Θα ήθελα να ήμουν εργάτης. Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου*

Τα θέματα Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας που έπεσαν στις πανελλαδικές εξετάσεις των ΓΕΛ μου προκάλεσαν μια ευχάριστη έκπληξη. Βέβαια Χημικός είμαι και όχι Φιλόλογος, αλλά νομίζω ότι η Γλώσσα μας αφορά όλους στο περιεχόμενο των θεμάτων της, απλώς οι Φιλόλογοι θα διδάξουν τις τεχνικές έκφρασης της Γλώσσας και τον τρόπο που γράφεται μια Έκθεση.

Στο σημείο αυτό να κάνω μια παρατήρηση. Νομίζω ότι στην Ελλάδα και κυρίως στα Φροντιστήρια, το μάθημα διδάσκεται με λάθος τρόπο. Πιάνουν πολλά θέματα, για παράδειγμα αθλητισμός, τεχνητή νοημοσύνη, περιβάλλον, φιλία, διάβασμα και άλλα πολλά, και στο κάθε θέμα σημειώνουν οι μαθητές πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που τα μαθαίνουν απ’ έξω για να τα γράψουν, αν πέσει το θέμα.

Να με συγχωρείτε, αλλά το μάθημα της Έκθεσης δεν είναι Χημεία για να διδάσκεται με αυτό τον τρόπο. Φυσικά, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα θα χρειαστεί να γράψουν οι μαθητές και να αναπτύξουν από πολλές πλευρές το θέμα που θα πέσει, έ όχι όμως και να τα μαθαίνουν απ’ έξω ! Αυτά θα τα γράψουν από την γενικότερη καλλιέργεια που έχουν οι μαθητές, από την εμπειρία ζωής που έχουν, από τα εξωσχολικά βιβλία που έχουν διαβάσει, και αυτήν ακριβώς την ωριμότητα ελέγχει το μάθημα της Έκθεσης. Μου θυμίζουν τον νεοσύλλεκτο στρατιώτη που είναι σκοπός, και αντί να κοιτάζει προς την περίφραξη του στρατοπέδου μήπως υπάρξει κάποιος κίνδυνος, αυτός κοιτάζει προς τα πίσω για να δει έγκαιρα τον αξιωματικό που θα κάνει έφοδο.

Σχετικό λοιπόν με την δημιουργικότητα το θέμα που έπεσε φέτος, αλλά δεν θα σταθώ σ’ αυτό. Πολλά ειπώθηκαν στο διαδίκτυο για την δημιουργικότητα που κλήθηκαν ν’ αναλύσουν οι μαθητές, ενώ φοιτούν σήμερα σ’ ένα Λύκειο που δεν την καλλιεργεί καθόλου.

Θα σταθώ σε μια φράση που υπήρχε στο τρίτο κείμενο που δόθηκε στους μαθητές : «Θα ήθελα, είναι αλήθεια, προ πολλού να ήμουν εργάτης· παράλληλα όμως να έχω αυτή την ίδια ψυχή, τις ίδιες γνώσεις και τα ίδια μυαλά». Ο συγγραφέας του κειμένου αναφέρεται σε έναν υπάλληλο Γραφείου σε Νοσοκομείο, Εφορία, Πολεοδομία, Ιδιωτική Επιχείρηση, δεν το διευκρινίζει. Πάντως ο υπάλληλος έχει πανεπιστημιακή μόρφωση και λέει ότι θα προτιμούσε να είναι εργάτης παρά υπάλληλος σ’ ένα Γραφείο.

Μου προκάλεσε έκπληξη η φράση επειδή ακούω συχνά από καλούς συναδέλφους «αν ξεκινούσα τώρα να εργάζομαι, δεν θα γινόμουν εκπαιδευτικός. Το επάγγελμα έπαψε να είναι ελκυστικό». Και εγώ που πήγα το αμάξι μου για service είπα στον Μηχανικό : «Θα προτιμούσα τώρα να είμαι Μηχανικός και όχι Καθηγητής. Επειδή σαν Μηχανικός όσο καλύτερα κάμνω την εργασία μου κερδίζω ικανοποίηση, ενώ σαν Καθηγητής και πολύ καλός να είμαι για τους περισσότερους μαθητές πηγαίνει τζάμπα». (Ευτυχώς που το Υπουργείο Παιδείας μας «αξιολογεί» κι έτσι θα διορθωθούν όλα).

«Θα ήθελα να ήμουν εργάτης». Να με συγχωρείς άνθρωπε του Θεού, εργάζεσαι μέσα σε Γραφείο, χωρίς να σε καίει ήλιος όπως τους εργάτες στα χωράφια, χωρίς να σε πιάνει πονοκέφαλος από τις μηχανές όπως πολλούς εργάτες στα εργοστάσια, δεν κινδυνεύεις να πέσεις από σκαλωσιές και να σκοτωθείς όπως τόσοι εργάτες στις οικοδομές, δεν … και έχεις παράπονο ;

Μα εμείς μεγαλώσαμε με την συμβουλή «να βολευτείτε σε ένα Γραφείο, με τις ανέσεις σας, με τον κλιματισμό, την ασφάλεια, την ησυχία …». Ακόμα ηχούν στ’ αυτιά μου τα λόγια του μακαρίτη του πατέρα μου «να φύγετε από την γεωργία για να γλιτώσετε το κεφάλι σας».

Και από την άλλη, βλέπω εργάτες σε Δήμους, Νοσοκομεία, εργοστάσια, να βαριούνται να κουνήσουν τα πόδια τους, εργάτες σε χωράφια που μόλις λείψει το αφεντικό το ρίχνουν στο σορολόπ, εργάτες που κοιτάνε να κλέψουν ότι μπορούν, εργάτες που … Στο χωριό μου εργαζόταν για πολλά χρόνια στα ροδάκινα ένας Αλβανός εργάτης ο οποίος ήταν τόσο συνεπής και εργατικός που κέρδισε την εμπιστοσύνη όλου του χωριού. Οπότε ένα βράδυ πέρασε από όλους και δανείστηκε από τον καθένα ένα μεγάλο ποσό χρημάτων με την υπόσχεση ότι θα τα εξοφλούσε με την εργασία του, και το επόμενο πρωί εξαφανίστηκε στην Αλβανία.

Νομίζω θα καταλάβατε ότι στο Γραφείο περνούσε με άνεση το σώμα του υπαλλήλου, αλλά δεν ήταν χαρούμενη η ψυχή του. Είναι αλήθεια ότι η περιφρονημένη χειρωνακτική εργασία έχει μια ιδιαίτερη ευλογία και ξεκουράζει την ψυχή του ανθρώπου. Όχι όμως οπωσδήποτε. Γι αυτό και προσθέτει ο υπάλληλος «παράλληλα όμως να έχω αυτή την ίδια ψυχή, τις ίδιες γνώσεις και τα ίδια μυαλά». Βλέπετε και ο Χριστός μας ως άνθρωπος δεν ήταν υπάλληλος Γραφείου, αλλά μαραγκός.

Ένα συγγενικό μου πρόσωπο που καυχιόταν ότι ήταν «ειδικός επί των συμβουλών» συνέχεια συμβούλευε τα παιδιά του και όχι μόνο : «εργασία σε Γραφείο, κάτω από το κλιματιστικό και θα είστε ευτυχισμένοι». Τελικά από ότι φάνηκε από τα φετινά θέματα της Γλώσσας στις πανελλαδικές εξετάσεις των ΓΕΛ μάλλον ήταν λάθος η συμβουλή του (όπως και πολλές άλλες), επειδή ξέχασε ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα, αλλά κυρίως ο άνθρωπος είναι ψυχή.

* Χαράλαμπος Παπαδόπουλος - Εκπαιδευτικός

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του ekriti.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

«Γεύση» από την σοφία του Χρυσοστόμου (Τόμος 3ος - Μέρος 12ο). Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου*

Μη μαδάτε τη μαργαρίτα μέχρι τις εκλογές. Πολλές οι ερωτήσεις, λίγες οι απαντήσεις. του Θανάση Παπαμιχαήλ*