11 Μαίου 1999: 23 χρόνια από το "αντίο" του κρητικού ποδοσφαιριστή Πέτρου Βουζουνεράκη

Ο Πέτρος Βουζουνεράκης ήταν ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε ποτέ το κρητικό ποδόσφαιρο. Ένα λαμπρό αστέρι του ΟΦΗ, για λίγο του ΠΑΟΚ, που έπαιξε και στην Εθνική Ελλάδος. Ένας επιθετικός με φαντασία, σπιρτάδα, ταχύτητα και αντίληψη, ο οποίος δυστυχώς στάθηκε πολύ άτυχος και αντιμετώπισε τέτοιους τραυματισμούς στην καριέρα του, που στάθηκαν ικανοί να του ''κόψουν'' τη μπάλα σε ηλικία 30 ετών!

Σαν σήμερα, στις 11 Μαΐου το 1999, ο Ιεραπετρίτης άφησε την τελευταία του πνοή. Το Sport24.gr γράφει για τον άνθρωπο που δίχως καμιά βοήθεια έφτασε στην καταξίωση, κάνοντας φίλους, αν και κακές γλώσσες ουδέποτε έπαψαν να τον σχολιάζουν. Τα πρώτα του βήματα, η μεταγραφή στον ΟΦΗ και στον ΠΑΟΚ, η κλήση στην Εθνική και η απάντηση στους επικριτές του.

Τα πρώτα βήματα και το ''κόψιμο'' στον ΟΦΗ

Ο Πέτρος Βουζουνεράκης ξεκίνησε την καριέρα του στην Ιεράπετρα, όπου και γεννήθηκε το 1942. Αρχικά από την τοπική Θύελλα σε ηλικία 13 ετών και τρία χρόνια μετά στον Διαγόρα. Το 1959 πήγε μόνος του να δοκιμαστεί στον ΟΦΗ, αλλά ο τότε προπονητής Μανταλόπουλος αποφασίζει να τον ''κόψει'', μια και έκρινε ότι δεν αξίζει μια θέση στους ''μελανόλευκους''. Εντέλει το 1960-61 ο ΟΦΗ, με πρόεδρο τον δικηγόρο Βασίλη Βρέντζο και προπονητή τον Κώστα Παπουτσάκη, τον έκανε δικό του, χωρίς ο ίδιος να λάβει χρήματα.

Εκείνος που τον ανακάλυψε στην Ιεράπετρα ήταν ο Γιάννης Ανδρεαδάκης. Πήγε στην ομάδα του Ηρακλείου με έναν χρόνο υποσχετική, με προπονητή τον Ιταλό Μπρούνο Βάλε, και ακολούθως τον πήρε πίσω ο Διαγόρας Ιεράπετρας. Από εκεί έμεινε ελεύθερος και το 1963-1964 επέστρεψε στον ΟΦΗ, ενώ υπηρετούσε και στο Ναυτικό.

(Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας για τη μετεγγραφή του Βουζουνεράκη)

Επιστροφή στην Ιεράπετρα

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Πέτρος Βουζουνεράκης τα πέρασε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, μαζί με τη σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά. Έγινε προπονητής στον ΟΦ Ιεράπετρας, αλλά και παίκτης-προπονητής. Στις 11 Μαΐου του 1999 ο πολύ σπουδαίος Κρητικός ποδοσφαιριστής πέθανε σε ηλικία 57 ετών. Ως ελάχιστο φόρο τιμής για την προσφορά του στον ΟΦ Ιεράπετρας το γήπεδο ονομάστηκε ''Βουζουνεράκειο''.

Εκείνη την περίοδο ο προπονητής του Ολυμπιακού Βαγγέλης Χέλμης κινήθηκε να τον κάνει δικό του, ωστόσο η μεγάλη μεταγραφή για τον Ιεραπετρίτη στράικερ ''ναυάγησε''. Γράφτηκε την εποχή εκείνη πως οι Πειραιώτες έδιναν 600.000 ευρώ στον Διαγόρα Ιεράπετρας, αλλά πως ο πρόεδρος της κρητικής ομάδας είπε ''όχι'' γιατί ήταν φανατικός οπαδός του Παναθηναικού. Όπως στο κενό θα έπεφτε και η προσπάθεια του Φέρεντς Πούσκας να τον ''ντύσει στα πράσινα'' το 1969, έπειτα από παρέμβαση του τότε Γ. Γ. Αθλητισμού, Κωνσταντίνου Ασλανίδη.

Έμεινε στον ΟΦΗ μέχρι το 1972, παίζοντας την τελευταία σεζόν στη Β' Εθνική, μια και την προηγούμενη ο ΟΦΗ είχε υποβιβαστεί. Με τους Ηρακλειώτες έπαιξε οκτώ χρόνια, σημειώνοντας 101 γκολ (84 στη Β’ Εθνική και 21 στην Α'). Το 1968 ανέβασε τον ''Όμιλο'' για πρώτη φορά στην Α' Εθνική, με τη νίκη με 3-0 σε βάρος της Ελευσίνας.

Κλήση στην Εθνική ομάδα και... ραντεβού με την ατυχία

Σε ηλικία 29 ετών ο Βουζουνεράκης με τον ΟΦΗ δίνει παιχνίδι με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, στη Λεωφόρο. Περίπου 25.000 φίλαθλοι φώναζαν ρυθμικά το όνομά του και προέτρεπαν τον ομοσπονδιακό προπονητή Λάκη Πετρόπουλο να κληθεί ο Κρητικός ποδοσφαιριστής στην Εθνική ομάδα. Κατά τον Βουζουνεράκη σημαντικό ρόλο στην κλήση του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έπαιξε ο τότε τεχνικός του Παναθηναϊκού, Φέρεντς Πούσκας. Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ΟΦΗ που κατάφερε να φορέσει τη φανέλα με το Εθνόσημο.

Στις 28 Οκτωβρίου 1970, στο παιχνίδι με την Ισπανία στη Σαραγόσα, η Εθνική μας χάνει με 2-1. Εκεί αγωνίστηκε ως αλλαγή στη θέση του Μιχάλη Κρητικόπουλου και στην πρώτη του επαφή με την μπάλα έβγαλε την ασίστ για το τέρμα που πέτυχε στον αγώνα εκείνο ο Μίμης Παπαϊωάννου. Ακολούθησε ένα ματς στο Καραϊσκάκη με τον Εθνικό, ενώ εν συνεχεία στο πρόγραμμα ήταν αγώνας πάλι με την Εθνική, στην Αγγλία. Ο Βουζουνεράκης τραυματίζεται με τους Πειραιώτες, παθαίνει θλάση και μένει περίπου δύο μήνες εκτός.

Η μεταγραφή στον ΠΑΟΚ, οι σοβαροί τραυματισμοί και το τέλος καριέρας

Το μεγαλύτερο βήμα για τον Βουζουνεράκη γίνεται με τη μεταγραφή στον ΠΑΟΚ, όπου η ατυχία τον συνοδεύει διαρκώς. Έμεινε στον Δικέφαλο 6 μήνες. Ο προπονητής Λες Σάνον τον πιστεύει πολύ και εκτιμά ότι με τον Σταύρο Σαράφη μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Ο Άγγλος προπονητής τον παίρνει στην 16άδα για την αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό και ενώ πριν από 15 μέρες είχε χτυπήσει σε αγώνα με το Αιγάλεω. Αντικαθιστά τον Κούλη Αποστολίδη. Ο Κώστας Ιωσηφίδης του δίνει τη μπάλα, ο Κρητικός επιθετικός περνάει τον Αριστείδη Καμάρα, ο Καψής τον ''κλαδεύει'', με αποτέλεσμα να σπάσει την ωμοπλάτη του. Αφού γίνεται καλά ύστερα από 18 μέρες, στην τελευταία προπόνηση πριν από το εκτός έδρας ματς με την Καβάλα, σε πανομοιότυπη φάση με τον προηγούμενο τραυματισμό του, παθαίνει το ίδιο, αυτή τη φορά με τον Χατζηαντωνίου να τον ''γκρεμίζει''. Σπάει ξανά την ωμοπλάτη του. Τότε αποφάσισε να σταματήσει την καριέρα του, σε ηλικία 30 ετών! Μόλις 4 συμμετοχές και 1 γκολ με τους Θεσσαλονικείς.

''Έκανα έντονη ζωή, αλλά όχι με τα λεφτά του ΟΦΗ''

Σε συνέντευξή του στον Κρητικό δημοσιογράφο Γιώργο Βιτώρο ο Πέτρος Βουζουνεράκης απάντησε σε όλους αυτούς που τον κατηγόρησαν, αφού σταμάτησε το ποδόσφαιρο, ότι ενώ πέρασαν πολλά χρήματα από τα χέρια του, τα σπατάλησε: '' Ο κόσμος είχε πάντα απαιτήσεις από εμάς τους παίκτες, που μας θεωρούσε βεντέτες. Εγώ δεν έκανα ποτέ τη βεντέτα. Και αυτό είναι μεγάλο μου παράπονο. Είπαν ότι ο ΟΦΗ μου άνοιξε δύο μαγαζιά, τα οποία εγώ... ξετίναξα, τα' παιξα, τα... 'φαγα ύστερα από κακή ζωή. Αυτά είναι ψέματα. Τα μόνα χρήματα που έχω πάρει από τον ΟΦΗ είναι 50.000 δραχμές ως δάνειο από τον τότε πρόεδρο Μύρο Μαθιουδάκη, για να ανοίξω ένα καθαριστήριο. Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Με αγαπούσαν οι παράγοντες του ΟΦΗ και οι... λεφτάδες του Ηρακλείου. Έκανα έντονη ζωή, αλλά όχι με τα λεφτά του ΟΦΗ''.

(Στους όρθιους ο τέταρτος από τα αριστερά, το 1968 με τον ΟΦΗ)

''Ας βγει ένας να πει πότε εκβίασα και ζήτησα περισσότερα χρήματα''

Αφού πέρασαν τα χρόνια, ο Βουζουνεράκης απέφευγε να πηγαίνει στο Ηράκλειο. Είχε στεναχωρηθεί με όσα έλεγαν για αυτόν. Υπήρξαν όμως και άνθρωποι που τον βοήθησαν και τον αγάπησαν. Όπως ο Μύρος Μαθιουδάκης (πρόεδρος), ο Νίκος Σερπετσιδάκης (πρόεδρος), ο Αρίστος Σφακιανάκης (γενικός αρχηγός). Λίγα χρόνια πριν φύγει από τη ζωή ο Βουζουνεράκης, δήλωνε δημόσια: '' Ας βγει ένας να πει πότε εκβίασα και ζήτησα περισσότερα χρήματα. Αν ξαναγεννιόμουν, πάλι θα έπαιζα ποδόσφαιρο και θα είχα τον ίδιο χαρακτήρα. Κανείς δεν με βοήθησε. 17χρονο παιδί ήρθα στον ΟΦΗ, Γ' Γυμνασίου, δίχως γονείς. Αυτοί που αγαπούσαν τον Βουζουνεράκη, γιατί δεν με έβαλαν σε ένα Γυμνάσιο να το τελειώσω;''.

Επιστροφή στην Ιεράπετρα

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Πέτρος Βουζουνεράκης τα πέρασε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, μαζί με τη σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά. Έγινε προπονητής στον ΟΦ Ιεράπετρας, αλλά και παίκτης-προπονητής. Στις 11 Μαΐου του 1999 ο πολύ σπουδαίος Κρητικός ποδοσφαιριστής πέθανε σε ηλικία 57 ετών. Ως ελάχιστο φόρο τιμής για την προσφορά του στον ΟΦ Ιεράπετρας το γήπεδο ονομάστηκε ''Βουζουνεράκειο''.

Πηγή: sport24 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Σαν σήμερα: Σημαντικά γεγονότα της 11ης Μαΐου 

Το τούνελ που άλλαξε την Ευρώπη

Μπάσκετ: Από το Ηράκλειο το τριήμερο 13-15 Μαΐου θα αρχίσουν οι εκδηλώσεις εορτασμού των 90 χρόνων από την ίδρυση της FIBA