Τύχη ή θεία Πρόνοια; Του καθηγητή Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Ήταν εκπληκτική η διάσωση από την Παναγία της Αρχιλοχία της Αεροπορίας Στρατού Βασιλικής Πλεξίδα στις 19 Απριλίου του 2017. Να την αρπάξει η Παναγία μαζί με το κάθισμα, να την βγάλει από το ελικόπτερο και να την τοποθετήσει με ασφάλεια πάνω σε ένα δέντρο και να την έχει στην αγκαλιά Της μέχρι να φτάσει η βοήθεια ! Και εκεί που περίμεναν οι γιατροί ότι δεν θα ξεπεράσει τα τραύματα που είχε, βγήκε από το νοσοκομείο σε 2 εβδομάδες υγιής.

Τόσο εκπληκτικές επεμβάσεις του Θεού στη ζωή τους νομίζω ότι ελάχιστοι άνθρωποι έχουν ζήσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι μας δεν έχουμε ζήσει πολλές λιγότερο εκπληκτικές επεμβάσεις του Θεού, απλώς κάποιος θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει ότι συνέβησαν από «τύχη». Θα ήθελα λοιπόν κι εγώ να περιγράψω μερικά «τυχαία» περιστατικά που συνέβησαν στην δική μου ζωή.

Γεννήθηκα το 1961 σε ένα μικρό χωριό στον κάμπο της Μακεδονίας. Στο χωριό μου δεν νομίζω τότε να υπήρχε αυτοκίνητο ή τρακτέρ. Λίγο καιρό μετά που γεννήθηκα σταμάτησα να τρώω. Οι γονείς μου αγράμματοι καθώς ήσαν και με το καθημερινό βάσανο στα χωράφια από το πρωί μέχρι το βράδυ (δεν υπήρχε 8ωρο) δεν σκέφθηκαν να με πάνε στον γιατρό στην κοντινή πόλη. Είπαν, ας το βαπτίσουμε να μην πεθάνει αβάπτιστο. Μετά την βάπτισή μου απ’ ευθείας ζήτησα να φάω και έτσι έζησα.

Όταν ήμουν στο Δημοτικό παίζαμε με τόξα και βέλη. Στη μύτη του βέλους τυλίγαμε σύρμα γιατί έτσι πετούσε το βέλος καλύτερα. Ένα τέτοιο βέλος με κτύπησε πολύ κοντά στο μάτι. Λίγα χιλιοστά και το μάτι μου θα είχε βλαφτεί ανεπανόρθωτα.

Είχαμε ξυλόσομπα στο σπίτι μας. Κάποια στιγμή που υπήρχαν πολλά κάρβουνα μου πέρασε η φαεινή ιδέα να ρίξω πετρέλαιο πάνω στα κάρβουνα. Βγήκε μια τεράστια φλόγα κι ευτυχώς αυθόρμητα πρόλαβα κι έβαλα το χέρι μου το οποίο έπαθε εγκαύματα. Αν δεν το είχα βάλει θα είχε καεί το πρόσωπό μου.

Το 1985 ως Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός ήμουν υπεύθυνος καυσίμων μακριά από το στρατόπεδο. Είχα έναν Διοικητή πολύ τυπικό και ευθυνόφοβο. Ενώ κάθε μέρα περνούσε από τα καύσιμα, μια μέρα με πήρε τηλέφωνο ότι δεν θα περάσει, οπότε βγήκα από το γραφείο για μια βόλτα. Βλέπω από την κάνουλα βενζίνης να χύνεται βενζίνη. Κατάλαβα τι είχε γίνει. Πριν λίγη ώρα ένας στρατιώτης γέμιζε βενζίνη το αυτοκίνητο και μου φώναξε ότι τελείωσε η βενζίνη. Εγώ φαντάστηκα ότι θα έκλεισε την κάνουλα ενώ αυτός την άφησε ανοικτή. Έτσι όταν ήρθε το βυτίο και γέμιζε την δεξαμενή η βενζίνη από την ανοικτή κάνουλα χυνόταν έξω. Αν περνούσε την ώρα εκείνη ο Διοικητής σίγουρα θα είχα μπλεξίματα.

Το 1988 που παντρευτήκαμε με την γυναίκα μου για 2 χρόνια δεν μπορούσαμε να κάνουμε παιδί οπότε απευθυνθήκαμε στους ειδικούς. Βρέθηκε ότι δεν ωρίμαζε ωοθυλάκιο ώστε να γίνει ωορρηξία και να απελευθερωθεί ωάριο για να γονιμοποιηθεί. Οπότε μας ξεκίνησαν οι γιατροί θεραπεία με πανάκριβες ορμόνες και ευτυχώς κάλυπτε την δαπάνη το ΙΚΑ. Ορμόνες για ωρίμανση του ωοθυλακίου και τις κατάλληλες μέρες άλλες ορμόνες για να προκληθεί ωορρηξία. Την ωρίμανση του ωοθυλακίου την παρακολουθούσε με υπέρηχο ένας ειδικός γιατρός σε μεγάλο Διαγνωστικό Κέντρο. Στους πρώτους δυο κύκλους είδε ο γιατρός στον υπέρηχο ότι δεν καταφέραμε τίποτα. Στον τρίτο κύκλο φορούσε η γυναίκα μου στην μέση της μια κορδέλα που την είχαν αφήσει στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους 40 μέρες πάνω στην Ζώνη της Παναγίας που φυλάσσεται στο Μοναστήρι. Ενώ και αυτή την φορά μας έλεγε ο γιατρός ότι έβλεπε στον υπέρηχο ότι δεν θα γίνει τίποτα, η γυναίκα μου έμεινε έγκυος. Οι γιατροί είπαν ότι μπορεί να ήταν από τύχη, για εμάς όμως ήταν θαύμα της Παναγίας.

Το 1994 εργαζόμουν ως Ιατρικός Επισκέπτης σε φαρμακευτική εταιρεία. Μια Παρασκευή απόγευμα επέστρεφα κατάκοπος από την Αλεξανδρούπολη στην Θεσσαλονίκη από τον παλιό δρόμο (δεν είχε κατασκευαστεί η Εγνατία). Οπότε στα μέσα της διαδρομής με πήρε ο ύπνος στο τιμόνι και βρέθηκα στην αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας. Ευτυχώς «από τύχη» δεν ερχόταν κανένα αυτοκίνητο εκείνη την στιγμή.

Σαν χαρακτήρας φοβάμαι τις αλλαγές γι αυτό και δεν σκεφτόμουν να αφήσω το επάγγελμα του Ιατρικού Επισκέπτη. Το 1994 αν και με κάλεσαν για αναπληρωτή καθηγητή αρνήθηκα την θέση.

Στις 15 Ιουλίου του 1995 ήταν η τελευταία μέρα για αιτήσεις αναπληρωτών καθηγητών. Αν και δεν το σκεφτόμουν λέω στη γυναίκα μου ας πάμε στην πρωτεύουσα του νομού να κάνω την αίτηση και κάνουμε και μια εκδρομή. Φυσικά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι τον Σεπτέμβριο θα άλλαζαν τόσο οι συνθήκες μέσα στην εταιρεία και θα έπρεπε να φύγω. Στις 20 Σεπτεμβρίου λοιπόν ενώ έψαχνα άλλη φαρμακευτική εταιρεία με πήραν τηλέφωνο από την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ότι ήρθε η σειρά μου για αναπληρωτής και αν δέχομαι τον διορισμό. Φυσικά εγώ με την δειλία που έχω μόνο έτσι ξεκρέμαστος θα δεχόμουν. Όπως διαδραματίστηκαν τα γεγονότα εγώ το θεωρώ «θεία Πρόνοια».

Το 1999 η γυναίκα μου έπαιρνε το ισχυρό φάρμακο Μεθοτρεξάτη για σοβαρή ρευματική πάθηση. Δεν επιτρέπεται η εγκυμοσύνη στην γυναίκα όταν παίρνει το φάρμακο αυτό επειδή προκαλεί παραμορφώσεις στο έμβρυο. Οπότε ο Γυναικολόγος συνιστούσε οπωσδήποτε έκτρωση. Η γυναίκα μου όμως όπως κι εγώ, ούτε ν’ ακούσουμε για έκτρωση. Τελικά γεννήθηκε υγιέστατη η κόρη μας.

Είναι αδύνατο να περιγράψω όλα αυτά τα περιστατικά που φάνηκαν σαν «τυχαία» στην ζωή μου. Μα θα πείτε τέτοια περιστατικά έχουμε ζήσει όλοι στη ζωή μας. Για την ακρίβεια κάθε μέρα μας είναι γεμάτη από τέτοια «τυχαία» περιστατικά. Για παράδειγμα το εγγονάκι μου πως μου ξέφυγε και πετάχτηκε στον δρόμο κι ευτυχώς την στιγμή εκείνη δεν περνούσε αυτοκίνητο (σε κάποια άλλα όμως παιδάκια περνούσε αυτοκίνητο).

Νομίζω ότι είναι πολύ απλοϊκό να θεωρούμε ότι «από τύχη» συνέβηκαν τόσα θαυμαστά στην ζωή μας. Δηλαδή στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών όσοι σώθηκαν απλώς ήταν «τυχεροί» και όσοι σκοτώθηκαν ήταν απλώς «άτυχοι» ; Αλίμονο αν ήταν θέμα «τύχης» η ζωή μας.

Ας παραδεχθούμε ταπεινά ότι απλώς η ζωή μας κυλάει μέσα στην «θεία Πρόνοια». Φυσικά και δεν έχουμε απαντήσεις στα γιατί, αφού το τζάμι που βλέπουμε τώρα είναι θολό. Μια μέρα όμως, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, θα δούμε από καθαρό τζάμι και τότε θα πάρουμε απαντήσεις για όλα. Βέβαια πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα αμφισβητούν όχι μόνο τα μικρά τα δικά μας, αλλά και την εκπληκτική διάσωση της Βασιλικής Πλεξίδα. Διάβασα στο διαδίκτυο κάποιους να κατηγορούν και την Παναγία επειδή έσωσε μόνο την Βασιλική και δεν έσωσε και τους άλλους τρεις αξιωματικούς !

Όταν κατηγορούσαν τον Χριστό ότι με την δύναμη του άρχοντα των δαιμόνων βγάζει από τους δαιμονισμένους τα δαιμόνια τους είπε ότι όλες οι αμαρτίες θα συγχωρεθούν στους ανθρώπους εκτός από την βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Ας το έχουν στον νου τους αυτοί που βλέπουν με πονηρό μάτι τα έργα του Θεού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Η εκπληκτική διάσωση από την Παναγία της Αρχιλοχία Βασιλικής Πλεξίδα. Του καθηγητή Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Τι είναι αυτό που φοβάται ο διάβολος και δεν θέλει να κάνουμε; Του γέροντος Νεκτάριου Μουλατσιώτη* (βίντεο)