Κρήτη: Πανηγύρι στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου του Πατελάρου

Μέ τήν συμμετοχή πολυάριθμων προσκυνητῶν πραγματοποιήθηκε καί ἐφέτος ἡ Πανήγυρις τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ Γ΄, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Πατελάρου, στόν Ἱερό Ναό του, πού βρίσκεται στήν γενέτειρά του Ἀξό Μυλοποτάμου.

Τήν Κυριακή 21η Αὐγούστου 2016, ἀνήμερα τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου κ. Εὐγένιος προέστη τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Πανηγυρικῆς Θείας Λειτουργίας. Μαζί του συλλειτούργησαν ὁ Παν. Ἀρχιμ. Πορφύριος Ἀουάντ, Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χαλέπας Μυλοποτάμου, ὁ Αἰδεσ. Πρωτ. Μιχαήλ Διαλεκτός καί ὁ Αἰδεσ. Πρωτ. Δαυΐδ Μιγαδάκης, ἐφημέριος τῆς ἐνορίας Ἀξοῦ. Ὁ Ἐπίσκοπός μας τέλεσε τήν χειροθεσίαν εἰς Ἀναγνώστην τοῦ Χαρίδημου Φασουλᾶ, ὁ ὁποῖος κατάγεται ἀπό τά Ἀνώγεια Μυλοποτάμου.

Κατά τήν Θεία Λειτουργία ἀνεγνώσθη τό Σεπτό Πατριαρχικό Μήνυμα, πού ἀπέστειλε ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, μετά ἀπό παράκληση τοῦ Ἐπισκόπου μας, τό ὁποῖο ἔχει ὡς ἑξῆς:

ΜΗΝΥΜΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
Ἡ κατ᾿ ἔτος τελουμένη πανήγυρις ἐπὶ τῇ ἐτησίᾳ μνήμῃ τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου Γ΄, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Πατελάρου, παρέχει τὴν εὐχάριστον ἀφορμήν νὰ ἀποτίσωμεν δίκαιον φόρον τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης εἰς ἕνα ἡγιασμένον προκάτοχον ἡμῶν, Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος μὲ δραματικὸν τρόπον ἠναγκάσθη ἵνα παραιτηθῇ τῆς Πατριαρχίας, λόγῳ τῶν εἰδικῶν συνθηκῶν τῆς ἐποχῆς αὐτοῦ.

Διὰ τῆς πανηγυρικῶς τελουμένης ἐτησίας μνήμης αὐτοῦ εἰς τὸν ἐπ᾿ ὀνόματι αὐτοῦ ἀνεγερθέντα ἐν ἔτει 2008 Ἱερὸν Ναόν, τιμᾶται εἰς τὴν γενέτειράν του Ἀξὸν τὸ κλεινὸν καί ἔνδοξον τοῦτο τέκνον αὐτῆς, τὸ ὁποῖον κατέστησε γνωστὸν εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὸ ὄνομά της. Συγχρόνως, τιμᾶται εἷς ἀκατάβλητος καὶ ἀκάματος ἐργάτης τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ὅστις ἀπεδείχθη ἄξιος τῆς κλήσεως αὐτοῦ καὶ διέθεσεν ἅπαντα τὰ χαρίσματα, μὲ τὰ ὁποῖα ἐπροίκισεν αὐτὸν ὁ Κύριος, εἰς τὴν διακονίαν αὐτῆς καὶ τοῦ ποιμνίου, ἁπανταχοῦ ἔνθα ὁ Θεὸς ἔθετεν αὐτὸν ποιμενάρχην.
Καὶ ἄν ἀκόμη εἰς τὴν σύντομον διέλευσιν αὐτοῦ ἐκ τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου οἱ ἄνθρωποι τὸν ἐπολέμησαν καὶ τὸν ἠδίκησαν, τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου ἔχει γραφῇ «χρυσέοις γράμμασιν» ἐν ταῖς δέλτοις τοῦ οὐρανοῦ, εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, ὡς γνησίου ποιμένος καὶ ἀληθινοῦ πνευματικοῦ ἡγέτου, ὅστις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκεν ὑπὲρ τῶν προβάτων.

Διὰ τῆς ἰσχυρᾶς ἀκτινοβολίας τῆς ἡγιασμένης προσωπικότητός του εἵλκυε καὶ ἐφώτιζεν ἅπαντας τοὺς ὀρθοδόξους εἰς οἱανδήποτε χώραν καὶ ἐὰν εὑρίσκετο. Οὕτως ἀπέδειξεν εἰς τὴν πρᾶξιν τὴν ἀναμφισβήτητον οἰκουμενικὴν ὑπόστασιν τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Κρήτη, Ἅγιον Ὄρος, Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολις, Μολδαβία, Ρωσσία, Οὐκρανία, ἐφωτίσθησαν ἐκ τοῦ φωτὸς τοῦ βίου καὶ τῶν διδαχῶν του καὶ ἐπλουτίσθησαν πνευματικῶς διὰ τῆς ἁγιαστικῆς παρουσίας του. Ὁ ἅγιος ἐβεβαίωσεν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, παρέμεινε, καίτοι στερουμένη πάσης κοσμικῆς ἐξουσίας καὶ ἀνθρωπίνως ἀνίσχυρος πρὸς τὰς ἀρχὰς καὶ τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ αἰῶνος τούτου, ἀκατάλυτος εἰς αἰῶνας, καθ᾿ ὅτι ἐρείδεται εἰς τὰς ἀθανάτους ἀξίας τῆς ἁγιότητος καὶ τῆς εὐαγγελικῆς ζωῆς.

Τυγχάνων τῆς ἀποδοχῆς εὐσεβῶν καὶ διακεκριμένων πολιτικῶν ἀρχόντων τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, ὡς ὁ Τσάρος τῆς Ρωσσίας Ἀλέξιος Μιχαήλοβιτς, ἀλλὰ συγχρόνως εὑρισκόμενος πολλάκις ἀνυπεράσπιστος, ὡς γνήσιος μιμητὴς τοῦ ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, ἐνώπιον τῆς ἀδικούσης αὐτὸν κοσμικῆς ἐξουσίας, ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ἐπεβάλλετο διὰ τῆς ἁγιότητος τῆς ζωῆς του εἰς ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτως τόπου, καταγωγῆς, γλώσσης καὶ ἐθνικότητος.

Στερεώσας δὲ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἐν τῆ πίστει, κατέλιπεν ὡς ἀκένωτον θησαυρὸν χαρισμάτων καὶ εὐλογίας εἰς Χάρκοβον Οὐκρανίας τὸ ἄφθαρτον αὐτοῦ σκῆνος, ἐκ τοῦ ὁποίου καὶ ἡ ὑμετέρα Ἱερὰ Μητρόπολις ἀπέκτησεν ἐν ὑστέροις καιροῖς πολύτιμον θησαύρισμα.

Ἡ καθ᾿ ὑμᾶς Ἱερὰ Μητρόπολις Ρεθύμνης καὶ Αὐλοποτάμου, συνεχίζουσα τὴν μακραίωνα παράδοσιν τῶν στενῶν πνευματικῶν σχέσεων τῆς ἁγιοτόκου Μεγαλονήσου Κρήτης μετὰ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, ἄριστα πράττουσα τιμᾷ, διὰ ποικίλων πρωτοβουλιῶν τοῦ ἀξίου καὶ φιλαγίου ποιμενάρχου αὐτῆς καὶ ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ καὶ συλλειτουργοῦ ἡμῶν κ. Εὐγενίου, τὸν Ἅγιον, ἀναλαβοῦσα καὶ διεκπεραιώσασα ἐπιτυχῶς καὶ τὴν ἀνέγερσιν Ἱεροῦ Ναοῦ πρὸς τιμὴν αὐτοῦ, οὕτως ὥστε περισσότερον οὗτος νὰ εὐλογῇ τὸν τόπον του, τὴν γενέτειράν του, τὸν χῶρον εἰς τὸν ὁποῖον εἶδε τὸ φῶς τῆς ζωῆς καὶ τὸν ὁποῖον ἀσφαλῶς ἠγάπησεν ὅσον οὐδένα ἕτερον, κατὰ τὸν πολυτάραχον καὶ περιπετειώδη βίον αὐτοῦ.

Εἰς αὐτὸν τὸν τόπον, εἰς αὐτὸν τὸν λαόν, ἀναπαύεται καὶ ἡ μακαρία ἡγιασμένη ψυχή του καὶ εἰς αὐτὸν ἐκχέει πλουσίαν τὴν εὐλογίαν του διὰ τοῦ τεμαχίου τοῦ τιμίου λειψάνου αὐτοῦ.
Σήμερον, λοιπόν, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀγάλλεται τοιοῦτον ἔχουσα νυμφαγωγόν, ὡς ἄλλον ἥλιον διαλάμποντα εἰς πᾶσαν τὴν ὑφήλιον καὶ ἑνοῦντα τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν μετὰ τοῦ λαοῦ τῆς Μεγαλονήσου Κρήτης καὶ τῶν ὀρθοδόξων λαῶν τοῦ Βορρᾶ.

Δύνασθε, δικαίως, Ἱερώτατε ἅγιε Ρεθύμνης, προσφιλεῖς Κρῆτες, νὰ καυχᾶσθε διὰ τὸν συμπατριώτην καὶ Πατριάρχην σας, τὸ τέκνον τοῦ νοταρίου Γεωργίου Πατελάρου, ὡς καυχᾶται καὶ τὸ ταπεινὸν Φανάριον διὰ τὴν διέλευσιν αὐτοῦ ἐκ τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου, καθ᾿ ὅτι εἷς εἰσέτι κρίκος προσετέθη εἰς τὴν χρυσῆν ἅλυσιν τῶν ἁγίων προκατόχων ἡμῶν, οἵτινες ἐκλέϊσαν καὶ ἐμεγάλυναν τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης.

Ἄς μιμηθῶμεν τὴν φιλοθεΐαν καὶ τὴν ἀγάπην του διὰ τὸν Χριστόν, ὥστε καὶ ἡμεῖς νὰ συγκατοικήσωμεν μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, «σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις».
Ἄς ἔχωμεν πάντες τὰς εὐχὰς καὶ μεσιτείας του, πρὸ πάντων δὲ ὑμεῖς, οἱ ἐκλεκτοὶ συμπατριῶταί του, τέκνα φιλόθεα καὶ πιστὰ τῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Ἡ δὲ τοῦ Θεοῦ Χάρις καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεος εἴησαν μετὰ πάντων ὑμῶν, Ποιμενάρχου καὶ φιλοθέου ποιμνίου καὶ εὐλαβῶν προσκυνητῶν, ταῖς πρεσβείαις τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθανασίου Γ΄, τοῦ Πατελάρου, τοῦ Κρητός.