Το πρόβλημα διαχείρισης των ελληνικών νησιών

Όπως ορίζεται στην ευρωπαϊκή περιβαλλοντική πολιτική (άρθρα 11 και 191-193 της ΣΛΕΕ), έχουμε την υποχρέωση να τηρούμε τις αρχές της προφύλαξης, πρόληψης και αποκατάστασης των περιβαλλοντικών καταστροφών στην πηγή. Προφανώς, αυτό περιλαμβάνει τη διαχείριση των αποβλήτων, των οποίων οι επιδόσεις της χώρας μας είναι απογοητευτικές.

Η Ελλάδα έχει συνολικά 24 παραβάσεις της κοινοτικής νομοθεσίας σχετικά με τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων, την επεξεργασία των αστικών λυμάτων και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Τα πρόστιμα που επιβάλλονται από το 2014 είναι πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ, καθώς το 81% των οικιακών απορριμμάτων στη χώρα μας καταλήγει σε χώρους υγειονομικής ταφής (2η χειρότερη απόδοση στην Ευρωπαϊκή Ένωση) και μόνο το 17% ανακυκλώνεται (3η χειρότερη), ενώ η Ευρώπη στοχεύει στο 50% μέχρι το 2020.

Η χώρα μας καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δύο φορές για παράνομους χώρους υγειονομικής ταφής (Χώρους Ανεξέλεκτης Διάθεσης Αποβλήτων), το 2005 και το 2014. Στη χώρα μας υπάρχουν πολλοί Χ.Υ.Τ.Α. και περισσότεροι Χ.Α.Δ.Α. , με το 1/3 των αποβλήτων να πηγαίνει σε παράνομους χώρους, που οι περισσότεροι εξ’ αυτών βρίσκονται σε νησιά. Τα ελληνικά νησιά έχουν σοβαρό πρόβλημα με την αποκομιδή των απορριμμάτων λόγω του υψηλού τουρισμού. Ειδικά κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής σεζόν, μετατρέπονται σε «υγειονομικές βόμβες». Πολλά ήταν τα παραδείγματα στην Κέρκυρα το περασμένο καλοκαίρι.

Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στη Σαντορίνη, με τα σκουπίδια να πνίγουν την Καλντέρα. Παράλληλα, η κατάσταση στην Κάλυμνο είναι τραγική με το «ηφαίστειο» σκουπιδιών να απειλεί την υγεία των κατοίκων, αλλά και να δυσφημεί την τουριστική εικόνα του νησιού. Οι δημοτικές αρχές πιστεύουν ότι το πρόβλημα οφείλεται στην έλλειψη υποδομών ανακύκλωσης, στην έλλειψη προσωπικού καθαριότητας και στο γεγονός ότι τα νησιά στερούνται χώρων ταφής, για αυτό και δημιουργούνται παράνομες χωματερές.