Άγιος Βάρβαρος: Η μεταστροφή του Σαρακηνού πειρατή σε ερημίτη

Ο Άγιος Βάρβαρος γεννήθηκε το 800 στην Πεντάπολη της Αιγύπτου, από όπου πήρε το προσωνύμιο Πενταπολίτης και έζησε στα χρόνια της βασιλείας του Μιχαήλ Τραυλού Β' (820 - 829).

Ο Βάρβαρος σύμφωνα με τον εγκωμιαστή του Κωνσταντίνο Ακροπολίτη και το Συναξάρι ήτανε μέλος αραβικής πειρατικής συμμορίας με την οποία έφτασε στην Ακαρνανία σφάζοντας, λεηλατώντας και ερημώνοντας σχεδόν όλη την περιοχή του Ξηρόμερου.

Η μάχη με τους πειρατές ήταν σκληρή και έγινε στο χωριό Δραγαμέστο - το σημερινό Καραϊσκάκη - Αστακού, στην οποία οι Ακαρνάνες νίκησαν τους πειρατές, από τους οποίους σώθηκε μόνο ο Βάρβαρος που κρύφτηκε μέσα σε θάμνους ή κατά την παράδοση μέσα σε ένα αμπέλι.

Για χρόνια ζούσε σε μέρη δύσβατα, μακριά από ανθρώπους, έτρωγε καρπούς, ρίζες δέντρων και νερό έπινε από τις ιαματικές πηγές των Ακαρνανικών βουνών, κοντά στο χωριό Τρύφου Ξηρομέρου.

Ο πειρατής Βάρβαρος έγινε ο φόβος και ο τρόμος στα γύρω χωριών, οι κάτοικοι προσπάθησαν πολλές φορές να τον συλλάβουν χωρίς επιτυχία και κάποια ημέρα μπήκε σε ναό που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, σε τόπο που ονομαζόταν Νήσα, όπου λειτουργούσε ο ιερέας Ιωάννης. 

Κατά την ώρα της υψώσεως των Τιμίων Δώρων ο ιερέας τον είδε και προσευχήθηκε μετά φόβου στον Θεό. 

Τη στιγμή εκείνη, ο Κύριος άνοιξε τους οφθαλμούς του ληστού, που είδε τους Αγγέλους να συλλειτουργούν με τον ιερέα. 

Όταν ο ιερεύς τελείωσε την Θεία Λειτουργία, ο Βάρβαρος τον ρώτησε:«Που είναι αυτοί που ήταν μαζί σου;» και ο ιερέας του εξήγησε ότι η Οικονομία του Θεού τον αξίωσε να δει αυτά που δεν μπορούν να δουν τα ανθρώπινα μάτια, για να οδηγηθεί σε μετάνοια. 

Ο Βάρβαρος αμέσως πέταξε τα όπλα, μετανόησε, άρχισε την άσκηση και βαπτίσθηκε ενώ πολλοί χωριανοί, ύστερα από το θαύμα αυτό, του είπαν να πάει να μείνει στο χωριό όμως ο Βάρβαρος παρέμεινε στο σπήλαιο κάνοντας ασκητική ζωή.

Έζησε αλυσοδεμένος σε όλη του τη ζωή, στερούμενος τα πάντα και επί 18 ολόκληρα χρόνια σερνόταν στο χώμα, «Η άλυσις είναι ο χρυσός στολισμός μου, με αυτήν έδεσα τη σάρκα και την υπέταξα στο πνεύμα» έλεγε, τιμωρώντας έτσι τον εαυτό του.

Κάποιο απόγευμα βρέθηκαν κοντά στη σπηλιά του κυνηγοί που ήρθαν από τη Νικόπολη, τη σημερινή Πρέβεζα, για κυνήγι και δεν γνώριζαν την ύπαρξη του ανθρώπου στη σπηλιά και άθελά τους τον τραυμάτισαν θανάσιμα.

Όταν ο θάνατος του ασκητή έγινε γνωστός στα γύρω χωριά και μοναστήρια, οι μοναχοί πήγαν εκεί, ετοίμασαν το λείψανο και με τιμές το ενταφίασαν στις 23 Ιουνίου.

Μόλις εναπόθεσαν το λείψανο στον τάφο μια τυφλή που βασανιζόταν επί 7 χρόνια βρήκε το φως της, αλλά και άλλοι χριστιανοί θεραπεύτηκαν, δαιμονισμένοι, λεπροί, τυφλοί.

Ο τάφος του Αγίου ανέδυε μύρο και για το μύρο του Αγίου υπάρχουν πολλές μαρτυρίες όπως από τον Ιωσήφ Βρυέννιος, στα 1400, τον Πατριάρχη Κων/πόλεως Κάλλιστο το 1355, ο οποίος μας πληροφορεί ότι οι Βούλγαροι έχριζαν με το μύρο του Αγίου τους βαπτιζόμενους ενώ ο Κωνσταντίνος Ακροπολίτης αναφέρει τη θεραπεία της κόρης του από λέπρα. 

Δίκαια λοιπόν ο Άγιος Βάρβαρος ονομάζεται και Μυροβλήτης καθώς επίσης και δίπλα στον τάφο του Αγίου υπάρχουν ιαματικά λουτρά που οι κάτοικοι του Ξηρομέρου τα ονομάζουν "Αγιονέρι", το πίνουν και αγιάζονται.

Τα ιερά λείψανα του αγίου έμειναν στον Τρύφο περίπου 700 χρόνια και το 1571, ένας Βενετός αξιωματικός ονόματι Σκλαβούνος, αφού προσκύνησε στον τάφο του αγίου και ήπιε από το αγιονέρι, θεραπεύτηκε από την αρρώστια του. 

Θέλοντας να τιμήσει τον Αγιο Βάρβαρο, πήρε τα λείψανά του στην Ιταλία, στο χωριό San Barbaro και ύστερα από πολλά χρόνια, τα άγια λείψανά του βρέθηκαν στην πόλη Vodnjan της Κροατίας και στις 9 Ιουνίου 2013 απότμημα της Αγίας Κάρας του Αγίου Βαρβάρου δόθηκε στον Ιερό Ναό του αγίου στο χωριό Ποταμός της Κέρκυρας.

Κατά την μεταφορά των ιερών λειψάνων από την Τρύφου με προορισμό την Ιταλία, το πλοίο αγκυροβόλησε στο θαλάσσιο τμήμα της περιοχής του Ποταμού όπου ο Άγιος θεράπευσε ένα παραλυτικό  νέο και έτσι χτίστηκε η εκκλησία πρός τιμή του Αγίου Βαρβάρου τον οποίο ευλαβούντε πολύ.

Η παράδοση λέει ότι η αλυσίδα που έφερε στο σώμα του για άσκηση ο άγιος το 1688, όταν οι Τούρκοι κυριάρχησαν στην περιοχή, χάθηκε ενώ το 1776 επισκέπτεται και προσκυνά τον τάφο του Αγίου Βαρβάρου ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και ήπιε από το αγιονέρι.

Ο Όσιος αναφέρεται στην τοπική αγιολογία της Ιεράς Μητρόπολης Αιτωλίας, Ακαρνανίας και Κέρκυρας ως Όσιος Βάρβαρος ο Πενταπολίτης, η οποία τιμά την μνήμη του στις 23 Ιουνίου.

Η εκκλησία μας τιμά την μνήμη του στις 15 Μαίου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Π. Ευμένιος Σαριδάκης: Τρία νησιά τιμούν τη μνήμη του κρητικού Γέροντα

Άγιος Κοσμάς Αιτωλός: «Οι πόρτες θα κλείσουν-Οι άνθρωποι θα φοβούνται να βγούνε έξω»

Αγία Αγάθη: H προστάτιδα όσων πάσχουν από νόσους του μαστού