Θα καούμε κι όμως θα ψάχνουμε ποιος ...διπλοπάρκαρε. Του Γιώργου Λαμπράκη

Η σημερινή φωτιά που ξέσπασε στο κτίριο του παλιού Απολλώνιου Νοσοκομείου, εκεί όπου σήμερα στεγάζονται κρίσιμες υπηρεσίες της Περιφέρειας Κρήτης, ανέδειξε για μια ακόμα φορά τις αδυναμίες της Παλιάς Πόλης του Ηρακλείου σε θέματα Πολιτικής Προστασίας.

Και όταν μιλάμε για Πολιτική Προστασία, δεν μιλάμε για την επιχειρησιακή ετοιμότητα των Σωμάτων Ασφαλείας (που είναι σε υψηλό επίπεδο) ή της ικανότητας των τοπικών υπηρεσιών και φορέων (Περιφέρεια Κρήτης, ΟΤΑ, Αποκεντρωμένη Διοίκηση κλπ) να διαχειριστούν την κρίση την ώρα της ...κρίσης, αλλά για το αν έχουν έγκαιρα μαγειρέψει, ώστε να μην πεινάσουν όταν θα έρθει (χτυπάμε ξύλο αλλά δεν φτάνει...) εκείνη η ώρα.

Δυστυχώς, σε ένα ακόμα περιστατικό όπου η έγκαιρη και χωρίς δυσκολίες πρόσβαση των οχημάτων της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας είναι καθοριστικής σημασίας για να αντιμετωπιστεί όσο γίνεται πιο άμεσα το συμβάν θα πρέπει να είναι απρόσκοπτη και χωρίς εμπόδια, εμφανίστηκαν οι γνωστές αδυναμίες και παθογένειες μιας πόλης με άναρχη δόμηση, με στενούς δρόμους και σοκάκια και με ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΕΛΛΕΙΨΗ της ατομικής και κοινωνικής ευθύνης.

Άσκηση πολιτικής προστασίας ...αυτή η άγνωστος

Καταλάβαμε όλοι τι συνέβη; Στο κτίριο όπου κάποτε ήταν νοσοκομείο και σήμερα στεγάζονται υπηρεσίες της Περιφέρειας Κρήτης (μεταξύ αυτών και το τμήμα Πολιτικής Προστασίας...) δεκάδες εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα γραφεία τους καθώς ξέσπασε φωτιά στο υπόγειο του κτιρίου. Μάλιστα, κάποιοι ανέφεραν πως από τους καπνούς μόλις και μετά βίας κατάφεραν να βρουν την έξοδο, μιας και τα σκαλοπάτια δεν είχαν την ειδική σήμανση γι αυτές τις περιπτώσεις.

Αλήθεια... Πότε έγινε για τελευταία φορά άσκηση εκκένωσης ενός κτιρίου, μιας δημόσιας υπηρεσίας κλπ; Πότε ήταν η τελευταία φορά που οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν για το σχέδιο εκκένωσης, τις εξόδους διαφυγής και τους χώρους συγκεντρώσεώς τους (μακριά εννοείται από το σημείο) ώστε και η σκηνή του συμβάντος να ασφαλιστεί και οι εργαζόμενοι να απομακρυνθούν με ασφάλεια; 

Τι είδαμε σήμερα; Τους εργαζόμενους να βγαίνουν από το κτίριο και να κάθονται πέριξ των πυροσβεστικών οχημάτων στα πεζοδρόμια και να φωτογραφίζουν/βιντεοσκοπούν τα όσα διαδραματίζονταν στο σημείο, αντιπεριφερειάρχες και στελέχη να μπαινοβγαίνουν στην πυλωτή και φυσικά τους πυροσβέστες να πασχίζουν, από τη μια να αντιμετωπίσουν το συμβάν και από την άλλη να ...ψάχνουν τους ιδιοκτήτες των οχημάτων (και ειδικότερα εκείνου που χτύπησε το ένα πυροσβεστικό όχημα στην προσπάθειά του να περάσει...).

"Με λένε ...Μάρω κι όπου θέλω θα παρκάρω"

Σε σημεία όπου εμφανώς (βάση και της σήμανσης πολλές φορές ή της απλής λογικής) απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση, υπάρχουν μονίμως παρκαρισμένα οχήματα, τα οποία την ώρα του οποιουδήποτε περιστατικού στερούν από το προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας (εν προκειμένω της Πυροσβεστικής) την απρόσκοπτη πρόσβαση στο σημείο όπου θα πρέπει να επιχειρήσουν.

Η πόλη και ειδικά στα εντός των τειχών τμήματα έχει τεράστια θέματα να αντιμετωπίσει. Γειτονιές με σπίτια και κτίσματα εντελώς ακατάλληλα. Περιοχές που σε ένα σοβαρό συμβάν δεν θα μπορέσει να φτάσει έγκαιρα η βοήθεια, δρόμοι στενοί γεμάτοι αυτοκίνητα, πολίτες ανεκπαίδευτοι στα βασικά ζητήματα πολιτικής προστασίας.

Ο ανεκπαίδευτος πολίτης (την ώρα της καταστροφής θα γίνει ένας ευέξαπτος πληγέντας) θα θέλει ένα περιπολικό, ένα πυροσβεστικό και ένα ασθενοφόρο έξω από το σπίτι του, όμως θα έχει παρκάρει με τέτοιο τρόπο που δεν θα χωράει ούτε δίκυκλο! Αλλά θα του φταίνε όλοι οι άλλοι και φυσικά το κράτος. Το κράτος (και οι υπηρεσίες του) που φυσικά και θα  φταίνε γιατί δεν τολμούν εις το όνομα της πολιτικής προστασίας να προχωρήσουν σε κατεδαφίσεις, διανοίξεις και δημιουργία όλων των απαραίτητων προϋποθέσεων ώστε την ώρα της καταστροφής να περιορίσουν τις απώλειες και τις επιπτώσεις.

Με οποιοδήποτε κόστος - πολιτικό ή μη - εκτός κι αν στο ζύγι "ζωές" ή "ωχ_δε_βαριέσαι_τώρα" υπερταιρεί το δεύτερο...

Γιώργος Λαμπράκης - δημοσιογράφος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

- Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας: Τηλεδιάσκεψη για την αντιπυρική περίοδο

- Κρήτη: Ο μυθικός θεός Τάλως «προστατεύει» την πολιτική προστασία