Τα πέντε στάδια του χωρισμού

Ο χωρισμός είναι μία κατάσταση που όταν βρεθούμε ακούσια σ' αυτήν δεν μας αρέσει καθόλου. Όλοι έχουμε περάσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή μας από την άσχημη αυτή εμπειρία της ραγισμένης καρδιάς.  

Ο έρωτας λειτουργεί σαν ομίχλη και τοποθετείται μπροστά στα μάτια μας με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να δούμε αντικειμενικά τα χαρακτηριστικά του συντρόφου μας. Αυτή είναι όμως και η ουσία των ερωτευμένων το πλατύ χαμόγελο, τα λαμπερά μάτια και η πεποίθηση ότι όλα είναι υπέροχα.

Μπορεί ο Γονίδης να τραγούδησε "αμοιβαία τα αισθήματα" δυστυχώς οι ερωτικές ιστορίες διδάσκουν ότι δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Αν κάποτε αισθανθήκατε ότι δεν πρόκειται να ξεπεράσετε έναν άνθρωπο, ότι η θύμηση του θα σας στοιχειώνει -κυρίως- τα βράδια τότε χωρίς να το αντιληφθείτε περάσατε από τα 5 στάδια του χωρισμού.

Στάδιο 1ο: Οι ψυχολόγοι αντιμετωπίζουν τους ασθενείς που έχουν βιώσει το χωρισμό σαν ανθρώπους που νιώθουν την πιο έντονη απώλεια όπως είναι εκείνη του θανάτου. Οι μηχανισμοί άμυνας του ανθρώπου προστατεύουν το άτομο και ακριβώς όπως με ένα τραύμα που αρχικά δεν πονάμε καθόλου έτσι και με την κατάσταση αυτή τις πρώτες στιγμές (που μπορεί να διαρκέσει μέρες ή βδομάδες) είμαστε υπό σοκ και αρνούμαστε να δεχτούμε αυτό που μας συμβαίνει. Χαρακτηριστική σκέψη αυτού του σταδίου είναι «με ψήνει», «αποκλείεται να το εννοεί» και «θα γίνουν όλα όπως πριν».

Στάδιο 2ο: Συνεχίζοντας το παράδειγμα με το τραύμα αφού περάσει λίγη ώρα αρχίζει να πονάει κι εμείς "τα βάζουμε" με τον εαυτό μας που ήμασταν απρόσεκτοι ή με αυτόν που μας χτύπησε. Το ίδιο συμβαίνει και με τη ραγισμένη καρδιά αφού περάσει η άρνηση έρχεται ο θυμός, νευριάζουμε με τον πρώην σύντροφο, σύζυγο, αγαπημένο. Ο λόγος του θυμού με τον πρώην σύντροφο είναι για τα πράγματα που δεν έκανε, μας άφησε χωρίς να παλέψει και να προσπαθήσει για τη σχέση μας ή και με τον εαυτό μας για αυτά που δεν κάναμε και αφήσαμε τη σχέση να πάρει αυτή την κατάληξη.

Στάδιο 3ο: Αφορά τις υποθέσεις, διαπραγματευόμαστε με τον τον πρώην και η ευθύνη γίνεται ένα μπαλάκι που ο ένας το ρίχνει στον άλλον. «Εάν είχες κάνει αυτό δεν θα ερχόταν το τέρμα της σχέσης», «αν καταλάβαινα ότι δεν είναι καλά θα προσπαθούσα να το διορθώσω». Το στάδιο αυτό περιλαμβάνει συμβιβασμούς αλλά και συμφωνίες σκεφτόμαστε ακόμα και την ανοιχτή σχέση προκειμένου να μη χάσουμε εντελώς τον άνθρωπο μας.

Στάδιο 4ο: Μετά από όλες τις προσπάθειες που δεν είχαν ανταπόκριση τελικά βυθιζόμαστε στη θλίψη. Στο στάδιο αυτό βιώνουμε τον πόνο μέσα από την κατάθλιψη. Νιώθουμε όλα τα συναισθήματα που συνδέονται με τον χωρισμό, την προδοσία, την αδικία και τελικά με την κατάσταση στην οποία δε θέλαμε αλλά ήρθε. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ξεσπάσουμε, να κλάψουμε, να φωνάξουμε και να εξωτερικεύσουμε όλα όσα έχουμε μέσα στην καρδιά μας. Αυτή είναι η πιο έντονη περίοδος που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε: να αποδεχτούμε τα συναισθήματα μας να βιώσουμε τη λύπη και να αφήσουμε τον εαυτό μας να το ζήσει γιατί μόνο έτσι θα προχωρήσουμε στη συνειδητοποίηση και θα σταματήσουμε να είμαστε προσκολλημένοι στο παρελθόν.

Στάδιο 5ο: Το τελευταίο στάδιο είναι η αποδοχή της κατάστασης. Το κλάμα μεταφράζεται σαν ένα είδος ελπίδας, όταν κλαίμε για κάτι σημαίνει ότι ακόμα ελπίζουμε. Όταν φύγουν τα άσχημα συναισθήματα της κατάθλιψης τότε είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε το χωρισμό και να γυρίσουμε σελίδα. Ξεκινάμε να συνηθίζουμε τη νέα καθημερινότητα χωρίς την ύπαρξη του προσώπου που μας ενδιέφερε -ή συνεχίζει να μας ενδιαφέρει- και προσπαθούμε να βρούμε νέες ασχολίες με διάθεση για ζωή και κρατώντας μόνο τις καλές αναμνήσεις από τη σχέση που πέρασε.

Ο χωρισμός είναι μία δύσκολη κατάσταση που ο καθένας την αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο και έχει τη δική του γνώμη για το πως θα το χειριστεί. Είναι σημαντικό όμως να θυμόμαστε αυτό που τραγούδησε ο Νίκος Πορτοκάλογλου "ό, τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό"