1450 οικογένειες σιτίζονται στο Ηράκλειο από την Διακονία Αγάπης

του Μανώλη Δερμιτζάκη

 Η κοινωνική προσφορά και αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη αναδεικνύεται, ως  το βαθύτερο νόημα και μήνυμα των φετινών Χριστουγέννων, όπως έχουν διαμορφωθεί οι καταστάσεις στη χώρα μας. Αυτό ακριβώς επιτελείται στη «Διακονία Αγάπης»,  μια δράση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης με στόχο την στήριξη  των άπορων οικογενειών της πόλης του Ηρακλείου.1450 οικογένειες  δέχονται βοήθεια από τη «Διακονία». Αριθμός αρκετά μεγάλος ακόμα και για μια πόλη σαν το Ηράκλειο, ακόμα και σε εποχή κρίσης . Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν το μέγεθος της ανάγκης αλλά και της προσφοράς.

40 άτομα προσφέρουν εθελοντικά  χρόνο από το χρόνο τους .Η πιο πολύτιμη  άλλωστε και σπάνια  προσφορά στους καιρούς μας,  είναι ο χρόνος!

Αυτή η προσπάθεια όμως δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί αν δεν υπήρχε και η προσφορά των ανθρώπων προς το συνάνθρωπο .

Είναι συγκλονιστικό αυτό που μας είπε η κα Αλεξανδράκη:

«Έχω δει πολλές φορές ανθρώπους που φέρνουν προσφορές  και σε λίγο καιρό , τους βλέπουμε κι αυτούς εδώ στην ουρά να περιμένουν για βοήθεια».

Η βοήθεια είναι σε τρόφιμα, ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια, γραφική ύλη , ακόμη και καροτσάκια για μωρά είδαμε.

«Ότι έχει καθένας, κι  ότι σκεφτεί. Όλα κάποια στιγμή αποδεικνύονται χρήσιμα» όπως μας λένε και οι εθελόντριες της Διακονίας, η κα Σοφία, οι δυο Μαρίνες,… - καθένας έχει μια θέση κι ένα πόστο να καλύψει- αλλά και ο πατήρ-Ιωάννης από την Ενορία της Αγίας Παρασκευής που είναι εκεί και βοηθά καθημερινά στο έργο.

«Τους έχουμε μάθει πια τους περισσότερους, τον καθένα με την ιστορία που κουβαλά και η επικοινωνία είναι πολύ ανθρώπινη και φιλική. Δεν είναι απλή διεκπεραίωση. Και σίγουρα  η ανταμοιβή που παίρνουμε από τη προσφορά αυτή έστω με το τρόπο αυτό, της  εθελοντικής βοήθειας και για μας είναι μεγάλη» μας λένε.

Υπάρχει ακόμα προσφορά από συνανθρώπους που τιμούν και θυμούνται τους κεκοιμημένους  τους  φέρνοντας τρόφιμα στα μνημόσυνα.

Παραγωγοί επίσης, που φέρνουν προϊόντα από τις καλλιέργειες τους ,όπως λάδι, ένα βασικό προϊόν, κηπευτικά…

Ακόμα και νεόνυμφοι  ή κέντρα δεξιώσεων που φέρνουν το περίσσευμα καθαρού φαγητού από τους γάμους  και τις κοινωνικές  εκδηλώσεις τους, αρτοποιοί που προμηθεύουν με ψωμί και παξιμάδι και εισαγωγείς τροφίμων , που παρέχουν τη προσφορά τους.

Έχουν καθιερωθεί  και κάποια σημεία στα τοπικά σούπερ- μάρκετ, όπου οι πελάτες αφήνουν τρόφιμα και άλλα διάφορα είδη γι αυτό το σκοπό.

«Περισσότερη ανάγκη βέβαια υπάρχει σε τρόφιμα και σε είδη θέρμανσης ειδικά τώρα το χειμώνα. Τα ρούχα και τα παπούτσια , όχι πως δεν είναι ευπρόσδεκτα, αλλά έχουμε υπερπροσφορά από αυτά» μας ενημερώνει η κα Αλεξανδράκη.

Ουρές τεράστιες που έφταναν μέχρι και το κτίριο του Πολιτιστικού κέντρου σχημάτιζαν πριν οι αναμένοντες βοήθεια. Και φυσικά, με τον καιρό και τη κρίση, αυξάνονται διαρκώς.

«Προωθούμε αρκετά άτομα και σε άλλα κέντρα βοήθειας πλέον» λέει η κα Αλεξανδράκη,  «γιατί δυστυχώς τα τρόφιμα δεν φτάνουν πια να καλύψουν τις ανάγκες με το ρυθμό αύξησης των ανθρώπων  που έρχονται».

Ωστόσο οι υπεύθυνοι  της Διακονίας  Αγάπης το οργάνωσαν με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε και να μη ταλαιπωρούνται από τα χαράματα στην ουρά, αλλά και να διαφυλάττεται προπαντός η αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων. Που ακόμη πολλοί απ αυτούς νοιώθουν ντροπή να έχουν καταλήξει στα συσσίτια, με πληγωμένη  περηφάνεια .  Βίωμα πολύ  χειρότερο  από την ανέχεια και τη φτώχεια .

Παίρνουν λοιπόν τώρα κάποια χαρτάκια με αριθμούς, που τους εξασφαλίζουν ότι όποια ώρα της ημέρας ως το μεσημέρι των ημερών της διανομής κι αν περάσουν, θα τους περιμένει  μια  σακούλα  με τα είδη που συνήθως  διανέμονται.

Αλλά επειδή κάποιες φορές προκύπτουν ανάγκες και για νέα άτομα που εμφανίζονται, οι άνθρωποι της Διακονίας φροντίζουν καθημερινά να υπάρχει ένα περίσσευμα 20- 30 περίπου μερίδων, γι αυτές τις περιπτώσεις.

Επικοινωνήσαμε για το θέμα και με τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ειρηναίο. Που επικεντρώθηκε επ’  ευκαιρία και στο μήνυμα των ημερών.

-Σεβασμιότατε, επισκεφθήκαμε τη Διακονία Αγάπης, όπου είδαμε από τη μια την ανάγκη και την ανέχεια  αλλά και περισσή φροντίδα και προσφορά στο συνάνθρωπο. Τη δυστυχία αλλά και την  παρηγορία και την ελπίδα. Στην εικόνα αυτών των ανθρώπων, τι σκέψεις σας δημιουργούνται. Υπάρχει φως της Βηθλεέμ, υπάρχουν γιορτές για τους ανθρώπους αυτούς που καταφεύγουν σε βοήθεια; Ποιο είναι το  νόημα  που μπορούμε να βγάλουμε απ όλα αυτά για τις ημέρες  που έρχονται.

-«Ότι γίνεται από πλευράς  Εκκλησίας είναι εγκάρδιο και συνειδητό. Οι άνθρωποι που είδατε να βοηθούν , το κάνουν γιατί το θέλουν, μέσα από τη ψυχή τους. Όχι μόνο αυτές τις μέρες, αυτό το καιρό ,αλλά και πάντοτε. Κάνουνε μια συνειδητή προσφορά που είναι θαυμαστή για μένα.

Όσον αφορά τους ανθρώπους που υποφέρουν είναι πράγματι τραγική η κατάσταση.

Ωστόσο, το φως της Βηθλεέμ έχει ανατείλει , υπάρχει πάντοτε. Όταν ο άνθρωπος κλείνει τα μάτια του όμως, δεν το βλέπει. Κλείσαμε τα μάτια μας δυστυχώς εδώ και χρόνια και σαν άνθρωποι και σαν λαός, σαν έθνος. Γι αυτόν περισσότερο  το λόγο τα πράγματα είναι ανησυχητικά.

Πρέπει να ξανασκεφτούμε όλοι πως θα διαχειριζόμαστε αυτά που έχουμε.

Συνηθίσαμε σε μια σπατάλη που συνεχίζεται δυστυχώς ακόμα και τώρα σε πολλά πράγματα. Χρειαζόμαστε λοιπόν μια αναγέννηση, μια αντίστροφη πορεία .Και ατομικά και σαν λαός.

Υπάρχει μεγάλη στενοχώρια στους ανθρώπους που υποφέρουν , τους σεβόμαστε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά κι ο καθένας μας πρέπει  να αναρωτηθεί πως πορεύεται με τα λίγα ή τα πολλά , με ότι έχει. Και γι αυτές τις μέρες και στη ζωή γενικά.

Ο Χριστός θα μπορούσε να γεννηθεί σε ένα παλάτι. Γεννήθηκε σε μια φάτνη. Δεν είναι ένα μήνυμα αυτό; Να κάνουμε τη ζωή μας απλή, ταπεινή; Να μην κάνουμε επίδειξη.

Πρέπει να αναθεωρήσουμε και σαν πρόσωπα και σαν κοινωνία αρκετά πράγματα. Να ξαναβρούμε το δρόμο της απλότητας και τη ζωή που σέβεται τα πάντα. Και στους ανθρώπους και στα πράγματα».