Ανοιχτή επιστολή ενός Κρητικού δασκάλου προς τον Γερμανό συνάδερφό του

Χρόνια πριν υπήρξε ένα πετυχημένο σλόγκαν που επέμενε πως "Όλα είναι θέμα Παιδείας". Και πράγματι. Γενιές ανθρώπων γαλουχούνται τα τελευταία χρόνια ανάλογα με τον προσανατολισμό και τα ιδεώδη που τους διδάσκει η Παιδεία τους. Ένας Κρητικός "υπηρέτης" της Ελληνικής Εκπαίδευσης και συνταξιούχος πλέον, ο κ. Γιάννης Αγγελάκης, βλέποντας τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν οι Γερμανοί σκέφτηκε να απευθύνει μία ανοιχτή επιστολή σε κάθε συνάδερφό του, που υπηρετεί το σύστημα Παιδείας του κράτους αυτού. Την τιτλοφόρησε ως "Ανοιχτή επιστολή σε ένα Γερμανό δάσκαλο" και το eΚρήτη έχει την τιμή να την δημοσιεύσει σήμερα ενώ σύντομα θα σταλεί μεταφρασμένη και στα Γερμανικά Μέσα Ενημέρωσης. Το πλήρες κείμενό της έχει ως εξής:

Αγαπητέ συνάδελφε.

Δε γνωρίζω τι διδάσκετε τους μικρούς μαθητές σας για την Ελλάδα και τους Έλληνες και θα σας ήμουν ευγνώμων αν κάνατε τον κόπο να με ενημερώσετε. Η εντύπωσή μου πάντως είναι, αν κρίνω από αυτά που έχουν δει το φως τής δημοσιότητας τόσο από τις εφημερίδες και τα περιοδικά, όσο και από την τηλεόραση, ότι τα παιδιά και ο γερμανικός λαός δεν έχουν την καλύτερη εικόνα για τους Έλληνες και αυτό γιατί απλά δε γνωρίζουν την αλήθεια. Σ' αυτό δε φταίει βέβαια ο γερμανικός λαός ούτε τα μικρά παιδιά, όπως δε φταίει ο ελληνικός λαός και τα μικρά Ελληνόπουλα γιατί κάποιοι από τους ηγέτες τους αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στη σημερινή οικονομική εξαθλίωση και την εθνική ταπείνωση που κάνει να ματώνει η καρδιά του κάθε Έλληνα.

Όπως δεν μπορώ να πω ότι επιθυμία και πολεμοχαρής διάθεση κατείχε το γερμανικό λαό πριν μερικές μόλις δεκαετίες, ώστε να θυσιάσει μεγάλο μέρος από το άνθος της νεολαίας και της δικής του και της παγκόσμιας, έτσι πρέπει να γνωρίζετε ότι δε φταίει και ο ελληνικός λαός, τον οποίο και η δική σας ηγεσία έχει καταδικάσει να ζει στη μιζέρια, την ανέχεια και προπάντων την ταπείνωση. Δεν ήταν ο γερμανικός λαός και η στρατευμένη νεολαία του οι
υπέρμαχοι της βίας και του ολέθρου που τον οδήγησαν στις βιαιότητες και τις βαρβαρότητες αυτές. Ήταν ο φανατισμός που έντεχνα καλλιέργησε η προπαγάνδα και ο άκρατος εθνικισμός. Ήταν οι δημοσιογράφοι και τα μέσα ενημέρωσης που μετέτρεψαν έναν ολόκληρο λαό σε άβουλη μάζα με χαρακτηριστικά κοπαδιού, ώστε να κραυγάζει, να χαιρετά, να υποκλίνεται και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του Φύρερ. Το μεγαλύτερο εμπόδιο, μας λέει ο Άινστάιν, στη
διεθνή τάξη είναι εκείνο το τερατώδες διογκωμένο πνεύμα του εθνικισμού, το οποίο πάει μαζί με το όμορφα ακουόμενο, αλλά λάθος χρησιμοποιούμενο όνομα του πατριωτισμού. 
Δε θέλω να πω με τούτο ότι δεν πρέπει να πληρωθούν τα χρήματα που δανειστήκαμε. Μπορούσε όμως να γίνει άλλη μεθόδευση από τους ηγέτες της Ευρώπης χωρίς να δημιουργήσουν το αίσθημα της ταπείνωσης και της απαξίωσης του Ελληνικού λαού. Παρά το ότι η ηγεσία σας γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτά που χρωστά η Γερμανία στην Ελλάδα είναι πολύ περισσότερα (κατοχικό δάνειο, επανορθώσεις, αποζημιώσεις όπως καταστροφές σε λιμάνια, αεροδρόμια, γέφυρες, ολοκαυτώματα, ισοπέδωση και εξαφάνιση ολόκληρων οικισμών και κωμοπόλεων).

Μην ξεχνάτε ότι στην πατρίδα μου την Κρήτη, μετά την ισοπέδωση της Καντάνου από τα στρατεύματα κατοχής τοποθετήθηκε από το στρατιωτικό διοικητή σας η πινακίδα “Εδώ κάποτε ήταν η Κάνδανος”.
Γνωρίζω ότι δεν πρέπει να αναμοχλεύουμε πάθη και γεγονότα του παρελθόντος θλιβερά. Δεν πρέπει όμως και να είμαστε επιλήσμονες της ιστορίας γιατί πολλά έχουμε να διδαχτούμε από αυτή και προπάντων να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Είναι ολέθριο αυτό που επιχειρούν Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. να κάνουν τον Έλληνα να αποκοπεί από τα έθιμα, τις ρίζες, τις παραδόσεις του και την πολιτιστική του κληρονομιά.
Ο μεγάλος συμπατριώτης σας επιστήμονας και διανοητής Άλμπερτ Αϊνστάιν έλεγε σχετικά: “Πρέπει να προτιμώνται εκείνες οι μέθοδοι που σέβονται τις υπάρχουσες παραδόσεις κι έθιμα...”.

Πριν λίγες δεκαετίες οι φωτισμένοι ηγέτες της Ευρώπης είχαν ένα κοινό όραμα, ένα ιδεώδες που ήταν η συνεργασία μεταξύ τους και η οποία δεν επηρεαζόταν από πολιτικά γεγονότα και σκοπιμότητες ούτε κυριαρχούσε ο εθνικισμός και το ιδιαίτερο συμφέρον κάθε χώρας. Ειλικρινά πιστεύω ότι αν διαχρονικά τα σχολεία δεν ήταν όργανα των εκάστοτε κρατούντων, αλλά αποτελούσαν τα ιερά για τη διάδοση των πανανθρώπινων αξιών της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της συμφιλίωσης κ.λπ., οι πόλεμοι, τα απολυταρχικά καθεστώτα, οι αδικίες και οι προκαταλήψεις δε θα είχαν καμία θέση στις καρδιές των ανθρώπων, γιατί τα παιδιά κάποτε μεγαλώνουν και οι αξίες αυτές θα είναι βαθιά
ριζωμένες στις καρδιές τους.
Δε μπορώ να γνωρίζω αν στα μικρά παιδιά διδάσκετε για τον Πυθαγόρα, τον Επιμενίδη, το Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, το Σοφοκλή, τον Όμηρο, τον Ευριπίδη, τον Περικλή, το Φειδία, τον Ικτίνο, τον Καλλικράτη, το Θεοτοκόπουλο, αλλά και τους νεότερους: Καζαντζάκη, Σεφέρη, Ελύτη, Καβάφη... και αν τους λέτε ποια σχέση έχουν όλοι αυτοί με την ευημερία, τη δημοκρατία και την πρόοδο που απολαμβάνει σήμερα ο γερμανικός λαός και ο κόσμος ολόκληρος.
Γνωρίζει ο γερμανικός λαός ότι ο Έλληνας που τα Μ.Μ.Ε. αποκαλούν τεμπέλη, που κάθεται και ξοδεύει τα χρήματα του εργαζόμενου Γερμανού, ότι αυτό δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην αλήθεια, αλλά εργάζεται δώδεκα με δεκαέξι ώρες την ημέρα και ότι δεν είναι καθόλου υπεύθυνος για την κρίση για την οποία άδικα τιμωρείται και υποφέρει; Είναι βέβαια γεγονός ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κάποτε ξέφευγαν του σκοπού τους, εγείροντας αξιώσεις και αιτήματα τέτοια που σε ένα κράτος δικαίου δε θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά. Όμως ορισμένες κυβερνήσεις υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος υπέκυπταν στις πιέσεις των παντοδύναμων συνδικάτων με τα γνωστά αποτελέσματα. Η πολιτική ηγεσία όμως πρέπει να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, να καθοδηγεί, να εμπνέει και να δημιουργεί σχέσεις εμπιστοσύνης με το λαό.
Στην πατρίδα μου λένε μια παροιμία “από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι”.
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η ενημέρωση και η διαμόρφωση γνώμης του λαού είναι μια σημαντική υπόθεση και δεν πρέπει να αφήνεται μόνο στις κυβερνήσεις και τους δημοσιογράφους, αλλά κυρίως στους πνευματικούς ανθρώπους.

Με τη σειρά μου θα ήθελα να ενημερώσω και εσάς και το γερμανικό λαό τι δίδασκα εγώ ο Έλληνας δάσκαλος (τώρα είμαι συνταξιούχος) τα μικρά Ελληνόπουλα 35 ολόκληρα χρόνια για τη Γερμανία και το λαό της. Τους έλεγα λοιπόν ότι οι Γερμανοί, παρασυρόμενοι από τους ηγέτες τους, τα μέσα ενημέρωσης και τον άκρατο εθνικισμό, αιματοκύλησαν τον κόσμο ολόκληρο και βύθισαν στο πένθος, την πείνα, τη δυστυχία και την εξαθλίωση ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και την ίδια την πατρίδα τους.
Τους μάθαινα για τις αρετές και τα επιτεύγματα του Γερμανικού λαού στα γράμματα, τις τέχνες και την επιστήμη.
Δε νομίζω να υπάρχουν πολλά Ελληνόπουλα που δε γνωρίζουν τον Γκαίτε, το Σίλλερ,τον Χέγκελ, τον Έσσε, τον Μάρξ, τον Νίτσε, τον Γκίντερ Γκρας. Θα ήταν παράλειψή μου αν δεν αναφερόμουν σ' αυτά που είπε ο τελευταίος από τους προαναφερθέντες ο μεγάλος σύγχρονος διανοητής Γκίντερ Γκρας: “Σ' εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη και σ' όλη τη χώρα πένθος ντύνεται ο λαός που εσένα φιλοξένησε”.
Τους έλεγα ακόμη ότι αν ο γερμανικός λαός αφεθεί ελεύθερος και ανεπηρέαστος, διακρίνεται για τα φιλάνθρωπα αισθήματά του, για την εργατικότητα και τη μεθοδικότητά του, ότι είναι ένας λαός που υπακούει στους νόμους και τα κελεύσματα της πολιτείας, αρετές που συνέβαλαν ώστε να γίνει η χώρα τους μεγάλη και ισχυρή.
Δε θα μπορούσα επίσης να μην αναφερθώ στη συμβολή του λαού σας στο δίκαιο αγώνα των Ελλήνων για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού κατά την Επανάσταση του 1821
κ.λπ.
Τελειώνοντας θα ήθελα να συστηθώ.
Είμαι ο Γιάννης Δ. Αγγελάκης συνταξιούχος δάσκαλος.
Διαμένω σε ένα πανέμορφο νησί της Ελλάδας την Κρήτη (γνωρίζουν πολύ καλά οι παλαιότεροι Γερμανοί ποιά είναι η Κρήτη γιατί τα ολοκαυτώματα, οι εκτελέσεις αμάχων, οι εμπρησμοί κ.λπ. δεν ξεχνιούνται εύκολα ούτε από τους θύτες). Το νησί μου έχει σπάνιες ομορφιές και θαυμάσιο κλίμα, που δίνει την ευκαιρία για μπάνιο στη θάλασσα χειμώνα – καλοκαίρι. Όλο το χρόνο παράγονται θαυμάσια νοστιμότατα χυμώδη φρούτα και λαχανικά και μπορεί ο καθένας να χαρεί ολοκληρωτικά το φυσικό περιβάλλον, χωρίς να κινδυνεύει από σαρκοφάγα ζώα και δηλητηριώδη ερπετά.
Και κάτι ακόμη:
Στο νησί μου πάλι θα ανθίσουν και θα συνεχίσουν να ανθίζουν οι αμυγδαλιές μέσα στο καταχείμωνο...
Ηράκλειο 2015
Φιλικότατα,
Γιάννης Αγγελάκης