Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.



Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία.

Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του 1960 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.

Στις γυναίκες-πρόσφυγες, που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ευρώπη, προκειμένου να σωθούν από τον πόλεμο, τις παραβιάσεις ή και τη στέρηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αφιερώνει φέτος την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η οδύσσεια των γυναικών αυτών ξεκινάει από τις χώρες τους, όπου συχνά πέφτουν θύματα βίας και διακρίσεων. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς την Ευρώπη, έρχονται αντιμέτωπες με το δουλεμπόριο, την πορνεία και τη σεξουαλική εκμετάλλευση.
Γι’ αυτό, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισε να τιμήσει τις γυναίκες-πρόσφυγες και αιτούσες άσυλο. Στο πλαίσιο αυτό, στις 8 Μαρτίου, συζητάει και ψηφίζει έκθεση, με την οποία καλεί τα κοινοβουλευτικά μέλη του να υιοθετήσουν κατευθυντήριες γραμμές για το προσφυγικό και την πολιτική ασύλου, με ιδιαίτερη μέριμνα για το γυναικείο πληθυσμό.