13 Αυγούστου 1968: ο Αλέκος Παναγούλης αποπειράται να δολοφονήσει τον Παπαδόπουλο

Σαν σήμερα, στις 13 Αυγούστου 1968, ο Αλέκος Παναγούλης, κορυφαία μορφή του αντιδικτατορικού αγώνα, αποπειράται να δολοφονήσει τον δικτάτορα Γιώργο Παπαδόπουλο, στη λεωφόρο Αθηνών - Σουνίου, κοντά στο Λαγονήσι, όπου βρισκόταν η πολυτελής βίλα του τελευταίου.

Όπως σημειώνει η Οριάνα Φαλάτσι στην συνέντευξη της με τον Αλέξανδρο Παναγούλη μετά την απελευθέρωση του, η πράξη του ήταν μια πολιτική πράξη εναντίον της δικτατορίας. Η Φαλάτσι αναφέρει τον Α. Παναγούλη ως εξής: "Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο".
 

Ο Αλέκος Παναγούλης οδηγήθηκε στο άντρο των βασανιστηρίων της ΕΣΑ, της στρατιωτικής αστυνομίας. Την ανάκρισή του ανέλαβε ένας από τους πλέον διαβόητους βασανιστές, ο ταγματάρχης Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, ενώ το ίδιο βράδυ κατέφτασε επειγόντως από τη Δράμα, όπου βρισκόταν, ο διοικητής της ΕΣΑ και αργότερα οργανωτής της προδοσίας της Κύπρου, αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Ιωαννίδης. 

Ο Παναγούλης άντεξε με απαράμιλλη γενναιότητα τα βασανιστήρια, χωρίς να ομολογήσει απολύτως τίποτε.
 

Είχε προηγηθεί η λιποταξία του από το στράτευμα και η ίδρυση της αντιδικτατορικής οργάνωσης "Εθνική Αντίσταση", ενώ αυτοεξορίστηκε στην Κύπρο για να καταστρώσει σχέδιο δράσης. Η απόπειρα δολοφονίας αποτυγχάνει, ο ίδιος συλλαμβάνεται και κλείνεται στη φυλακή. Ακολουθούν φρικτά βασανηστήρια από τους ανθρώπους της χούντας. 

Χαρακτηριστικό είναι ότι στις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου, από όπου προσπάθησε να δραπετεύσει πολλές φορές, είχε φτιαχτεί ένα κελί ειδικά για τον Παναγούλη που ήταν σαν αντίγραφο τάφου!

Η μόνη του διέξοδος του Αλέκου Παναγούλη είναι η ποίηση. Ακόμα κι όταν του κατάσχεσαν κάθε γραφική ύλη, εκείνος χρησιμοποίησε για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού-τάφου του!
 

Τον Αύγουστο του 1973, κι αφού είχε αποτραπεί η εκτέλεση του στο Γουδί από τον ίδιο τον Παπαδόπουλο, απελευθερώθηκε βάσει της γενικής αμνηστίας που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατουμένους.

Ο Παναγούλης αυτοεξορίζεται στη Φλωρεντία της Ιταλίας, για να επαναδραστηριοποιηθεί στην αντίσταση.

Εκλέγεται μεταδικτατορικά βουλευτής με την Ένωση Κέντρου και πάλεψε κατά των πολιτικών προσώπων που συνεργάστηκαν με τη χούντα.
 

Συνέχισε με επιμονή τον αγώνα του για απομόνωση των συνεργατών της επταετίας, μέχρι το μοιραίο αυτοκινητιστικό δυστύχημα, την 1η Μαΐου 1976, στο οποίο έχασε τη ζωή του, λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας. 
 

Τελικά, η αποκάλυψη του φακέλου δεν έγινε ποτέ.