Ιστορικές εξελίξεις και σύγχρονες κοινωνικές ανατροπές. ‘‘Δεν έχει τέλος αυτή η θητεία’’

   Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη

Εντυπωσιάζουν οι τελευταίες εξελίξεις με τις απίστευτες ανατροπές των δρομολογουμένων κοινωνικών συνθηκών που φέρνουν, ή μάλλον έφεραν, οι εποχές μας. Κι όλα αυτά μέσα σε λίγες δεκαετίες. Κάποτε στα μικρά μας χρόνια, ο μπαμπούλας του κομμουνισμού ήταν πανταχού παρών, σχεδόν σε καθημερινή βάση. Μέσα στην οικογένεια, στην κοινωνία, τα σχολεία, τον κρατικό τελικά, τον επίσημο  μηχανισμό. Κι όμως φαίνεται πως η Ιστορία μας επιφυλάσσει, όπως πάντοτε άλλωστε, ανεξήγητες εξελίξεις ή καλύτερα πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως εξηγήσιμες για τους υποψιασμένους και ψυχραιμότερους πολίτες. Ο φόβος του αριστερού στοιχείου στην μεταπολεμική Ελλάδα, εστιαζόταν βασικά σε μεγαλύτερη κλίμακα στα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων πολιτών. Το σπίτι, τα χωράφια, την ακίνητη γενικώς περιουσία, κυρίως, γιατί για αυτοκίνητα δεν μπορούσαμε να συζητάμε και να  υποψιασθούμε κάτι τέτοιο, για ευνόητους βεβαίως λόγους, αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

    Οι συζητήσεις περί των περιουσιακών μας ακινήτων, των φόρων που επικρέμονται δίκην Δαμοκλείου σπάθης σε καθημερινή βάση  και το αβέβαιο ομολογουμένως μέλλον τους, είναι πανταχού παρούσες. Στους δρόμους, στις υπηρεσίες, τις μειωμένες, ούτως ή άλλως, κοινωνικές και πολιτικές συναθροίσεις, τα καφενεία, τις δημόσιες υπηρεσίες και ιδιωτικές επιχειρήσεις, το ραδιόφωνο, στους τηλεοπτικούς επαναλαμβανόμενους, άχαρους και απολίτιστους μονότονους και διαλόγους, ας τους ονομάσουμε κι έτσι, με το κυρίαρχο στοιχείο της οχλοβοής σε πρώτο πλάνο στις περισσότερες περιπτώσεις, παντού!

   Έτσι λοιπόν, εκεί που κάποτε οι κομμουνιστές βρισκόντουσαν προ των πυλών, κι ας μην εξετάσουμε το καλώς ή κακώς εν προκειμένω γιατί προφανώς υπήρχε αιτιολογικό στοιχείο και ενδεικτικά παραδείγματα από άλλες χώρες, φτάσαμε στο σημείο, λένε οι περισσότεροι καθημερινοί Έλληνες, να φοβόμαστε μήπως τελικά η ίδια η δεξιά, η ίδια η συντηρητική παράταξη με κύριο  έμβλημά της  την προστασία της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών, έρθει να μας πάρει τα σπίτια μας! Ο μέσος πολίτης βομβαρδίζεται στην κυριολεξία και υποβάλλεται σε καθημερινή πολύωρη επίθεση αναλυτικών τοποθετήσεων, οι οποίες μετά από λίγο ανατρέπονται για να ακολουθήσουν άλλες, απειλητικών δηλώσεων, εκφοβιστικών απειλών, με στόχο τι άλλο από την ακίνητη περιουσία του, κι όλα αυτά από τραπεζίτες, επίσημους φορείς, πολιτικούς και βουλευτές, αν και οι τελευταίοι  γρήγορα ανέκρουσαν πρύμναν λόγω της διάχυτης δυσαρέσκειας και πολυποίκιλης αντίδρασης σχεδόν όλων των κοινωνικών στρωμάτων.

     Ο σοφός όπως πάντοτε λαός μας, όπως είθισται να λέγεται, φαίνεται πως ανατρέπει, αργά αλλά σταδιακά, βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις και επιλογές του, πολλών ήδη δεκαετιών.  Οι συζητήσεις ανάμεσα σε αγρότες, άνεργους, ιδιωτικούς και δημόσιους υπάλληλους,  για τους ανεξόφλητους λογαριασμούς, τα απλήρωτα χαράτσια που του επεβλήθησαν, τις καθυστερημένες απλήρωτες δόσεις στην τράπεζα, την ανασφάλεια, τους τακτικούς και έκτακτους φόρους που επιβάλλονται κατά το δοκούν, το αβέβαιο μέλλον τους, την υφαρπαγή των συντάξεων και των πενιχρών τους καταθέσεων, βρίσκονται σε ημερήσια βάση, παντού. Είναι δυνατόν να γίνονται τέτοια πράγματα στις μέρες μας, λένε οι περισσότεροι; Να απειλείται η περιουσία μας από τη συντηρητική παράταξη, παρά τις περί του αντιθέτου δεκαετίες τώρα διακηρύξεις και δηλώσεις της, διατείνονται κάποιοι άλλοι; Κι ακόμα  μερικοί πιο φιλοσοφημένοι να εκρήγνυνται με το αμίμητο επιχείρημα πως αν μας τις πάρει η δεξιά,  θα μας τις δώσει πάλι πίσω από την αριστερά, που κάποτε….!

  Λόγια και επιχειρήματα τα οποία πέρα από την δικαιολογημένη σε ένα βαθμό αντίδραση, έχουν και κάποιες ρεαλιστικές βάσεις. Κάμποσα χρόνια πριν, ο θεσσαλονικιός ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος, είχε προβλέψει παρόμοιες καταστάσεις, απαντώντας στα δικά του βέβαια ερωτήματα και αγωνίες:

    ‘‘Αυτό που πέρασε δεν ήταν τίποτα μπροστά σ' αυτό που θα 'ρθει/αναδουλειά, ξηρασίες, καταστροφή της σοδειάς/η καθημερινή αγωνία για το καρβέλι/
και τ' αδελφάκια να κλαίνε/ κι η σύνταξη του πατέρα μικρή/κι ο θείος από την Αμερική μονάχα υποσχέσεις/Δεν έχει τέλος αυτή η θητεία’’!