Η μυστήρια ασθένεια που προκαλείται από τα μεγάλα έργα τέχνης

Το 2018, ένας άντρας έμεινε σχεδόν χωρίς παλμό μπροστά από το The Birth of Venus του Sandro Botticelli. Αλλού, υπήρξαν αναφορές για ανθρώπους που λιποθύμησαν από τους πίνακες του Michelangelo Merisi da Caravaggio, άλλοι έχουν ταχυκαρδίες όταν κοιτάνε την Έναστρη νύχτα του Vincent van Gogh για πολύ ώρα. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι το μόνο κοινό νήμα εδώ είναι η σπουδαία τέχνη σε συνδυασμό με μια πολύ ευαίσθητη διάθεση, αλλά οι επιστήμονες έχουν προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και το ονόμασαν «σύνδρομο Stendhal», που σημαίνει τη βιολογική αντίδραση που έχει το σώμα όταν αντιμετωπίζει αισθητική υπερένταση.

Τα συμπτώματα αυτής της παράξενης ασθένειας κυμαίνονται από αυξημένο καρδιακό ρυθμό έως παραισθήσεις και, όπως περιέργως περιγράφεται από το Healthline, ως αίσθηση ότι «ο κόσμος χάνεται κάτω από τα πόδια σου». Με ψυχοσωματική προέλευση, η ψυχική αντίδραση στην τέχνη προκαλεί το σωματικό εφέ. Είναι μια από αυτές τις ασθένειες που πιθανότατα θα προκαλέσουν μερικά σκεπτικιστικά μυαλά να αντιδράσουν και θα απορριφθούν ως μία σύγχρονη παρόρμηση να «δαιμονοποιηθούν» τα πάντα.

Θα εκπλαγείτε όμως όταν μάθετε ότι έχουν καταγραφεί περιπτώσεις συνδρόμου Stendhal ήδη από το 1800. Ένας Γάλλος συγγραφέας που πήγε κοντά στον Stendhal είχε γράψει εκτενώς για τα ταξίδια του στα απομνημονεύματα του, το 1817 στο Naples and Florence: A Journey from Milan to Reggio, σημειώνοντας ιδιαίτερα τις παράξενες αντιδράσεις του στη Φλωρεντινή τέχνη.

«Η ψυχή μου, επηρεασμένη από την ίδια την ιδέα του να βρίσκομαι στη Φλωρεντία και από την εγγύτητα εκείνων των μεγάλων ανδρών των οποίων μόλις είχα δει τους τάφους τους, ήταν ήδη σε κατάσταση έκστασης», έγραψε. «Απορροφημένος στην ενατένιση της υπέροχης ομορφιάς, […] είχα φτάσει σε εκείνον τον υπέρτατο βαθμό ευαισθησίας όπου οι θεϊκές ενδείξεις της τέχνης συγχωνεύονται με τον παθιασμένο αισθησιασμό του συναισθήματος».

Η σύγχρονη έρευνα σχετικά με την ασθένεια που προκαλείται από την τέχνη έχει επίσης βρει ότι είναι μια ασθένεια που σχετίζεται με την τοποθεσία, με την πλούσια ιστορία της τέχνης της Φλωρεντίας. Η Ιταλίδα ψυχίατρος Graziella Magherini το ονόμασε «σύνδρομο της Φλωρεντίας» το 1989, επειδή θεράπευσε περισσότερους από 100 ασθενείς που είχαν εξετάσει την τέχνη στην περιοχή και είχαν κατακλυστεί από συμπτώματα.

Μεταγενέστερη έρευνα του 2020 δείχνει ότι η Φλωρεντία δεν είναι η μόνη περιοχή υψηλού κινδύνου για τους λάτρεις της τέχνης. Η Αθήνα, το Παρίσι, το Τόκιο και η Ρώμη ονομάστηκαν όλα ως πιθανά hotspot. Είναι αυτονόητο ότι οι περιοχές δεν είναι ο στρεσογόνος παράγοντας.

Η τέχνη προορίζεται να προκαλεί έντονα συναισθήματα και τα λιγότερο σχετικά συμπτώματα του συνδρόμου Stendhal – ένα φτερούγισμα στην καρδιά και οι γρήγορες αναπνοές - θα μπορούσαν απλώς να είναι μια αρκετά βασική αντίδραση σε κάτι απλά εξαιρετικό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Εξεταστική για Τέμπη: «Πρωταρχικός ο ανθρώπινος παράγοντας» κατέθεσε ο πρόεδρος της ΡΑΣ

Ελαιόλαδο: Σε διαδικασία αξιολόγησης η ένταξη του «Κρήτη/Kriti» στα ΠΓΕ

Κρίση στην Ερυθρά Θάλασσα: «Τσιμπάει» το κόστος και στις αεροπορικές μεταφορές