Politico: Γιατί το ΔΝΤ είναι τόσο σκληρό απέναντι στην Ελλάδα;

Ο Ντομινίκ Στρος-Καν πίστευε ότι έσωζε τον κόσμο. Η Κριστίν Λαγκάρντ μπορεί να σώσει μόνο τη δουλειά της. Με αυτή την άκρως εμπριστική εισαγωγή, το Politico προσπαθεί να εξηγήσει τους λόγους που το ΔΝΤ είναι τόσο σκληρό απέναντι στην Ελλάδα.

Όπως αναφέρει το άρθρο, η Κριστίν Λαγκάρντ, σε αντίθεση με τον προκάτοχό της, είναι αναγκασμένη να επωμιστεί τις συνέπειες της εμπλοκής της στο ελληνικό ζήτημα. Εσωτερικά, έχει να αντιμετωπίσει τα μέλη του συμβουλίου του Ταμείου, ειδικά εκείνα που προέρχονται από φτωχές χώρες, και να ακολουθήσει τους σκληρούς όρους και προϋποθέσεις του.

Η επίδραση που έχει η συμμετοχή στα προγράμματα της Ελλάδας διαφέρει από οργανισμό σε οργανισμό και το ΔΝΤ, όντως, είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση, καθώς από το 2010 και μετά συνειδητοποίησε πως βρέθηκε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση.

«Αυτός, ίσως, είναι ένας λόγος που η Λαγκάρντ εμφανίζεται να κρατάει πιο ανθεκτική στάση απέναντι στην Ελλάδα, σώζοντας έτσι τον Σόιμπλε, που έτσι και αλλιώς είναι σκεπτικιστής για την ικανότητα της Ελλάδας να επιλύσει τα προβλήματά της. Παράλληλα, τον επόμενο χρόνο η Λαγκάρντ θα διεκδικήσει την επανεκλογή της, επομένως δεν είναι προς το συμφέρον της να βρει απέναντί της ένα διαιρεμένο συμβούλιο. Είναι Ευρωπαία, αλλά πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να είναι και σκληρή με την Ευρώπη», αναφέρει η ανάλυση.

Ο Γκάμπριελ Στερν της Oxford Economics αναφέρει πως ο ρόλος του ΔΝΤ ήταν από τους πλέον αξιόπιστους στο θέμα της Ελλάδας. Το μοναδικό που φέρει ως βάρος και αμαρτία είναι ότι δεν εγγυήθηκε την επιτυχία του ελληνικού προγράμματος.

Το Ταμείο αναζητεί την ισορροπία ανάμεσα στην προσαρμογή (βλ. λιτότητα) και τη χρηματοδότηση. Αυτό προϋποθέτει υποτίμηση του νομίσματος της χώρας που ζητάει βοήθεια και μια κάποια μείωση χρέους. Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί, γι' αυτό και το ΔΝΤ δέχθηκε μια συστημική εξαίρεση. Αυτό, όμως, έθεσε ουσιαστικά τον κίνδυνο της μετάδοσης της κρίσης σε όλη την Ευρωζώνη και σίγουρα προκάλεσε αρκετό σκεπτικισμό στα ενδότερα του Ταμείου.

Το ΔΝΤ ενεπλάκη στην ελληνική διάσωση με χρήματα που ποτέ άλλοτε δεν είχε δώσει σε άλλη χώρα. Συγκεκριμένα, έδωσε στην Ελλάδα περίπου 30 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα οποία τα 23 δισ. η Ελλάδα τα χρωστάει ακόμη και θα πρέπει να πληρωθούν μέχρι το τέλος του 2030. Στο ενδιάμεσο, υπήρξαν οι λανθασμένοι υπολογισμοί για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, τους οποίους το ΔΝΤ έχει παραδεχθεί δημοσίως, ενώ δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται και η τότε παρουσία του Τρισέ στην ΕΚΤ (το 2010) που ήταν ενάντιος στη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα και θεωρούσε προσωπική του ταπείνωση το γεγονός ότι δεν κατάφερε να το αποτρέψει. Η Άνγκελα Μέρκελ, βέβαια, είχε άλλη γνώμη και εξακολουθεί να θέλει το ΔΝΤ συνδεδεμένο με την ελληνική βοήθεια.

Το Politico αναφέρει πως, πέραν των χρημάτων, το ΔΝΤ έπαιξε και τον ρόλο του «κακού μπάτσου» στην υπόθεση, κάτι που η Γερμανίδα καγκελάριος το ήθελε για να πιέσει τους Έλληνες να κάνουν μεταρρυθμίσεις. Η νέα πρόταση του ΔΝΤ, τον Ιούνιο του 2014, για κούρεμα του ελληνικού χρέους ήρθε πολύ αργά, με αποτέλεσμα τώρα η Λαγκάρντ να έχει να αντιμετωπίσει καταστάσεις που δεν είναι πολύ ελκυστικές.

Αν η Ελλάδα δεν έρθει σε συμφωνία, δύσκολα θα καταφέρει να αποπληρώσει το ΔΝΤ. Κάτι που είναι πολύ σπάνιο και έχει συμβεί με χώρες όπως η Σομαλία, το Σουδάν ή η Ζιμπάμπουε. Αν πάλι συμφωνήσει, θα αποπληρώσει το ΔΝΤ, αλλά δεν θα προσφέρει και μεγάλη σιγουριά ως προς τις άλλες αποπληρωμές που έχει μπροστά της.

«Εάν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, τότε η Λαγκάρντ θα πρέπει να εξηγήσει στους εκπροσώπους του Ταμείου από τη Βραζιλία και το Μεξικό γιατί δάνεισαν τα χρήματά τους σε ένα πρόγραμμα που δεν βγήκε. Αυτό σημαίνει ότι την επόμενη φορά το ΔΝΤ θα σκεφτεί πολύ σοβαρά αν θα πάρει μέρος σε ένα πρόγραμμα διάσωσης μιας ευρωπαϊκής χώρας. Ειδικά αν αυτή είναι η Ελλάδα. Η βασική προτεραιότητα της Λαγκάρντ αυτή τη στιγμή είναι να πάρει τα χρήματά της πίσω».