Έρωτας και Ψυχή: Η πιο συγκλονιστική ιστορία αγάπης όλων των εποχών

Η παγκόσμια λογοτεχνία είναι γεμάτη από ιστορίες αγάπης με πάμπολλες παραλλαγές και συνδυασμούς. Καμία όμως, ούτε ακόμα το εμβληματικό έργο του Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», δεν μπόρεσε να πλησιάσει τον συγκλονιστικό αρχαίο ελληνικό μύθο του «Έρωτα και της Ψυχής». Είναι μία ιστορία αγάπης που ξεπερνά εμπόδια από θεούς και ανθρώπους, δοκιμάζεται, κινδυνεύει και αμφισβητείται, αλλά τελικά καταλήγει στη ολοκλήρωσή της: Γεννά την ηδονή !

Η Ψυχή ήταν μία πεντάμορφη βασιλοπούλα, τόσο όμορφη που κανείς δεν θεωρούσε τον εαυτό του άξιο να τη ζητήσει σε γάμο. Οι θνητοί την τιμούσαν σαν να ήταν η ίδια η Αφροδίτη, και η θεά ζήλεψε. Για να την ταπεινώσει, ζήτησε από τον γιό της, τον Έρωτα, να την κάνει να ερωτευτεί τον πιο άσχημο άντρα του κόσμου. Ο Έρωτας όμως, μόλις είδε την Ψυχή, την πόθησε και έδωσε χρησμό στον πάτερα της να την ετοιμάσει για γάμο και να την οδηγήσει στην κορυφή ενός ψηλού βουνού. Θα ερχόταν να την κατασπαράξει ένα τρομερό τέρας, έλεγε ο χρησμός. Ο βασιλιάς περίλυπος αλλά υποχρεωμένος να υπακούσει στην εντολή του χρησμού, ετοίμασε την κόρη του και την άφησε στην κορυφή του βουνού. Αντί για τέρας όμως, την πήρε από εκεί ο Ζέφυρος και την μετέφερε στον κήπο ενός λαμπρού παλατιού, όπου αόρατοι υπηρέτες εκτελούσαν κάθε της επιθυμία. Το βράδυ η Ψυχή αισθάνθηκε την παρουσία ενός αόρατου εραστή. Ένιωσε για πρώτη φορά τον Έρωτα να κυριεύει το κορμί της, κι ας μην μπορούσε να τον δει…

Έζησε έτσι ευτυχισμένη για αρκετό καιρό, ώσπου νοστάλγησε την οικογένειά της και ζήτησε να την δει. Ο Έρωτας, αόρατος πάντα, της έδωσε την άδεια με δύο όρους: να μην αποκαλύψει το μυστικό της ζωής της στο παλάτι του και να μην επιχειρήσει ποτέ να τον δει.

Οι αδελφές της, μόλις την είδαν τόσο ευτυχισμένη, ζήλεψαν και την πίεσαν φορτικά να αποκαλύψει το μυστικό της. Κάποια στιγμή εκείνη ενέδωσε και τους είπε την ιστορία. Τότε εκείνες την έπεισαν ότι ο αόρατος εραστής είναι κάποιο τέρας που τη θρέφει για να την φάει την κατάλληλη στιγμή. «Πρέπει να παραφυλάξεις και να τον σκοτώσεις, πριν σκοτώσει εκείνος εσένα», της είπαν με επιμονή…

Επιστρέφοντας στο παλάτι, η Ψυχή βρισκόταν σε τρομερό δίλλημα: να καταπατήσει την υπόσχεσή της στον αόρατο εραστή ή να παρακούσει τις αδελφικές νουθεσίες; Αποφάσισε να κάνει το πρώτο. Κρύφτηκε στο δωμάτιο του Έρωτα για να δει ποιο είναι αυτό το τέρας που δεν αποκαλύπτει τον εαυτό του και ενδεχομένως κάποια στιγμή θα την κατασπαράξει. Όταν όμως βγήκε από την κρυψώνα της, αντί για κάποιο δύσμορφο θηρίο, είδε έναν πανέμορφο έφηβο να κοιμάται. Ταράχτηκε τόσο από την ομορφιά του, που μία σταγόνα από το λυχνάρι που κρατούσε, έπεσε πάνω στο σώμα του Έρωτα και τον ξύπνησε.

Ο Έρωτας, οργισμένος που η Ψυχή είχε παρακούσει την επιθυμία του, έφυγε από το παλάτι… Εκείνη έμεινε να κλαίει για την απιστία της και το χαμό του ιδανικού εραστή… Ο Παν άκουσε το κλάμα της και τη συμβούλεψε να βγει σε βουνά και κάμπους και να τον αναζητήσει. Εκείνη πήγε πρώτα στο πατρικό της και ανάγκασε τις αδελφές της να γκρεμιστούν από το ψηλό βουνό για το κακό που της είχαν κάνει, και στη συνέχεια άρχισε να περιπλανιέται, αναζητώντας τον Έρωτα, που την ίδια ώρα υπέφερε στο σπίτι της μητέρας του.

Η Αφροδίτη ζήλεψε ξανά την αγάπη των δύο νέων και άρχισε να καταδιώκει την Ψυχή, ώσπου εκείνη να παραδοθεί. Τότε η θεά της υπέβαλε δοκιμασίες, όπως να ξεχωρίσει ανακατεμένους σπόρους όλων των ειδών, να μαζέψει το χρυσό μαλλί άγριων προβάτων και να της φέρει νερό από τη λίμνη της Στύγας, Η Ψυχή τα κατάφερε με τη βοήθεια ζώων και στοιχείων της φύσης μέχρι που η Αφροδίτη της ζήτησε να κατέβει στον Άδη και να ζητήσει από την Περσεφόνη ένα παρασκεύασμα ομορφιάς. Μόλις η Ψυχή άγγιξε το παρασκεύασμα, έπεσε σε μαγικό ύπνο…

Ο Έρωτας όμως, που δεν μπορούσε να τη βλέπει άλλο να υποφέρει από τις δοκιμασίες της μητέρας του, και έχοντας πάρει πια τις αποδείξεις της αγάπης της, την ξύπνησε με ένα βέλος και ζήτησε από τον Δία να του δώσει την άδεια να την παντρευτεί. Σύντομα η Ψυχή γέννησε ένα κοριτσάκι… Ήταν η Ηδονή.

O μύθος του Έρωτα και της Ψυχής βρήκε την ιδανική αποτύπωσή του στο κλασικιστικό αριστούργημα του Antonio Canova. Το έργο του γλύπτη βασίζεται στις αρχές αναπαράστασης του ανθρώπινου σώματος του Πραξιτέλη και από τον 18ο αιώνα, όταν σμιλεύθηκε, γνώρισε χιλιάδες αντιγραφές. Σήμερα φιλοξενείται στο Μουσείο του Λούβρου.