Ο Πέτρος Επιτροπάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22/12/1894 ή 1898. Πήρε τα πρώτα του μαθήματα με τους Ν. Κόκκινο και Τιμ. Ξανθόπουλο.
Το 1918 συνέχισε κάνοντας φωνητική με τη Νίνα Φωκά στο Ωδείο Αθηνών (1918-1920). Αποφοιτώντας πρωτοεμφανίστηκε στην όπερα του Καλομοίρη "Το δαχτυλίδι της μάνας" (Γιαννάκης).
Με υποτροφία του Εμμανουήλ Μπενάκη συνέχισε σπουδές στο Μιλάνο με τον Τζουζέππε Μπόργκι (1920-1924).
Επιστρέφοντας στην Αθήνα το 1924 τραγούδησε επανειλημμένα Ριγολέττο (Δούκας της Μάντοβας) δίπλα στον Γιάννη Αγγελόπουλο.
Στο μεσοπόλεμο συμμετείχε σε παραστάσεις του Ελληνικού Μελοδράματος: Το δαχτυλίδι της μάνας (1928, 1931), Ο πρωτομάστορας (1930), Ο κουρέας της Σεβίλλης (1930, δίπλα στην Ελβίρα ντε Ιντάλγκο), Ντον Πασκουάλε [Don Pasquale] (1931) κ.α.
Διετέλεσε βασικό στέλεχος της ΕΛΣ από το 1941 έως το 1959, οπότε αποσύρθηκε ερμηνεύοντας τον ρόλο του Κόμη Ντανίλο [Η εύθυμη χήρα/Die lustige Witwe].
Τραγούδησε πρωταγωνιστικούς και δευτεραγωνιστικούς ρόλους τενόρου σε περίπου 15 όπερες και οπερέτες, αρκετές εξ αυτών σε πρώτες παρουσιάσεις: Ο κουρέας της Σεβίλλης (Κόμης Αλμαβίβα), Η εύθυμη χήρα, Μια νύχτα στη Βενετία [Eine Nacht in Venedig], Η πριγκίπισσα της τσάρντας [Die Csárdásfürstin], Ο ζητιάνος φοιτητής [Der Bettelstudent], Ο βαφτιστικός (ως Χαρμίδης), Μινιόν [Mignon], Το σπίτι των τριών κοριτσιών [Das Dreimäderlhaus], Τραβιάτα (Αλφρέντο) κ.α.
Στο ρεπερτόριό του είχε επίσης τους ρόλου του Ροδόλφου [Μποέμ/La bohème] και του Ενγκάρντο (Engardo) από τη [Λουτσία ντι Λαμμερμούρ/Lucia di Lammermoor].
Εκτός Ελλάδος εμφανίστηκε σε Γαλλία, Ελβετία και Αυστρία.
Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα στις 9/4/977. Διασώζονται πολλές ηχογραφήσεις του με αποσπάσματα από όπερες και τραγούδια ελαφράς μουσικής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ρέθυμνο - Γκουστάβο Ντουράν: Ο Μέγας Ευεργέτης του ορεινού χωριού Αλώνες
Ταγματάρχης Βερσής: Κατέστρεψε τα πυροβόλα του και αυτοκτόνησε στο Τεπελένι
Η πτώση της χούντας και η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα