Νίκος Φίλης: «Η Ε.Ε. έχει μπει στον αναπνευστήρα»

Από τον ΣΥΡΙΖΑ, εκδόθηκε το παρακάτω δελτίο τύπου:

"Ο Ν. Φίλης μιλά για την αληθινή εικόνα της τηλεκπαίδευσης -πέρα από την επικοινωνιακή εκστρατεία της κυβέρνησης: Γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί ζουν έναν πραγματικό Γολγοθά. Η πολυδιαφημισμένη εξ αποστάσεως εκπαίδευση, με απαραίτητο υποστηρικτικό «μαϊντανό» μια μεγάλη ιδιωτική εταιρεία του εξωτερικού, δεν είναι τίποτα άλλο μέχρι στιγμής από μια εξ ανάγκης προχειροσχεδιασμένη τηλεκπαίδευση, βασισμένη σε ένα ανεπαρκές δίκτυο που «σέρνεται» και αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες εκατοντάδων χιλιάδων μαθητών και εκπαιδευτικών. Παρ' όλα αυτά με συγκινητική αυταπάρνηση οι εκπαιδευτικοί μας ανταποκρίνονται δίνοντας αποστομωτική απάντηση στον κοινωνικό στιγματισμό που επιχειρήθηκε σε βάρος τους από τα ίδια κέντρα που μέχρι χθες κατασυκοφαντούσαν οτιδήποτε δημόσιο και υποστήριζαν την ιδιωτικοποίηση της υγείας.

Για την πρωτόγνωρη πανδημία: (...) απειλεί τον πλανήτη και αποδιαρθρώνει τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Δείχνει τις επιπτώσεις της εκτεταμένης απορρύθμισης των οικονομιών και της υποβάθμισης των κοινωνικών υπηρεσιών στο όνομα της υπέρτατης αρχής, του ανταγωνισμού (...) Παρ' ότι η κινητοποίηση των κρατών απαντά ώς ένα βαθμό στις αγωνίες και την πίεση των κοινωνιών τους, δεν μπορεί από μόνη της να αντιμετωπίσει ένα τέτοιας εμβέλειας παγκόσμιο γεγονός (...) Η Ε.Ε. έχει μπει σε αναπνευστήρα. Το αίτημα για ευρω-ομόλογο, δηλαδή για αμοιβαιοποίηση του χρέους, στην ουσία επαναφέρει με μεγαλύτερη ορμή τη συζήτηση για ριζική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής. Με την πανδημία κλείνει ο κύκλος του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος που ξεκίνησε τη δεκαετία του '80 (...) Στην ουσία επανέρχεται το φάντασμα του Μεσοπολέμου, σε μια περίοδο μάλιστα που ο ακροδεξιός ριζοσπαστισμός παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας σε Ε.Ε. και Αμερική. Η απάντηση δεν είναι η κεντρώα συναίνεση, αλλά ο αριστερός ριζοσπαστισμός που μπορεί να συναντηθεί με μια νέα κοινωνική εμπειρία και διαθεσιμότητα.

Για την καθημερινότητα την εποχή της «κοινωνικής απόστασης»: όσο μπορούμε να μην παραδοθούμε στην καταδυνάστευση της εικόνας (τηλεόραση, υπολογιστές, τάμπλετ, κινητά κ.λπ.). Να φτιάξουμε μια διαφορετική καθημερινότητα, ανακαλύπτοντας βιβλία που δεν έχουμε διαβάσει, μουσικές που δεν έχουμε ακούσει, φίλους από τους οποίους έχουμε απομακρυνθεί και βέβαια να ενδυναμώσουμε τις οικογενειακές σχέσεις. Σε συνθήκες απροσδιόριστης διάρκειας «εγκλεισμού» οφείλουμε να υφάνουμε από τώρα τους κοινωνικούς δεσμούς για το «μετά». Κι αυτή η πρόκληση συνδυάζεται και με τη βίαιη επέλαση της τηλεργασίας, μια διαμορφούμενη πραγματικότητα με πολλές σκοτεινές πλευρές, που πρέπει να τεθεί στο επίκεντρο της σκέψης και της δράσης των συνδικάτων και της δικής μας Αριστεράς".