Έχω το δικαίωμα! Της Ιωάννας Μηλιαράκη

Τιμητική αναφορά για την Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

από τον Σοροπτιμιστικό Όμιλο Ηρακλείου «Αρετούσα»

ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, μια φράση τόσο χιλιοειπωμένη σήμερα, αλλά τόσο απαραίτητη, όσο ο ήλιος που μας φωτίζει.

Εμείς οι άνθρωποι, η ευαίσθητη και ευάλωτη αυτή ύπαρξη με την περίεργη ηφαιστειώδη δύναμη, έχουμε ο δικαίωμα να αναπτύξουμε όλες τις εσωτερικές μας δυνάμεις,προσόντα, ταλέντα,χίλιες ικανότητες που καθένας και καθεμιά διαθέτει.Ελευθερία σκέψης που κανείς δεν μπορεί να αιχμαλωτίσει.Διαλέγουμε την εργασία μας, την κατοικία μας τις πολιτικές μας πεποιθήσεις την μόρφωσή μας, διαχειριζόμαστε την περιουσία μας , και αναρίθμητα άλλα μικρά και μεγάλα.

Έχουμε το δικαίωμα να μην επιτρέψουμε την από άνθρωπο σε άνθρωπο εκμετάλλευση, αλλά και να ξέρουμε  να σταματάμε εκεί όπου αρχίζει το δικαίωμα του άλλου.Πόσες φορές  το διαχωριστικό αυτό ορόσημο δεν έχει γίνει φλόγα πυρακτωμένη  που οι νόμοι και οι κανόνες δικαίου προσπαθούν να διαφυλάξουν.

Πόσα χρόνια, στ’ αλήθεια,καταπίεσης από άνθρωπο σε άνθρωπο έχουμε περάσει και δυστυχώς  αυτή η εκμετάλλευση και καταπίεση  ,δεν έχει πάψει, ίσως έχει  πάρει διαφορετικές μορφές.

Είναι γνωστό ότι τον Δεκέμβριο του  1948 γίνεται  η περίφημη Διεθνής Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ  με θέματα θεμελιώδη για τον σεβασμό της ελευθερίας του ατόμου, της ισότητας ανδρών και γυναικών, για την πλήρη άσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων, τον στιγματισμό των εγκλημάτων κατα της ανθρωπότητας ,της δουλείας , του φυλετισμού  σε όλες τις μορφές του.

Μετά την άνω Διακήρυξη  γεννιέται μια νέα αντίληψη και δημιουργείται μια νεα διάσταση για την ισότητα,όχι μόνο προς τον νόμο, αλλά και ισότητα για όλους χωρίς  εξαίρεση φύλου.

Τα πολιτικά δικαιώματα στις γυναίκες-που αποτελούν, ως γνωστόν,περισσότερο από τον μισό πληθυσμό της γης - δεν αναγνωρίστηκαν αυτοδίκαια, όπως στους άνδρες.Ακόμη και ο Αριστοτέλης, όταν έλεγε- πολίτη- εννοούσε μόνο τον άνδρα. Πολιτικά δικαιώματα  πήραν οι γυναίκες σταδιακά.

Στην Ελλάδα,  το δικαίωμα ψήφου θεσμοθετήθηκε  μετά τον Β΄  παγκόσμιο πόλεμο.Δεν είναι υπερβολή το γεγονός ότι οι κοινωνίες ευθύνονται για τις ανισότητες σε βάρος των γυναικών. Ανισότητα  στην κοινωνική θέση, στην εργασία, στη μόρφωση, στην κατοχή αξιωμάτων, στο δικαίωμα προσωπικής ζωής με διαμόρφωση και ανοχή διαφορετικής ηθικής για τους άνδρες και διαφορετικής για τις γυναίκες.

Ήδη  στη δική μας νομοθεσία οι μεγαλύτερες κατακτήσεις του γυναικείου αγώνα σημειώθηκαν μετά το 1975  όταν στο σύνταγμα ορίστηκε ότι  οι 'Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Αναθεωρήθηκε το οικογενειακό μας  δίκαιο  , που καθιέρωσε την συζυγική ισοτιμία με αλλαγή της πατριαρχικής σε γονική οικογένεια.Αλλαγή είχαμε και στον Ποινικό Κώδικα με την διεύρυνση της έννοιας του βιασμού που έγινε περισσότερο προστατευτική για την γυναίκα. .

Έμελλε στον άνθρωπο να  ματώσει, να δώσει πολλούς αγώνες για να καταλάβει την αξία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ειρήνης . Ο αγώνας όμως είναι  δυστυχώς  διηνεκής, δεν έχουν ακόμα σταματήσει γύρω μας οι φλόγες να απειλούν.

Κάθε μια από εμάς τις γυναίκες είναι έτοιμη να πει: "Έχω δικαίωμα να ζήσω και το θέλω.

Ζητώ την ειρήνη  και δίνω την ελπίδα!"

Ιωάννα Μηλιαράκη, Μέλος Σοροπτιμιστικού Ομίλου Ηρακλείου "Αρετούσα"