Υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα για να κάνουμε αντιπολίτευση».Της Εύας Kαπελλάκη - Κοντού

«Ξέρω ότι είμαστε μια κατά βάση συντηρητική κοινωνία και δεν θα αλλάξουμε από την μια μέρα στην άλλη. Αυτό θα γίνει, γίνεται βήμα – βήμα. Τα μικρά όμως βήματα πατώντας πάνω από τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και τις φοβίες πρέπει να τα κάνουμε. Και σε αυτά τα μικρά βήματα οι πολιτικοί πρέπει να τολμούν και όχι να κρύβονται πίσω από ψηφοθηρικές λογικές, «χαϊδεύοντας» τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Εν κατακλείδι, στο άρθρο 8 πυξίδα μας πρέπει να είναι το συμφέρον των παιδιών και όχι οι προκαταλήψεις μιας μερίδας της κοινωνίας» αναφέρει μεταξύ άλλων ο κ. Γ. Μαυρωτάς (Ποτάμι).

Στ' αλήθεια διερωτώμαι τι πιο σοβαρό θέμα υπάρχει για τις κοινωνίες όλου του κόσμου από τα παιδιά, τους νέους δηλαδή το μέλλον τους και η ουσία επιβίωσής τους διαχρονικά; Συνεχώς η κοινωνία δέχεται χτυπήματα και καλείται να τα αποδεχτεί αβίαστα, με ελαφρά τη καρδία δίχως πολλά "γιατί;" γιατί διαφορετικά παίρνει την ετικέτα στην πολιτική ιστορία ως συντηρητική. Στ' αλήθεια μπορείτε να μου πείτε η κοινωνία των σκανδιναβικών χωρών που δεν είναι συντηρητική, που οι γυναίκες μπορούν να έρχονται στην Ελλάδα να κάνουν παιδιά με τους έλληνες και να μην ζουν μαζί τους ως οικογένεια γιατί το προηγμένο σύστημα της κοινωνίας τους βοηθά τις μητέρες με παιδιά αγνώστου πατρός. Πρέπει σ' αυτό το σημείο να σας πω ότι  έτυχε να γνωρίσω ένα νέο άνδρα "τον άγνωστο πατέρα" ο οποίος ήθελε διακαώς να παντρευτεί τη γυναίκα  που είχε γεννήσει το παιδί του και να ζήσουν ως οικογένεια. Αφού δεν έγινε, ανεβαίνει απλά ένα Γολγοθά αυτός και η οικογένειά του.
Επίσης στην προηγμένη αυτή κοινωνία το μεγαλύτερο ποσοστό υποφέρει από κατάθλιψη. Η ερώτησή μου λοιπόν ως αφελής συντηρητικός πολίτης αυτής της συντηρητικής χώρας είναι ότι αφού δεν εξαθλίωσαν τους πολίτες με τα δρακόντεια οικονομικά μέτρα τότε θα προσπαθήσουν να το κάνουν με αποσυντονισμό της κοινωνίας, με ερωτηματικά και διχασμούς; Λύσαμε όλα μας τα προβλήματα ώστε να διατυπώνουμε αυτά τα ερωτηματικά αν είναι σωστό ή όχι η υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια; Είναι τόσο προηγμένη η κοινωνία ώστε να λειτουργούν τα πάντα "ρολόι" και οι άνθρωποι αυτοί που θα επιλεγούν ως "γονείς' να μπορούν να φέρονται ως οφείλουν στα παιδιά τους;
 
Κοινωνία, ρωτάω εσένα γιατί τα παιδιά αναζητούν τη μάνα που τους γέννησε και παρουσιάζουν τον πόνο τους σε πακέτα ζωής; Κι όταν τελικά τη βρίσκουν, πέφτουν στην αγκαλιά της και ισορροπούν ψυχικά για να συνεχίσουν την ταλαιπωρημένη ζωή τους;
Γιατί εν πάση περιπτώσει δεν βλέπουμε τι γίνεται στο "Χαμόγελο του παιδιού" ή στην "Κιβωτό" ή στα "χωριά sos " και σε τόσα ακόμα ιδρύματα που δεν έχουν ευτυχώς, την ετικέτα του αναμορφωτηρίου τη δεκαετία του '50; Γιατί δεν βλέπουμε τις αλλαγές που αυτή η  κοινωνία έχει κάνει βήμα - βήμα προς το καλύτερο αλλά την ετικετοποιούμε δίχως προβληματισμούς πετώντας την στο περιθώριο ως συντηρητική;

Βεβαίως έχουμε λύσει ως κοινωνία όλα μας τα προβλήματα ζωτικής σημασίας, έχουμε εξασφαλίσει το νερό, το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στη μόρφωση, το δικαίωμα στις συντάξεις και στην αξιοπρεπή διαβίωση των γερόντων με 300 ευρώ το  μήνα - ίσα για λίγο ψωμί κι ελιές, τυρί στην καλύτερη περίπτωση και μετά ... ιατροφαρμακευτική περίθαλψη .. α μπα δεν είναι αναγκαίο, γιατί εμείς είμαστε και απόγονοι του "Καιάδα" και οι γέροντες δεν χρειάζονται στην κοινωνία.
Πρέπει να κάνουμε βήματα ως κοινωνία... σωστά, αλλά για ποια κοινωνία μιλάμε, εκείνη των μνημονίων και των 7000 και πλέον αυτόχειρων στην Κρήτη; Την κοινωνία εκείνη που έχει διαλυθεί γιατί οι νέοι της έχουν πάρει το δρόμο της μετανάστευσης για να δουν τα όνειρά τους φως και η πατρίδα μένει με πολλούς γέροντες, μεσήλικες, άνεργους και άστεγους και με μικρά παιδιά που περιμένουν να μεγαλώσουν για να φύγουν, να δουν φως να προχωρήσουν; Ήδη μια γενιά καταστράφηκε αφού γιατροί, δικηγόροι επιστήμονες δουλεύουν ως εργάτες για 20 ευρώ ίσα για την επιβίωση.

Πού πάμε στ' αλήθεια.... ας αναλογιστούμε επιτέλους κάνοντας μια ενδοσκόπηση ως κοινωνία, για να βρούμε την πυξίδα μας και να μην γκρεμιστούμε στα βράχια δίχως γυρισμό.
Στ' ανθρώπινα δικαιώματα δεν κάνουμε αντιπολίτευση αλλά και στα δικαίωμα μιας κατακερματισμένης κοινωνίας που έχει γονατίσει εδώ και καιρό ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ! Φροντίζουμε απλώς να διατηρηθούν τ' ανθρώπινα δικαιώματα για να λέγεται η κοινωνία μας, κοινωνία του αναπτυγμένου κόσμου του 21ου αιώνα!

Εύα Kαπελλάκη - Κοντού [Εκπαιδευτικός και ερθρογράφος Lettere Classiche dell' Universita' degli studi di Napoli "Federico II"].