Άνθρωπον οὐκ ἔχω. Κυριακή του Παραλύτου

Χριστός Ανέστη!

Ήδη φτάσαμε με την χάρη του Θεού στην τρίτη Κυριακή του πεντηκοσταρίου, με την εκκλησία να μας παρουσιάζει το θαύμα της θεραπείας του Παραλύτου στην κολυμπήθρα της βηθεσδά.

Η αφήγηση είναι από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο το οποίο και θα δούμε αμέσως σε νεοελληνική απόδοση:
"Μετά από αυτά, ήταν εορτή των Ιουδαίων, και ανέβηκε ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα.
Υπάρχει λοιπόν στα Ιεροσόλυμα κοντά στην προβατική πύλη μια κολυμπήθρα που επονομάζεται εβραϊκά Βηθεσδά και έχει πέντε στοές.
Σ’ αυτές ήταν κατάκοιτοι πλήθος οι ασθενείς: Τυφλοί, χωλοί, παράλυτοι, που περίμεναν την κίνηση του νερού.
Γιατί άγγελος Κυρίου κάθε τόσο κατέβαινε στην κολυμπήθρα και ταραζόταν το νερό. Ο πρώτος, λοιπόν, που έμπαινε μετά την ταραχή του νερού γινόταν υγιής από οποιοδήποτε νόσημα τότε τον κατείχε.
Ήταν λοιπόν κάποιος άνθρωπος εκεί που είχε τριάντα οχτώ έτη με την ασθένειά του.
Όταν ο Ιησούς είδε αυτόν κατάκοιτο, και επειδή γνώριζε ότι ήδη πολύ χρόνο έχει εκεί, του λέει: «Θέλεις να γίνεις υγιής;»
Του αποκρίθηκε ο ασθενής: «Κύριε, άνθρωπο δεν έχω να με βάλει στην κολυμπήθρα όταν ταραχτεί το νερό. Ενώ λοιπόν εγώ προσπαθώ να έρθω, άλλος κατεβαίνει πριν από εμένα».
Του λέει ο Ιησούς: «Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα».
Και αμέσως έγινε υγιής ο άνθρωπος και πήρε το κρεβάτι του καί περπατούσε. Ήταν τότε Σάββατο εκείνη την ημέρα.
Έλεγαν λοιπόν οι Ιουδαίοι στον θεραπευμένο: «Είναι Σάββατο, και δε σου επιτρέπεται να σηκώσεις το κρεβάτι σου».
Αυτός τους αποκρίθηκε: «Εκείνος που με έκανε υγιή, εκείνος μου είπε: Πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα».
Τον ρώτησαν: «Ποιος είναι ο άνθρωπος που σου είπε: Πάρε το και περπάτα;»
Αλλά αυτός που γιατρεύτηκε δεν ήξερε ποιος είναι, γιατί ο Ιησούς ξέφυγε, επειδή υπήρχε πλήθος σ’ εκείνον τον τόπο.
Μετά από αυτά τον βρίσκει ο Ιησούς μέσα στο ναό και του είπε: «Δες, έχεις γίνει υγιής. μην αμαρτάνεις πια, για να μη σου γίνει κάτι χειρότερο».

Ας φανταστούμε λιγο την εικόνα!
Εκατοντάδες ασθενείς, τυφλοί, χωλοι, παράλυτοι, να είναι στοιβαγμένοι σε έναν χώρο κάτω από πέντε στοές, πέντε δηλαδή θολωτά υπόστεγα, δίπλα σε μια μικρή λιμνούλα- κολυμπήθρα, όπου πότε πότε κατέβαινε ένας άγγελος και τάραζε τα νερά και για έναν και μόνον έναν, στον πρώτο που θα ευσπευδε να βουτήξει μέσα θα θεραπευόταν από όποια ασθένεια τον ταλαιπωρούσε!
Εκεί ο κύριος άκουσε μια ψυχή να προσεύχεται!
"Κύριε! έρχου! σώσε με! θεράπευσε με!"
"Τριάντα οκτώ χρόνια είμαι εδώ!"
"ασθενής, μόνος και απελπισμένος"
"τριάντα οκτώ χρόνια! προσπαθώ μα κάθε φορά δεν τα καταφέρνω!"
"Δεν έχω έναν άνθρωπο, όταν το νερό ταραχθεί από τον άγγελο, να με βαστάξει, και να με βάλει πρώτο στην κολυμπήθρα"
"γιατί είμαι παράλυτος και κάθε φορά, άλλος προλαμβάνει και μου πέρνει την θέση"

Δεν πήγαινε τυχαία ο κύριος στην Ιερουσαλήμ! Τίποτα δεν κάνει στην τύχη!
τυχαία περνάνε από την ζωή σου μόνο οι αδιάφοροι, οπως τότε στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη, οπου "κατά συγκυρία"
κατά σύμπτωση δηλαδή πέρναγαν οι αδιάφοροι ιερέας και λευίτης, και ενώ κοίταζαν τον ημιθανή, και χτυπημένο από τους ληστές, αιμόφυρτο στον δρόμο, σφύριζαν αδιάφορα και συνέχιζαν τον δρόμο τους σαν να μην συμβαίνει τίποτα!
Ο κύριος πάντοτε έρχεται όταν ακούει την φωνή της πραγματικής ανάγκης, το εκχύλισμα της ψυχής. Μια απλή μα ανθρώπινη δέηση!

Και εκεί λοιπόν πάνω στον μεγάλο του πόνο, πάνω στην απελπισία του,
εκεί που νόμιζε ότι ποτέ δεν θα τα καταφέρει να βουτήξει στην κολυμπήθρα, σκυμμένος όπως ήταν ακούει μια φωνή!
"Θέλεις να  γίνεις υγιής;"
Η θέληση του Θεού είναι δεδομένη
Θέλει να είσαι υγιής!
Εσύ όμως... θέλεις; Τι είναι αυτό που πραγματικά ζητάς από την προσευχή σου;
είναι η θεραπεία σου από την ασθένεια της σαρκός ίσως...όμως ο Θεός που είναι δίπλα σου σε ρωτάει κάτι ποιο ουσιαστικό
"Θέλεις λοιπόν να είσαι πραγματικά υγιής;"
"αν θέλεις να είσαι πραγματικά υγιής, εγώ" θα κάνω το  θαύμα... σήκω λοιπόν! Ιδού θεραπεύω το σώμα σου! πάτα στα πόδια σου πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα...τι θα την κάνεις όμως την ζωή που σου δίνω σήμερα; Πώς θα την ξοδέψεις; Αν την κατασπαταλήσεις στην αμαρτία, πάλι θα χρειαστείς γιατρό!
Αν λοιπόν Θέλεις να είσαι πραγματικά
υγιής τότε "μηκετι αμάρτανε!"
Σταμάτα τώρα τον λάθος τρόπο ζωής σου
Και εγώ σε θεραπεύω ολόκληρο! Σώμα και ψυχή!
Κάνεις και το άλλο!!
μου ζητάς να σε θεραπεύσω και μου υποδεικνύεις και τον τρόπο!"
ποιός είναι ο σκοπός σου; να βουτήξεις στην κολυμπήθρα, ή να γίνεις καλά;"
"άνοιξε το μυαλό σου!" μην μου αφαιρεις την παντοδυναμία!
"Θέλεις να γίνεις υγιής;"
Και ο παράλυτος του απαντά
"Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα, ὅταν ταραχθῆ τὸ ὕδωρ, βάλη μὲ εἰς τὴν κολυμβήθραν, ἰατροὶς κατηνάλωσα τὸν ἅπαντά μου βίον, καὶ ἐλέους τυχεῖν οὐκ ἠξιώθην,"(στίχοι απ'το δοξαστικό των Εσπερίων της ημέρας)
Άνθρωπον ουκ έχω!!
Όλοι μας καυχομαστε για την ανθρωπιά μας! για το ήθος μας! για τα καλά μας έργα! για τα κατορθώματα μας, για τους καλους μας τρόπους...
Όλοι μας θέλουμε να παρουσιάζουμε ένα πρόσωπο ανθρώπινο και κρύβουμε από τον άλλον με κάθε επιμέλεια τα ελαττώματα μας, μην τυχόν και μας κακοχαρακτηρίσει,
...ενώ παράλληλα το ίδιο κάνει και αυτός
που φοβόμαστε ότι θα πέσουμε στα μάτια του! Ποιος μπορεί να με νιώσεί;
"Άνθρωπον ουκ έχω!"
...εκατομμύρια άνθρωποι δίπλα μου με προσπερνάνε αδιάφορα!
Εκατοντάδες οι άνθρωποι που πέρασαν από την ζωή μου, μα δεν κατάλαβαν ότι πονώ!
Πολλοί από αυτούς είπαν πως με αγάπησαν, μα ποτέ τους δεν με ένιωσαν!
ποτέ τους δεν με άκουσαν
δεν με κατάλαβαν, δεν με ρώτησαν καν,
Κανένας άνθρωπος δεν πίστεψε σε μένα!
στις δυνάμεις μου, στις αξίες μου, στα θέλω μου!
Κανένας άνθρωπος δεν έσκυψε ποτέ στην γυμνή μου ψυχη, και να την αγαπήσει με τα ελαττώματα και τα προτερήματα της!
κανένας ποτέ άνθρωπος δεν με σήκωσε στα χέρια να με βουτήξει στο καθαρτήριο ύδωρ της βηθεσδα! να σηκώσει το βάρος των αμαρτιών μου και να θεραπεύσει την ψυχή μου
να με ακούσει! να με πιστέψει! να με νιώσει! να με αγαπήσει
"Άνθρωπον ουκ έχω!!"
Εσύ όμως ηλθες εδω, ταραξες τα λιμνάζοντα ύδατα του κόσμου μου και με γέμισες ελπίδα! σήκωσες στην πλάτη σου την παράλυτη ψυχή μου! ...και όταν με ένιωσες τότε με ελευθέρωσες και όταν με αγάπησες τότε με εσωσες! και όταν με βάπτισες με το ύδωρ σου, τότε με θεράπευσες
Εσύ!
Ο Άνθρωπος
Ο υιός του ανθρώπου!
"Άνθρωπον ουκ έχω!!"
Όμως μπορώ εγώ να γίνω ο άνθρωπος για τον πλησίον μου! Να γίνω αληθινός! Να νιώσω τον πόνο του! Να ακουμπήσω νοητά και να χαϊδέψω την ψυχή του! Να σκυψω στην ανάγκη του και να ακούσω το πρόβλημα του!
Να γίνω πρώτος εγώ! ο Άνθρωπος που θα ήθελε ο καθένας να έχει δίπλα του!
Να γίνω εγώ η θεραπεία και η αγάπη!
Να γίνω εγώ η σωτηρία για τον πλησίον μου!
Μην λες "άνθρωπον ουκ έχω!!"
Γίνε εσύ ο άνθρωπός!
Είσαι Άνθρωπος... αλλά δεν το ξέρεις!
Γίνε εσύ ο άνθρωπός!
Γένοιτο αμήν!

Μιχάλης Καβλεντακης Α ψάλτης ιερού ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ηρακλείου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

- Η συμβολή της Εκκλησίας, μέσω της εκπαίδευσης, στην απελευθέρωση της Κρήτης

- Ο ρόλος της Εκκλησίας της Κρήτης στην Επανάσταση του 1821. Του Μανόλη Κ. Μακράκη*