Νέων ονειροπολήσεις και προβληματισμοί: Κρήτη. Να μείνω ή να φύγω;

Έλα τώρα παραδέξου το! Πολύ συχνά πιάνεις τον εαυτό σου να φλερτάρει με την ιδέα του φευγιού από τα κρητικά χώματα που σε γέννησαν, έχοντας την επιθυμία να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις μακριά, μιας και ο τόπος σου, η Κρήτη δεν σου προσφέρει προοπτικές και δεν δίνει ορίζοντα στα όνειρα σου. Δεν σε αδικώ. Θέλεις να γνωρίσεις τον κόσμο, να δεις το ηλιοβασίλεμα από όλες τις γωνιές του πλανήτη, να γευτείς άλλες κουλτούρες αλλά και να εργαστείς πάνω σε αυτό που αγαπάς να κάνεις, σε ένα συγκροτημένο αξιοκρατικό σύστημα, μέσα σε ένα οργανωμένο κράτος.

Από την άλλη μεριά όμως, θυμήσου εκείνη τη στιγμή που επέστρεψες σπίτι μετά από εκείνο το οικονομικό ταξιδάκι στο εξωτερικό που σε καλωσόρισε ο καταγάλανος κρητικός ουρανός σμίγοντας στην άκρη του με την ηλιόλουστη θάλασσα. Ή τότε που με ένα τηλεφώνημα μάζεψες στο άψε σβήσε όλη τη παρέα για μοιραστείς μαζί τους την εμπειρία του ταξιδιού σου απολαμβάνοντας το απογευματινό σας καφεδάκι, αφήνοντας την αλμύρα της θαλασσινής αύρας να κάθεται στα μαλλιά σας. Θυμήσου ακόμα το λουκούλλειο γεύμα που ετοίμασε η θεία η Μαρία για να σε καλωσορίσει με πιλάφι, μπουμπουριστούς χοχλιούς και μυζηθρόπιτες με το μέλι. Θυμήσου εκείνες τις στιγμές που ένιωσες ευγνωμοσύνη για τον τόπο που ζεις παρά τις ατέλειες του και αναρωτήσου αν και πόσο τυχερός είσαι που γεννήθηκες εδώ.

Δε λέω, έχει και η ξενιτιά τα καλά της, αλλά όταν βλέπεις τόσους «ξένους» να επιμένουν να βλέπουν τη Κρήτη ως τον παράδεισο επί γης, εσένα πώς σου πάει καρδιά να την αφήσεις, ειδικά όταν δεν έχεις τουλάχιστον ήδη κάνει ό,τι καλύτερο μπορείς για να μείνεις;

Χ.Τ.