Μια νέα μελέτη ενός ελληνικού πάπυρου φέρνει στο φως πολύτιμα στοιχεία για τους εμπορικούς δρόμους που συνέδεαν τη Μεσόγειο με το χαμένο αρχαίο λιμάνι Μουζίρις της Ινδίας.
Οι επιστήμονες έδωσαν στον πάπυρο το όνομα του θρυλικού ινδικού λιμανιού και φυλάσσεται σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας, στη Βιέννη.
Από την πρώτη μελέτη που έγινε στο ελληνικό κείμενο του πάπυρου, οι μελετητές αποφάνθηκαν πως αφορά μία σύμβαση για ένα ναυτιλιακό δάνειο, η οποία είχε συναφθεί στο ινδικό λιμάνι, μεταξύ ενός εφοπλιστή κι ενός εμπόρου. Μια τέτοια άποψη όμως, αποδεικνύεται τελικά μάλλον λανθασμένη καθώς οι νεότερες μελέτες έχουν καταλήξει ότι το συμβόλαιο δεν συντάχθηκε στο ινδικό λιμάνι αλλά σε έναν από τους σταθμούς του εμπορικού δρόμου της Ερυθράς Θάλασσας (πιθανόν στο λιμάνι της Βερενίκης). Σ’ αυτό συνετέλεσε και η σωστή ερμηνεία του κειμένου που προσδιόρισε ότι αυτός που μιλάει στον πάπυρο προσπαθεί να διασφαλίσει τη χρηματοδότησή του για το ταξίδι της επιστροφής στην Ινδία αλλά και ο τρόπος πληρωμής για τους καμηλέρηδες που θα μετέφεραν τα εμπορεύματα στην ενδοχώρα και μέχρι την φόρτωσή τους στο ποτάμι (τον Νείλο) και στο ποταμόπλοιο που θα τα μετέφερε κατόπιν στην Αλεξάνδρεια.
Στη σύμβαση του παπύρου διαφαίνεται ο πλούτος του λιμανιού, αφού καταγράφει την αποστολή ελεφαντόδοντου(167 χαυλιόδοντες και θραύσματα ), υφάσματος και νάρδου βάρους 3,5 τόνων και αξίας (μετά από μικρή έκπτωση φόρου !) 1154 ταλάντων και 2852 δραχμών (σχεδόν 7 εκατομμυρίων σηστερτίων).
Διαβάστε επίσης
Oι καρκίνοι του αίματος αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 10% όλων των νέων διαγνώσεων καρκίνου