Τι να ψηφίσω;

Ήρθε η ώρα πάλι να εκφράσω τις ευχαριστίες μου, την απογοήτευση μου, την αθλιότητα μου, την ελπίδα μου, ψηφίζοντας την αυριανή κυβέρνηση αυτής της χώρα, της χώρας μου, της Ελλάδας μου. 
Βρίσκομαι σε μεγάλο δίλλημα! 
Ποιος άραγε έμεινε έξω από την Επιτροπή Δημίων που μου στέρησαν το όραμα, που μου σκότωσαν τα όνειρα, που μου έκλεψαν την αξιοπρέπεια μου, που μου ανέτρεψαν την καθημερινότητα μου, που με γονάτισαν από κατάθλιψη, που υποβάθμισαν τη νοημοσύνη μου, που πρόσβαλαν τους γέρους γονείς μου, που οδήγησαν τους συνανθρώπους μου σε αυτοκτονία, που απαξίωσαν τις ιδέες μου, που αγνόησαν ακόμα και τις βασικές ανάγκες μου και με οδήγησαν σε θανάσιμο μαρασμό;

Ποιοι; Έμεινε κανείς Έλληνας εκεί έξω;

Έμεινε κανείς που να μη μου είπε ψέματα; Που να μη με κορόιδεψε; Που να μη με έφερε σε πλήρη απόγνωση; Που να μη με έκανε να θρηνώ για τα αβοήθητα παιδιά μου, που να μη με έκανε να θυμώσω για τα άθλια γηρατειά των γονιών μου; 

Ποιος; Υπάρχει κανείς εκεί έξω;

Ακούει κανείς;

Ποιος έχει το θράσος να ζητήσει την ψήφο μου; Ποιος έχει τα κότσια να με πλησιάσει για στήριξη; Δεν χρωστάω σε κανέναν από τους λεγόμενους σωτήρες μου, γιατί απλά όχι μόνο δε με έσωσαν αλλά με έσπρωξαν με σαδισμό και χωρίς αιδώ, στο μαρασμό.

Ποιος φταίει; Εγώ! Και μόνο εγώ!

Αλλά, φτάνει πια!

Μου κλέψατε τη χώρα μου, μου κλέψατε τη ζωή μου, μα δε θα καταφέρετε να ξανακλέψετε την ανοχή μου, τη συγχώρεση μου και την ψήφο μου!

 

                                                            Μαρία Αναστασάκη

                                                            Καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας

                                                            Ηράκλειο