Πάπας Φραγκίσκος: Στη συνάντηση με τον Ιερώνυμο αναγνώρισε «με ντροπή» την απουσία της Καθολικής Εκκλησίας από τον αγώνα του 1821

«Με ντροπή το αναγνωρίζω» είπε ο Πάπας Φραγκίσκος προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για το γεγονός ότι η Καθολική Εκκλησία δεν παρέσχε στην Ορθοδοξία βοήθεια κατά τον αγώνα των Ελλήνων για την ανεξαρτησία ενώ το μεταναστευτικό βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης των δύο αντρών και συμφώνησαν ότι πρέπει να εργασθούν πιο συστηματικά πάνω στον διάλογο Ορθοδόξων Καθολικών.

O διάλογος ανάμεσα σε ποντίφικα και αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών προς Πάπα: Ἡ Ὑμετέρα Ἁγιότης, ὡς ὁ σεμνός καί ταὐτοχρόνως δυναμικός Ἡγέτης τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, θεωροῦμε ὅτι κατά τήν ἱστορική αὐτή συγκυρία διαθέτετε τό θάρρος καί τήν εἰλικρίνεια νά ἐξετάσετε τίς ἀστοχίες καί τίς παραλείψεις πατέρων Σας, οἱ ὁποῖοι δέν ἔστερξαν στόν Ἀγῶνα τοῦ λαοῦ μας γιά ἐλευθερία
Πάπας : Με ντροπή -το αναγνωρίζω για την Καθολική Εκκλησία- πράξεις και επιλογές, που λίγο ή τίποτε έχουν να κάνουν με τον Ιησού και με το Ευαγγέλιο, προερχόμενες μάλλον από τη δίψα για κέρδος και ισχύ, μάραναν την μεταξύ μας κοινωνία

Επίσκεψη στην Ελλάδα πραγματοποιεί ο Πάπας Φραγκίσκος από χθες, ύστερα από πρόσκληση της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Το απόγευμα ο Πάπας επισκέφθηκε τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο. Παρέστησαν, οι Μητροπολίτες Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ, Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος, Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας, Ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Επίσκοπος Ωρεών κ. Φιλόθεος, ο Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Αρχιμανδρίτης Βαρνάβας Θεοχάρης, ο Διευθυντής της «Αποστολής» κ. Κωνσταντίνος Δήμτσας, Διευθυντές υπηρεσιών της Αρχιεπισκοπής.

Οι παριστάμενοι Αρχιερείς εκλήθησαν προσωπικώς από τον Αρχιεπίσκοπο ως έχοντες σχέση με τον διάλογο των δύο Εκκλησιών.

Αναφερόμενος στα 2οο χρόνια από το 1821 ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών είπε :«Ἡ Ὑμετέρα Ἁγιότης, ὡς ὁ σεμνός καί ταὐτοχρόνως δυναμικός Ἡγέτης τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, θεωροῦμε ὅτι κατά τήν ἱστορική αὐτή συγκυρία διαθέτετε τό θάρρος καί τήν εἰλικρίνεια νά ἐξετάσετε τίς ἀστοχίες καί τίς παραλείψεις πατέρων Σας, οἱ ὁποῖοι δέν ἔστερξαν στόν Ἀγῶνα τοῦ λαοῦ μας γιά ἐλευθερία. Δέν εἶναι πρόθεσίς μου νά Σᾶς φέρω σέ δύσκολη θέση. Θεωρῶ ὅμως ὅτι μεταξύ ὅσων θέλουν νά ὀνομάζονται καί νά εἶναι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἡ καλύτερη γλῶσσα εἶναι καί παραμένει ἡ εἰλικρίνεια. Μακρυά καί πέρα ἀπό μᾶς ἡ κακῶς ἐννούμενη διπλωματία καί οἱ διπλωματικές διεργασίες».

Στην αντιφώνησή του ο Πάπας είπε: «Με ντροπή -το αναγνωρίζω για την Καθολική Εκκλησία- πράξεις και επιλογές, που λίγο ή τίποτε έχουν να κάνουν με τον Ιησού και με το Ευαγγέλιο, προερχόμενες μάλλον από τη δίψα για κέρδος και ισχύ, μάραναν την μεταξύ μας κοινωνία. Έτσι, αφήσαμε τη γονιμότητα να συμβιβασθεί εξαιτίας των διαιρέσεων. Η ιστορία έχει το δικό της βάρος και σήμερα εδώ αισθάνομαι την ανάγκη να ανανεώσω την αίτηση συγγνώμης από το Θεό και από τους αδερφούς για τα σφάλματα που διέπραξαν τόσοι καθολικοί» υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο Πάπας. Εξάλλου, εντυπωσιακή ήταν η αναφορά του στο Άγιο Πνεύμα, το οποίο, όπως τόνισε, «μας καλεί σήμερα περισσότερο παρά στο παρελθόν να επουλώσουμε τις πληγές της ανθρωπότητος με το έλαιο της αγάπης».

Μεταναστευτικό, πανδημία

Ο Αρχιεπίσκοπος στην προσφώνησή του, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην κοινή επίσκεψη στην Λέσβο, μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, που είχαν πραγματοποιήσει πριν από χρόνια με σκοπό την παγκόσμια αφύπνιση ενώπιον της πρόκλησης του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος.

Μίλησε για την κρίση της πανδημίας που άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη τονίζοντας πως ποικίλα προβλήματα εμφανίσθηκαν στην επιφάνεια. Βία, ανασφάλεια, φόβος, απελπισία και κυρίως απογοήτευση κυρίευσαν τις καρδιές των ανθρώπων, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, γλώσσας και πολιτισμού.

Έκανε, επίσης, λόγο για το προσφυγικό ζήτημα και σημείωσε την ανάγκη η παγκόσμια κοινότητα να λάβει τολμηρές αποφάσεις. «Μαζί ὀφείλουμε νά κινητοποιήσουμε τούς βράχους, τά τείχη καί τήν ἀδιαλλαξία τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς. Ἀρκετά πιά μέ τά ὄμορφα λόγια. Οἱ συνάνθρωποί μας στό Ἀφγανιστάν δέν μποροῦν νά ἀντέξουν αὐτές τίς δοκιμασίες. Θά ἀναγκασθοῦν νά φύγουν καί δυστυχῶς νά ἐργαλειοποιηθοῦν ἀπό Κράτη, ὅπως συστηματικά γίνεται ἀπό τήν γειτονική μας χώρα Τουρκία. Ἀναγκαζόμενοι νά βροῦν ἀσφαλεῖς χώρους, πιθανόν νά ὁδηγηθοῦν σέ συγκρούσεις, πολιτικές ἤ θρησκευτικές. Χρέος μας λοιπόν ἀποτελεῖ νά σταματήσουμε τήν μεταναστευτική ροή ἐν τῇ γενέσει της. Τώρα! Δέν ὑπάρχει ἄλλος χρόνος! Τό χρωστᾶμε στά παιδιά μας καί στίς ἐπερχόμενες γενεές. Ἄλλωστε, τό προσφυγικό εἶναι περίπλοκο ζήτημα. Πέραν τῶν οἰκονομικῶν, κοινωνικῶν καί πολιτικῶν ἀνισοτήτων, ἐνέχει ἐπίσης ὀντολογικές προεκτάσεις. Ἀπορρέει ἀπό τήν ἀνισότητα πού βιώνεται, ὅταν τό ἀνόμοιο δέν βρίσκεται ἐντός σχέσεως. Καί αὐτό, ὡς χριστιανούς καί θεολόγους, μᾶς ἀπασχολεῖ ἰδιαιτέρως» υπογράμμισε ο Αρχιεπίσκοπος.

200 χρόνια από το 1821

Σε άλλο σημείο, ο Αρχιεπίσκοπος επεσήμανε: «Σᾶς ὑποδεχόμεθα, ἐπί πλέον, σέ μία ἰδιαιτέρως ἱστορική συγκυρία γιά τήν Πατρίδα μας. Διακόσια (200) ἔτη παρῆλθαν ἀπό τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας. Ἀπό τούς ἀγῶνες καί τίς θυσίες τῶν ἡρώων μας ἀπέναντι στό σκοτάδι πού ἤθελε νά ἐπιβάλει τότε ὁ ὀθωμανικός ζυγός. Νίκησε ὅμως τό φῶς, ἐπικράτησε ἡ πίστη, ἑδραιώθηκαν οἱ θυσίες καί ἀναδείχθηκε ἐκ νέου τό λίκνο τῆς δημοκρατίας.
Ἡ Ὑμετέρα Ἁγιότης, ὡς ὁ σεμνός καί ταὐτοχρόνως δυναμικός Ἡγέτης τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, θεωροῦμε ὅτι κατά τήν ἱστορική αὐτή συγκυρία διαθέτετε τό θάρρος καί τήν εἰλικρίνεια νά ἐξετάσετε τίς ἀστοχίες καί τίς παραλείψεις πατέρων Σας, οἱ ὁποῖοι δέν ἔστερξαν στόν Ἀγῶνα τοῦ λαοῦ μας γιά ἐλευθερία. Δέν εἶναι πρόθεσίς μου νά Σᾶς φέρω σέ δύσκολη θέση. Θεωρῶ ὅμως ὅτι μεταξύ ὅσων θέλουν νά ὀνομάζονται καί νά εἶναι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἡ καλύτερη γλῶσσα εἶναι καί παραμένει ἡ εἰλικρίνεια. Μακρυά καί πέρα ἀπό μᾶς ἡ κακῶς ἐννούμενη διπλωματία καί οἱ διπλωματικές διεργασίες».

Αντιφώνηση Πάπα
Στην αντιφώνησή του ο Πάπας, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στις «κοινές μας ρίζες, που διέσχισαν τους αιώνες. Οι αποστολικές.». «Είναι υπόγειες, κρυμμένες, συχνά παραμελημένες, αλλά υπάρχουν και στηρίζουν τα πάντα», τόνισε.

«Κατόπιν, δυστυχώς, μεγαλώσαμε μακριά. Κοσμικά δηλητήρια μας μόλυναν, το ζιζάνιο της υποψίας μεγάλωσε την απόσταση και παύσαμε να καλλιεργούμε την μεταξύ μας κοινωνία. Με ντροπή -το αναγνωρίζω για την Καθολική Εκκλησία- πράξεις και επιλογές, που λίγο ή τίποτε έχουν να κάνουν με τον Ιησού και με το Ευαγγέλιο, προερχόμενες μάλλον από τη δίψα για κέρδος και ισχύ, μάραναν την μεταξύ μας κοινωνία. Έτσι, αφήσαμε τη γονιμότητα να συμβιβασθεί εξαιτίας των διαιρέσεων. Η ιστορία έχει το δικό της βάρος και σήμερα εδώ αισθάνομαι την ανάγκη να ανανεώσω την αίτηση συγγνώμης από το Θεό και από τους αδερφούς για τα σφάλματα που διέπραξαν τόσοι καθολικοί» υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο Πάπας.

Εξάλλου, εντυπωσιακή ήταν η αναφορά του στο Άγιο Πνεύμα, το οποίο, όπως τόνισε, «μας καλεί σήμερα περισσότερο παρά στο παρελθόν να επουλώσουμε τις πληγές της ανθρωπότητος με το έλαιο της αγάπης».

Και συνέχισε: «Ο ίδιος ο Χριστός ζήτησε από τους δικούς του, κατά την ώρα της αγωνίας, την παρηγορία, λέγοντας να μείνουν κοντά του και να προσεύχονται. Η εικόνα του ελαίου μας οδηγεί έτσι στον κήπο των Ελαιών. ‘’Μείνατε ώδε και γρηγορείτε’’ (Μκ 14,24), είπε ο Ιησούς. Το αίτημά του προς τους Αποστόλους έγινε στον πληθυντικό. Και σήμερα επιθυμεί να αγρυπνούμε και να προσευχόμεθα: για να φέρουμε στον κόσμο την παρηγορία του Θεού και να θεραπεύσουμε τις πληγωμένες σχέσεις μας χρειάζεται η προσευχή των μεν υπέρ των δε. Είναι απαραίτητο για να φτάσουμε ‘’στην αναγκαία κάθαρση της ιστορικής μνήμης. Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, οι μαθητές του Κυρίου, εμψυχωμένοι από την αγάπη, από το θάρρος της αληθείας και από την ειλικρινή θέληση να συγχωρήσει ο ένας τον άλλον και να συμφιλιωθούν, καλούνται να επανεξετάσουν μαζί το οδυνηρό τους παρελθόν και εκείνες τις πληγές που αυτό συνεχίζει δυστυχώς να προκαλεί ακόμη και σήμερα’’ (Άγιος Ιωάννης-Παύλος ο Β’ Εγκυκλ. ‘’Ίνα πάντες εν ώσιν’’)».

Επιπρόσθετα, μίλησε για τους μετανάστες, που «δεν μπορούν να αφεθούν στην αδιαφορία και να θεωρηθούν μόνον ως βάρος για να σηκώσουμε ή, ακόμη χειρότερα, να το μεταβιβάσουμε σε κάποιον άλλο».