Αφιέρωμα στη γυναίκα από τον Σοροπτιμιστικό Όμιλο Ηρακλείου

Με την ευκαιρία του φετινού εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, ο Σοροπτιμιστικός Όμιλος Ηρακλείου, ως Όμιλος Γυναικών που στις αρχές του έχει την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους, τιμά την Ημέρα αυτή  και  σταχυολογεί  από τη δημοτική μας ποίηση μικρά δείγματα όμορφης  γυναικείας παρουσίας .

Οδηγός μας  στη μικρή αυτή περιήγηση ο Νικόλαος Πολίτης, θεμελιωτής  της λαογραφικής επιστήμης στην Ελλάδα. Καθηγητής της Μυθολογίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ασχολήθηκε με την μελέτη των εθίμων και των παραδόσεών μας. Το έργο του "Εκλογές από τα τραγούδια του Ελληνικού λαού"(1914) υπήρξε η πρώτη συστηματική κατάταξη, κριτική  και έρευνα των δημοτικών τραγουδιών.

"Εξαίρετον αναντιρρήτως θέσιν μεταξύ των μνημείων του λόγου του ημετέρου λαού κατέχουν τα τραγούδια όχι μόνο ως ισχυρώς κινούντα την  ψυχήν δια το απέρριτον κάλλος, την αβίαστον απλότητα, την πρωτοτυπίαν  και την φραστικήν δύναμιν και ενάργειαν, αλλά και ως ακριβέστερον παντός άλλου πνευματικού δημιουργήματος του λαού εμφαίνοντα τον ιδιάζοντα χαρακτήρα του έθνους..." (Από τα προλεγόμενα της πρώτης έκδοσης).

Της αγάπης
Κόκκιν ΄αχείλι εφίλησα και έβαψε το δικό μου,
Κι στο μαντήλι το σειρα΄  και έβαψε το μαντήλι,
Και στο ποτάμι το ΄πλεινα και έβαψε το ποτάμι,
Κι έβαψε η άκρη του γιαλού η μεση του πελάγου
            Κατέβη  ο αητός να πιεί νερό και έβαψαν τα φτερά του,
Κι έβαψε  ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο.
Του αρραβώνα
Σαν κίνησεν ο νιούτσικος να πάει ν΄αρραβωνίσει
Ουτε το ρούχο του έβαλεν,ούτε ζουνάρι εζώστη,
Κι η μάνα του του φώναζε κι η μάνα του του λέγει¨
"γύρισε πάρ΄το ρούχο σου,ζώσου και το ζουνάρι,
Και σύρε ν΄αρραβωνιστείς  παπά τη  θυγατέρα,
Γράψε  βοϊδια  στο  ζυγό, γελάδια στην αγέλη,
Μούλες,φοράδες κι άλογα κι ασέλλινο πουλάρι".
Εκεί που πάω, μάνα μου,εγώ ν΄αρραβωνίσω,
Ούτε για ρούχα με ρωτάν,ούτε και για ζουνάρι,
Εκεί τηράν τα νιάτα μου, τηράν την ομορφιά μου,
Εγώ στα πλούσια τα προικιά το νού μου δεν τον έχω,
Τον έχω για της λυγερής  τα μάτια και τα φρύδια.

​Νανούρισμα
Κοιμήσου αστρί κοιμήσου αυγή κοιμήσου νιό φεγγάρι
Κοιμήσου που να σε χαρεί ο νιός που θα σε πάρει
Κοιμήσου που παράγγειλα στην Πόλη τα χρυσά σου,
Στη Βενετιά τα ρούχα σου και τα διαμαντικά σου.
Κοιμήσου που σου ράβουνε το πάπλωμα στη Πόλη,
Και σου το τελειώνουνε σαρανταδυό μαστοροι,
Στη μεση βάνουν τον αετό, στην άκρη το παγόνι.
Νανι του ρήγα το παιδί του  βασιληά τ΄αγγόνι.
Κοιμήσου και παράγγειλα παπούτσια στον τσαγκάρι,
να σου τα κάνει κόκκινα με το μαργαριτάρι.
Κοιμήσου μες στη κούνια σου και τα παχιά πανιάσου,
Η Παναγιά η Δέσποινα να είναι συντροφιά σου......