πού αλλού θα πάρεις το τρένο και δεν θα φτάσεις ποτέ στο προορισμό σου; Πού αλλού πάνε όλα τόσο λάθος σε μια χώρα;
Στην Ελλάδα μας, στη χώρα του αύριο! Αυτού του αύριο που έρχεται πάντα μετά από μια τραγωδία αλλά στο τέλος ξεχνιέται και χάνεται! Και περιμένουμε μέχρι την επόμενη τραγωδία που θα ειπωθεί πάλι «από αύριο θα τα φτιάξουμε, από αύριο θα τα αλλάξουμε όλα» αλλά ποτέ δεν φτιάχνεται τίποτα.
Πέρασε ακόμα μια μέρα σ αυτή τη χώρα που αναρωτιόμαστε ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ;! Που πονάμε βαθιά μέσα μας γι αυτούς που χάθηκαν τόσο άδικα και σκεφτόμαστε αυτές τις μητέρες που έχασαν τον κόσμο τους για ένα λάθος. Άραγε πόσες ακόμα μανάδες θα θρηνήσουν άδικα τα παιδιά τους; Αυτή η χώρα μας αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν θα αλλάξει ποτέ!
(φωτογραφία από beetrootdesign)
Κατερίνα Σκουταρά
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τραγωδία στα Τέμπη: Στους 43 οι νεκροί, με DNA γίνονται οι αναγνωρίσεις (Βίντεο)