Skip to main content
ΑΠΟΨΕΙΣ

«Ευρωπαϊκός στρατός»: αντ´αυτού το ΝΑΤΟ. Του Πέτρου Μηλιαράκη*

Image
Πέτρος Μηλιαράκης
 clock 20:52 | 13/03/2022
writer icon newsroom ekriti.gr

Οι πρόσφατες εξελίξεις του «Ουκρανικού»  και οι πολεμικές επιχειρήσεις που λαμβάνουν χώρα σε ένα γενικευμένο θέατρο πολέμου με την εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στο ουκρανικό έδαφος, εγείρουν  και πάλι το «ζήτημα»  εάν μπορεί να υπάρξει «ευρωπαϊκός στρατός» στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αφού επισημειωθεί ότι η Γερμανία αποφάσισε αυτοτελή εξοπλισμό της τάξης των 100 δις ευρώ, πράγμα που επαναφέρει το ζήτημα πως κάθε κράτος – μέλος μεριμνά περί την δική του άμυνα, είναι αδιστάκτως βέβαιο ότι η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης, ειδικά μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχ, εκχώρισε όλο τον «θεωρητικά» υφιστάμενο  «αμυντικό πυλώνα»  στο ΝΑΤΟ ,δηλαδή α) στην «Βορείο-Ατλαντική Συμμαχία» , με τις εμπειρίες της παθογένειας της και β) στην από καθέδρας άσκηση πολιτικών μέσω της Ουάσινγκτον και του Πενταγώνου. Ιδού εν συντομία οι εξελίξεις:

Η ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ

 Η  Συνθήκη του Μάαστριχτ που  επονομάζεται  «Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση»,  εισήγαγε ως ενωσιακή λειτουργία τη Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ)  σε διαμορφωμένο για το σκοπό αυτο διακυβερνητικό Πυλώνα – ο οποίος αργότερα καταργήθηκε!.. 

Υπ’ όψιν δε ότι με τη «Συνθήκη αυτή»  για την «Ευρωπαϊκή Ένωση», για πρώτη φορά  ενώθηκαν οι τρεις Κοινότητες (ΕΟΚ-ΕΥΡΑΤΟΜ-ΕΚΑΧ) και θεσμοθετήθηκε συνεργασία στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής, της άμυνας, της αστυνομίας και της δικαιοσύνης.

Τότε ακόμα ήταν ως «δέσμευση» ένας στρατιωτικός – αμυντικός πυλώνας που λεγόταν Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση  (ΔΕΕ). Η ΔΕΕ , όμως δεσμεύτηκε τον Ιούλιο του 1992 ώστε οι χώρες της να  θέτουν στη διάθεση του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης τις στρατιωτικές μονάδες απ’ όλο το φάσμα των συμβατικών τους δυνάμεων, με σκοπό τις ανθρωπιστικές  και ειρηνευτικές αποστολές, την πρόληψη συγκρούσεων και την αποστολή για ενέργειες που θα αφορούν την «σταθεροποίηση» στο «τέλος μιας σύγκρουσης»... 

Σε κάθε περίπτωση δηλαδή, έλαβε χώρα δέσμευση εμπλοκής σε κατ’ ευθείαν πολεμικές επιχειρήσεις – χωρίς να διευκρινίζεται με απόλυτη ακρίβεια ο τρόπος αυτής  της εμπλοκής. Περαιτέρω το Συμβούλιο Υπουργών της ΔΕΕ, στις 13 Νοεμβρίου 2000, συμφώνησε τη μεταφορά των προηγούμενων  δεσμεύσεων και λειτουργιών της ΔΕΕ στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Ως εκ τούτου, λόγω της εξέλιξης αυτής, αναπόφευκτη ήταν η κατάληξη της 30ης Ιουνίου 2011, οπότε η ΔΕΕ διαλύθηκε και επισήμως.

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΦΑΣΗ 

Με τη «Συνθήκη της Λισαβόνας» που  κι αυτή αφορά συνθήκη για την «Ευρωπαϊκή Ένωση»  με τροποποιήσεις πλέον, «επιβεβαιώθηκε» κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν η Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ) που τυποποιείται στα άρθρα 42, 43, 44, 45 και 46 ΣΕΕ. 

Επισημαίνεται δε δυνάμει της παρ. 7 του άρθρου 42 ΣΕΕ ότι: 

« Σε περίπτωση κατά την οποία κράτος-μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη-μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών…»

Για τη «δέσμευση» όμως  αυτή πρέπει να επισημειωθεί ότι απαιτείται ομοφωνία!

 Οπότε αρκεί  ένα και μόνο κράτος-μέλος να διαφωνεί ,προκειμένου η διάταξη αυτή να καταστεί  άνευ ουσίας!

Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι η θέσπιση αυτής της «υποχρέωσης» είναι αμφίβολο κατά πόσο συλλειτουργεί με την παρ. 2 του άρθρου 4 ΣΕΕ, όπου «ειδικότερα»=όρος της Συνθήκης, θεσπίζεται ότι:  «η εθνική ασφάλεια παραμένει στην ευθύνη κάθε κράτους-μέλους».

ΜΟΝΟ ΕΑΝ CASUS BELLI ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΜΕΛΟΥΣ ΑΦΟΡΑ ΕΥΘΕΩΣ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ 

Σε κάθε περίπτωση, όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να καταστεί Συμπολιτεία, εάν δεν εγκαθιδρυθεί πράγματι ευρωπαϊκός στρατός και εάν οποιοδήποτε casus belli κατά κράτους-μέλους δεν εκλαμβάνεται ως casus belli κατά όλων των κρατών-μελών και κατά της Ευρωπαίκής Ένωσης ως Συμπολιτείας!

Συνεπώς: μόνο η δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού που θα υπερασπίζεται την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική ασφάλεια κάθε κράτους-μέλους σε περίπτωση χρήσης βίας και μόνο όταν η απειλή χρήσης βίας θα εκλαμβάνεται ως κοινή απειλή για όλα τα κράτη-μέλη, τότε μόνο μπορεί να υπάρξει πράγματι Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία! Η ιστορία θα δείξει!..Προσωπικά ως ευρωσκεπτικιστής – αλλά και ευρωπαϊστής, με την παρούσα πολιτική ηγεσία στην Ευρώπη είμαι εξαιρετικά απαισιόδοξος!

* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).

google news icon

Ακολουθήστε το ekriti.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για την Κρήτη και όχι μόνο.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ράδιο Κρήτη © | 2013 -2024 ekriti.gr Όροι Χρήσης | Ταυτότητα Designed by Cloudevo, developed by Pixelthis