Ο Παντελής κι οι παλιές εκλογές στο Ηράκλειο

Ο Παντελής είχε και την περιβόητη θεωρία της αυτονομίας. "Τι δεν βγάζει μωρέ ο τόπος μας; Γη έχουμε που φυτρώνουν τα πάντα. Τουρισμό έχουμε. Αρχαία έχουμε. Τα "αρχαιότερα" αρχαία και τα καλύτερα. Ξέρετε τι δεν έχουμε; Μυαλό, δεν έχουμε. Γι' αυτό πληρώνουμε φαράτσι (χαράτσι το ξέρουν οι υπόλοιποι αλλά στο Παντελίδικον λεξιλόγιο αλλάζει) στην Αθήνα να μας κυβερνά και να ξεπαραδιάζει ό,τι μαζεύει το νησί μας. Εγώ, αν με ψηφίσετε θα σας κάνω αυτόμολους (αυτόνομους στο κοινώς λεγόμενον)".
Βέβαια, το σχέδιο έφτανε ίσαμε εκεί. Αλλά σάμπως κι οι λοιπές προεκλογικές εξαγγελίες πάνε παραπέρα; Λέγε λέγε ο Παντελής γλυκάθηκε να ανεβαίνει στην καρέκλα και να κάνει τον πολιτευτή. Μιά μέρα το πήρε απόφαση και παράτησε το σιδεράδικο. Πήρε κι ένα τηλεβόα και με το φορτηγάκι του άρχισε να σουλατσάρει στις γειτονιές και να βγάζει πύρινους λόγους. Βρέθηκαν και μερικοί ματσωμένοι πλακατζήδες και ενίσχυσαν τον αγώνα του. Άλλος του 'βγαλε αφίσσες, άλλος τον πήγε στις εφημερίδες για συνεντεύξεις κι άλλος του 'δινε χαρτζιλίκι. Ο Παντελής γίνηκε σύντομα η "φίρμα" της πόλης. Και οι λόγοι εμπλουτίζονταν με νέες εξαγγελίες.
Και το φιλοσοφούσε ο ρήτορας. "Τι θέτε μωρέ; Γυναίκες και κλωτσόσφαιρο θέτε. Λοιπόν με τις Ρωσίδες το λύσαμε το ένα θέμα. Και δεν θα έχουν αντίρρηση κι οι γυναίκες ψηφοφόροι γιατί θα τις έχουν για υπηρέτριες. Τώρα βέβαια άμα πολυξεκουραστούν κι οι γυναίκες σας είναι πρόβλημα, αλλά είπαμε: " Ο Θεός να τις βλέπει ... κι εμείς να βλέπουμε τις γυναίκες των άλλων". Και για το κλωτσόσφαιρο όμως έχω λύση. Θα αυτομολήσω τον ΟΦΗ. Θα δώσει κάθε σπίτι ένα συμβολικό ποσό και θα πάμε να τον αγοράσουμε. (Και κοίτα πως ήρθαν τα πράγματα και κάποιοι ίσως βρουν χρήσιμο το σχέδιο του φουκαρά του Παντελή για τον ΟΦΗ). Και συνέχιζε: " Μετά κάθε Κυριακή θα πηγαίνουμε όλοι στο γήπεδο τζάμπα(!!!). Θα βρίζετε, θα φωνάζετε και μετά θα γυρνάτε στο σπίτι σας ήρεμοι".

Μόνο το σπίτι του Παντελή "έβραζε" πια. Η γυναίκα του δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένη με την κατάσταση. Και με το δίκιο της φυσικά. Αλλά ως γνωστόν η εξουσία είναι η πιο γλυκιά ερωμένη. Κι όταν ο Παντελής κλήθηκε να επιλέξει μεταξύ συζύγου και ερωμένης, προτίμησε την δεύτερη.
Πόσο απέχουν οι γνωστικοί από τους φευγάτους; Ελάχιστα λέω εγώ. Ένα κλικ. Μία συγκυρία. Κι ο Παντελής την συγκυρία του, την συνάντησε μεσόκοπος πια. Άφησε σπίτι, δουλειά και οικογένεια κι έγινε ο "διασκεδαστής" της πόλης. Στην αρχή το κοινό του τον χειροκροτούσε. Κάπου κάπου έκανε και κάποιος μια ερώτηση επί των ... προγραμματικών θέσεων και το καλαμπούρι συνεχιζόταν. Οι "εντριβές-διατριβές" ήταν πια το αγαπημένο ανέκδοτο όλων. Κάτι σαν τα αστεία του Αγκόπ ή τα σκετσάκια του Καραγκιόζη σε άλλες εποχές. Ο Παντελής έγινε από ήρωας της πλατείας μέχρι σχόλιο των τοπικών εφημερίδων και θέμα συζήτησης στο οικογενειακό τραπέζι.
Κάποτε το τροπάρι άλλαξε. Όχι απλές εντριβές αλλά κόμμα ολόκληρο.
ΟΛΚΕ (ο τόνος στο Ε). Ολοκληρωτική Κρητική Επανάσταση θαρρώ πως σήμαινε αλλά δεν παίρνω κι όρκο. Θυμάμαι όμως το σύνθημα από τον τηλεβόα:
"ΟΛΚΕ, ΟΛΚΕ, το κόμμα σου λαέ".

Κι όλο κι έλεγε "σύντομα θα καταθέσω τον ... κατασταλτικό χάρτη του κόμματος". 
Όμως ενώ σωστά μάντεψε ότι όλοι βαριούνται την φασολάδα κάθε μέρα, ο Παντελής δεν προέβλεψε ότι το "φιλοθεάμον" κοινό του και κυρίως οι "χορηγοί και οι σπόνσορες" σύντομα θα τον βαρεθούν. Όπερ και εγένετο. Τα προεκλογικά τσιτάτα, που κάποτε συνοδεύονταν από χαχανητά του πλήθους, ήταν πλέον γνωστά σε όλους. Ο Παντελής έχανε σταδιακά την αίγλη του. Μέχρι που κάποιοι αλητήριοι άρχισαν να τον γιαουρτώνουν στις πλατείες για να διασκεδάσουν την πλήξη τους.
Βρέθηκα μπροστά σε ένα τέτοιο σκηνικό κι ομολογώ ότι τότε ήταν που τον θαύμασα και τον συμπάθησα. Το περιεχόμενο ενός κεσέ από γιαούρτι "κοσμούσε" το πουκάμισό του. Απέναντί του ένας θρασύτατος πιτσιρικάς που θεωρούσε μέγα κατόρθωμα την πράξη του. Κι ο Παντελής ατάραχος: "Μπράβο αγόρι μου. Αλλά ο πατέρας σου δεν σου δίνει χαρτζιλίκι για να αγοράζεις γιαούρτια και να τα … ξενδονίζεις στην αφεντιά μου". Η παρέα του νεαρού εξαγριώθηκε με την απάντηση κι ακολούθησε σύννεφο από γιαούρτια. Ύστερα το κακώς εννοούμενο αστειάκι έγινε συνήθεια. Κι ο Παντελής με μία περίεργη στωικότητα άρχισε να το αντιμετωπίζει αλλιώς. "Για να ρίχνετε γιαούρτια μάλλον κοτσάνα είπα. Καλά άνθρωποι είμαστε". Ή αν τελείωνε κάποιον λόγο και δεν υπήρχε .. επιδόρπιο χωράτευε μοναχός του. "Μωρέ, σαν καλά τα πήγαμε απόψε. Για να μη ρίξετε γιαούρτια μάλλον καλά θα τα 'πα".
Κάποτε όμως το κακό με τα γιαούρτια παράγινε κι -άγνωστο πώς- ο Παντελής .. αποσύρθηκε από τις πλατείες. Είχα μερικά χρόνια να ακούσω γι' αυτόν. Κάποιοι έλεγαν πως τον έβλεπαν αραιά και που. Σεμνό και ήρεμο. Χωρίς λόγους και εξάρσεις πια. Με ένα μόνιμο θλιμμένο χαμόγελο. Μέχρι που ένα χειμωνιάτικο πρωινό (θαρρώ πως ήταν Χριστούγεννα) η Πυροσβεστική κλήθηκε να σβήσει μία φωτιά σε ένα χαμόσπιτο. Ο Παντελής προσπαθώντας να ζεσταθεί .. κάηκε. Κι ύστερα όλοι είπαν "τον φουκαρά τον Παντελή" όπως λέμε συνήθως σ' αυτές τις περιπτώσεις.

Υ.Γ. Οι μνήμες μου σαφώς τον αδίκησαν τον αρχηγό, καθώς μία και μοναδική φορά παρέστην σε προεκλογική του ομιλία. Άλλοι σίγουρα τον θυμούνται καλύτερα κι αν υπάρχουν ανάμεσα στους αναγνώστες της σελίδας θα το εκτιμούσα αν προσέθεταν το λιθαράκι τους. Τώρα που χορτάσαμε προεκλογικές κορώνες, τον θυμήθηκα συνειρμικά σκεπτόμενη πως τίποτα πια στο κλίμα μας το προεκλογικό δεν μοιάζει με εκείνες τις εποχές του Παντελή. Στη δική μου μνήμη ακόμη και το … βίτσιο του με την πολιτική καταγράφεται ως συμπαθής περίπτωση. Άδολος, αγνός, λαϊκός τυπάκος που το .. φιλοσοφούσε συχνά το θέμα. Ο Παντελής είχε κατά βάθος το σαράκι όχι του επαγγελματία πολιτικού αλλά της … Μητέρας Τερέζας. Ήθελε να προσφέρει και να .. σώσει. Κι είναι φορές που καταγράφεις την πρόθεση και δεν κρίνεις εκ του αποτελέσματος.

Μ.Κορνάρου

Το παρόν άρθρο δημοσιεύεται στο ekriti και υπόκειται στους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή του καθ’ οιονδήποτε τρόπο χωρίς την απαραίτητη παραπομπή (link) στην ιστοσελίδα που το δημοσίευσε.