Ορθώνουν το ανάστημα τση Κρήτης τα κοπέλια !!

Ένα νησί καταμεσής στέκει της Μεσογείου και στένει μπέτι τοξική μη γίνει η θάλασσά ντου.

Είναι κουκίδα στ’αχανές του χάρτη τσ’ Οικουμένης μα μπαϊράκι σήκωσε μάχεται για το δίκιο.

Να μείνουν πάντα αμόλυντα ζητάει τα νερά της η Κρήτη, Όχι! στα χημικά φωνάζει του πολέμου.

Μα δε τη γνοιάζει μοναχά τη Κρήτη ο απατός της, αφού ποτέ δεν έλειψε ‘πο λευτεριάς αγώνα.

Τούτο το Όχι αντιλαλεί σ’ όλους της γης τσι τόπους που πεθυμούν ειρηνικά να ζουν τη κάθε μέρα,

δίχως πολέμους, σκοτωμούς και χημικές φοβέρες που εφιάλτες κάνουνε τα όνειρα του κόσμου.

Αγώνας μοιάζει άνισος με τσ’ ισχυρούς τση πλάσης μα είντα δε ξεκίνησε μόνο με την ελπίδα;

Οι μνήμες τρέχουν στ’ Αρκαδιού τον ένδοξο αγώνα που μπαρουτοκαπνίστηκε για την ελευθερία...

Εκεί διαλέξαν οι κουζουλοί μα κι οι ονειροπόλοι να μαζωχτούν κι όλοι μαζί να ενώσουν τις φωνές τους,

"Όχι" να πουν στα χημικά σκουπίδια της Συρίας, που θένε να μαυρίσουνε το μπλε τσι Μεσογείου.

Από το βρούχος ξύπνησαν οπλαρχηγοί τση Κρήτης που κάποτε λαβώθηκαν για την ελευθερία.

Στον Άδη μαζωχτήκανε στέσανε χοροστάσι και πεντοζάλι χόρευαν με το Δασκαλογιάννη.

Η αρμηνιά που δώκανε: με όπλο τις αξίες. της περηφάνιας της τιμής τση λευτεριάς του δίκιου

να πάτε να παλέψετε και να αντισταθείτε σ’εκείνους  απού απειλούν το μέλλον τω παιδιώ σας.

Περήφανα να στέκεται η Κρητική η Ράτσα και να μπορεί κατάματα να βλέπει τσ’απογόνους,

απού θα θεν να κολυμπούν εις σε γυαλό καθάριο και ζωντανή τη θάλασσα κι αυτοί να παραδώσουν.

Τη Κυριακή του Άπιστου Θωμά ας ξεχυθούμε πo τα Σφακιά να ορίσουμε τη τύχη τη δική μας.

Να μη δεχτούμε πείραμα να γίνει αυτός ο τόπος, κάλαθος για τα βρώμικα σκουπίδια του πολέμου.

Ασπίδα θε να στήσουμε γύρω απ τη θάλασσα μας και σα τη μάνα σπλαχνικά να τη περασπιστούμε.

Ειρηνικά η αδάμαστη η Κρήτη θ’ αποδείξει ότι μπορεί σα το Δαβίδ το Γολιάθ στο χώμα, να γονατίσει και λαμπρά το δίκιο να νικήσει,

για να 'χει ο τόπος αύριο…

 

Χρυσούλα Τζωρτζάκη