Η βία, ένας πραγματικός εφιάλτης για τους Έλληνες. Του Μαρίνου Παττακού

Η βία ανεξαρτήτως μορφής, έντασης η προέλευσης είναι καταστροφική για την κοινωνία και απολύτως καταδικαστέα, χωρίς «όμως», «αλλά», αστερίσκους και αποσιωπητικά.
 Από το κέντρο της Αθήνας αλλά και σε άλλες γειτονιές ανά την Ελλάδα, εμφανίζεται απειλητικά ένας σύγχρονος πραγματικός εφιάλτης στον Ελληνικό ορίζοντα. Είναι εξαιρετικά ανησυχητικό το φαινόμενο των ταραχών που έλαβαν χώρα την Κυριακή στην περιοχή των Εξαρχείων, όπου διαφαίνεται ένα σημαντικό δίκτυο πολιτικής στήριξης.
Ανάμεσά τους πολλοί από τους νέους που πίστεψαν ότι η Αριστερά θα ήταν πραγματική δύναμη ανατροπής και έμεινε στα συνθήματα, με τις προσδοκίες της αντιμνημονιακής περιόδου και του διχασμού του «ανόητου» δημοψηφίσματος του 2015.
Η χώρα υποβαθμίζεται πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά. Πολιτικοί εκφράζονται απρεπώς, απειλητικά, ενώ άλλοι φτάνουν στο σημείο ακόμη και να χειροδικήσουν μέσα στη Βουλή.
Τα Ελληνικά Πανεπιστήμια έχουν μετατραπεί σε εστίες βίας και ανομίας. Ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων συμπεριφέρονται σαν να είναι αρχηγοί κομμάτων.
Τα μέσα ενημέρωσης ευρίσκονται σε περίοδο αβεβαιότητας και κινδύνου εκμετάλλευσης και διαπλοκής ύποπτων συμφερόντων.
Η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί από Ευρωπαϊκή σε βαλκανική χώρα, με έντονα τριτοκοσμικά στοιχεία.
Αξιοσημείωτη είναι η αδιαφορία και η σιωπή της κοινωνίας απέναντι στα περιστατικά βίας κατά πάντων, φαινόμενο που εξετράφη τα «πέτρινα» χρόνια των μνημονίων από την αντιμνημονιακή ρητορική του λαϊκισμού, με την επίδειξη ανοχής, υπόθαλψης ύβρεων, προπηλακισμών, βανδαλισμών και κάθε μορφής ακραίων συμπεριφορών.
Όλα αυτά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης που η κοινωνία και κυρίως τα χαμηλότερα στρώματα υποφέρουν από τον καταιγισμό των επώδυνων οικονομικών μέτρων, το κατεστημένο διεφθαρμένο σύστημα μέσα και έξω από τον δημόσιο – κρατικό μηχανισμό, το οποίο δεν έχει  συγκεκριμένο πολιτικό χρώμα, αντιστέκεται με όλες του τις δυνάμεις, να μην γκρεμιστεί το πελατειακό διαπλεκόμενο κράτος που το έτρεφε και το συντηρούσε.
Δεν είναι τυχαίο ότι η μόνη χώρα στην οποία επιβιώνει η εσωτερική βία και τρομοκρατία, που δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει την κρίση και παραμένει σε μνημόνιο, είναι η Ελλάδα.
Σε πολλές Ευρωπαϊκές  χώρες ασκήθηκαν περιοριστικές πολιτικές, αλλά μόνο στην Ελλάδα εξαγριωμένα πλήθη κυνηγούσαν βουλευτές στους δρόμους.
   Και σε άλλες χώρες επιβλήθηκαν μνημόνια, ενώ στην Ελληνική Κύπρο αφαιρέθηκαν σημαντικά ποσά των τραπεζικών καταθέσεων πολιτών, αλλά μόνο στην Ελλάδα κάηκαν τρεις εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια μιας αντιμνημονιακής διαδήλωσης.
Πίσω από τη βία και το μίσος κρύβεται η άγνοια.
Άγνοια του κινδύνου για την κατάσταση που θα μπορούσε να οδηγηθεί πραγματικά η χώρα, στο ενδεχόμενο μιας αληθινής ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, με επακόλουθο την έξοδό της από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Άγνοια έναντι της ιστορίας από την οποία οφείλουν να διδάσκονται και οι Έλληνες.
Άγνοια για τη διαφορά της κατοχής και των προγραμμάτων διάσωσης της χώρας.
Άγνοια των δημοκρατικών κανόνων για το πού θα μπορούν να φτάσουν τα όρια μιας δίκαιης διαμαρτυρίας.
Άγνοια για τον σεβασμό στη θητεία ενός πρωθυπουργού του Λουκά Παπαδήμου που ψηφίστηκε από 255 βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Όποιοι και να είναι οι λόγοι που προκαλούν το μίσος και τη βία δεν μπορούν να καταπολεμηθούν, αν δεν ξεραθούν οι ρίζες που τρέφουν την άγνοια στη συνείδηση των ανθρώπων.
  Βρισκόμαστε σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι πολλαπλής επικινδυνότητας και η επιλογή του δρόμου της σωτηρίας δύσκολη μεταξύ αυτών όπως της «αρετής» και της «κακίας»…
   Οφείλουμε να συνεννοηθούμε και να ξεκαθαρίσουμε τη σχέση μας με τη βία.
Η κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα και οι απλοί πολίτες. Όποιος νομίζει ότι μπορεί χρησιμοθηρικά να αξιοποιεί τη βία αποφεύγοντας ο ίδιος να πληρώσει το τίμημα, θα μετανοήσει αργά ή γρήγορα. Ή θα είσαι με τη βία, ή θα είσαι κατηγορηματικά απέναντί της. Διαφορετικά είναι βέβαιο ότι η βία θα εξελιχθεί ένας νέος πραγματικός εφιάλτης, για όλους τους Έλληνες.

Μαρίνος Παττακός, Εντεταλμένος Σύμβουλος Πολιτικής Προστασίας Δήμου Ηρακλείου