Κλειτοριδεκτομή ή η ατυχία να είσαι γυναίκα σε κάποιες κοινωνίες

 Οι γυναίκες των κοινωνιών αυτών αναγκάζονται σε διάφορες μορφές "σεξουαλικού ευνουχισμού" για να υποδηλώσουν την απόλυτη υποταγή τους στον μελλοντικό σύζυγο. Απαρνούνται με τον πιο επικίνδυνο και επώδυνο τροπο το δικαίωμα στην σεξουαλική τους ικανοποίηση, με το σκεπτικό ότι έτσι θα υπηρετήσουν καλύτερα τον ρόλο της πιστής συντρόφου και της καλής μητέρας. 
Θυμήθηκα ένα ανατριχιαστικό ντοκυμαντέρ που πρόβλήθηκε κάποτε από την κρατική τηλεόραση με μία τέτοια επέμβαση στην Κένυα. Ένα αυτοσχέδιο χειρουργικό κρεββάτι, ένα ξυράφι και ένα κορίτσι στην εφηβεία του να σφαδάζει αιμόφυρτο. Τα πόδια, τα χέρια και το στόμα της συγκρατούσαν η μητέρα και η αδερφή της. Παρακολουθώντας το δεν μπορείς παρά να θυμηθείς πόσο τυχερή είσαι όταν έχει γεννηθεί στη σωστή πλευρά της γης. Ή τουλάχιστον στην λιγότερο λάθος. Κι αφού ξεπεράσεις την ανακούφιση και καταπιείς την οργή αρχίζεις να ψάχνεις τον προβληματισμό.

Κάπως έτσι αναζήτησα πηγές και στοιχεία για το τι γίνεται.

Διακόσια εκατομμύρια γυναίκες του πλανήτη έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή. Τα στατιστικά στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας λένε ότι καθημερινά έπτα χιλιάδες νεαρά κορίτσια υφίστανται αυτόν τον ακρωτηριασμό των εξωτερικών γεννητικών τους οργάνων, δηλαδή περίπου δυόμιση εκατομμύρια το χρόνο.
Περιγραφική είναι η μαρτυρία της ειδικής πρέσβειρας των Ηνωμένων Εθνών για την κατάργηση του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων, Γουόρις Ντίρι, η βιογραφία της οποίας έγινε βιβλίο που κυκλοφόρησε και στη χώρα μας. « Την εγχείρηση μου την έκανε μια γριά τσιγγάνα, που στην κοινότητά μας την θεωρούμε σημαντικό πρόσωπο, αλλά εγώ την θεωρούσα φόνισσα. Την νύχτα πριν την κλειτοριδεκτομή μου , η μητέρα με συμβούλεψε να μην πιω πολύ νερό η γάλα για να μην χρειαστεί να ουρήσω. Εκείνο το βράδυ η οικογένεια ασχολήθηκε περισσότερο μαζί μου, αυτή ήταν η παράδοση. Πριν ακόμη χαράξει με ξύπνησαν για την εγχείρηση …Πήγαμε σε μια απομακρυσμένη περιοχή , ανάμεσα σε θάμνους. Η μητέρα κάθισε σε ένα βράχο και μου έδωσε να δαγκώσω μια ρίζα δέντρου. …Η τσιγγάνα έχωσε τα δάχτυλά της σ’ ένα ταγάρι που φορούσε κι έβγαλε μια σπασμένη λεπίδα ξυραφιού. Έφτυσε πάνω της και την σκούπισε στη ποδιά της . Αφού την καθάρισε, μου έδεσε τα μάτια με ένα μαντήλι για να μη βλέπω. Το επόμενο πράγμα που ένοιωσα ήταν να κόβουν τη σάρκα μου …άκουσα τον πνιχτό ήχο της λεπίδας που πριόνιζε πέρα-δώθε το δέρμα μου. …Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν και να τραντάζομαι ανεξέλεγκτα. Προσευχήθηκα να τελειώσει γρήγορα . Κι έτσι έγινε, γιατί λιποθύμησα…όταν ξύπνησα αντιμετώπισα σοβαρό πρόβλημα ούρησης…το μόνο άνοιγμα που είχε μείνει για τα ούρα και το αίμα της περιόδου, ήταν μια μικροσκοπική τρύπα με διάμετρο ενός σπιρτόξυλου… »

Σε αρκετές δυτικές χώρες η νομοθεσία αντιμετωπίζει πλέον την κλειτοριδεκτομή ως ποινικό αδίκημα. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα (Γερμανία για παράδειγμα) θεωρείται απόπειρα ανθρωποκτονίας. Σε άλλες (Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο) ανάλογες υποθέσεις αντιμετωπίζονται ως ελαφριές σωματικές βλάβες με υπεύθυνους τους γονείς που "πέφτουν στα μαλακά".

Η περιβόητη 8η Μαρτίου, εθιμοτυπικά αφιερωμένη στις Γυναίκες σηματοδοτεί για τις χώρες αυτές μέρα ομαδικών κλειτοριδεκτομών πανηγυρικού τύπου. Πέρυσι 50.000 κορίτσια την γιόρτασαν έτσι. Όχι στη Σομαλία ή στην Κένυα. Αλλά στην Ευρώπη. Σε άθλια αυτοσχέδια ιατρεία που δεν μάθαμε ποτέ, την ώρα που εμείς οι υπόλοιπες αναζητούσαμε την "μπάμπω" ή το κόκκινο τριαντάφυλλο μίας γιορτής χωρίς νόημα. 
Στην Ελλάδα παραδόξως το θέμα δεν "υπάρχει". Η νομοθεσία προφανώς το παρέλειψε ως αδίκημα. Ακόμη και στις αιτήσεις χορήγησης ασυλίας (υπήρξε προ ετών περίπτωση στο Λαύριο) δεν δεχόμαστε να παράσχουμε άσυλο, προκειμένου κάποια να γλιτώσει την κλειτοριδεκτομή. Κοινωνίες της οπισθοδρόμησης και των πολιτιστικών εγκλημάτων από τη μιά. Κοινωνίες της υποκρισίας και της αδιαφορίας από την άλλη.

Μ.Κ.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύεται στο ekriti και υπόκειται στους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή του καθ’ οιονδήποτε τρόπο χωρίς την απαραίτητη παραπομπή (link) στην ιστοσελίδα που το δημοσίευσε.