Μπορούμε να δούμε την καρυδόψιχα και όχι το καρύδι ολόκληρο; Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Δάσκαλος και για πολλούς οραματιστής ο Αμερικανός μυθολόγος Τζόζεφ Κάμπελ, έδωσε τη διαφορά μεταξύ απαισιόδοξου και αισιόδοξου, με τον εξής αστείο τρόπο «Ο αισιόδοξος βλέπει μόνο την καρυδόψιχα, ο απαισιόδοξος το καρύδι ολόκληρο».

Είναι γεγονός ότι διάγουμε μια από τις δυσκολότερες περιόδους των τελευταίων δεκαετιών. Και οικονομικά και εθνικά. Με επιδόματα, με κοινωνικά μερίσματα, ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών προσπαθεί να τα βγάλει πέρα. Η αχτίδα φωτός στην άκρη του τούνελ είναι πολύ αχνή για να ζωντανέψει τη χαμένη ελπίδα, από τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες, τις λαϊκίστικες τακτικές, από τη σοσιαλιστική λαίλαπα της κυβέρνησης της «πρώτης φοράς αριστεράς».

Στη μακρόχρονη ελληνική ιστορία το καινούργιο, το ελπιδοφόρο, οι ανατροπές, ξεκίνησαν από τις δύσκολες καταστάσεις. Όμως η πρωτόγνωρη οικονομική κρίση έχει αφήσει βαθιές πληγές στην κοινωνία μας. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας έχουν στερηθεί παντελώς τους πόρους επιβίωσης και προσπαθούν με αξιοπρέπεια να αντιμετωπίσουν τις απρόβλεπτες αντιξοότητες της σκληρής πραγματικότητας και τα πολυποίκιλα προβλήματα.

Αλήθεια, μπορούν να δουν με αισιοδοξία, το αύριο της δικής τους ζωής, αλλά και της χώρας με όσα συμβαίνουν με τους «λαίμαργους» γείτονες μας;

Με μοναδικά όπλα τις διαχρονικές αξίες και τα ιδανικά της φυλής μας, όπως οι έννοιες της αλληλεγγύης, της φιλανθρωπίας, της ομοψυχίας και με τις κάθε είδους γιορταστικές εκδηλώσεις όπως Θερμοπύλες, Ναυμαχία Σαλαμίνας και ήρωες του  '21, μπορούν να σταθούν όρθιοι απέναντι σε ένα αδηφάγο και γραφειοκρατικό δημόσιο;

Η νέα κυβέρνηση καλά τα πάει μέχρι στιγμής, πράγμα το οποίο αποτυπώνεται και στις πολλαπλές δημοσκοπήσεις. Όμως, τα νέα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει, όπως το μεταναστευτικό και οι μεταρρυθμίσεις που έχει υποσχεθεί, άσυλο και ασφάλεια  των πολιτών, δεν αντιμετωπίζονται με τα καλά λόγια των πολιτικών και τα πλούσια αισθήματα ολίγων πολιτών, αλλά απαιτούνται συγκεκριμένες λύσεις να υιοθετηθούν.

Στην πολιτική ζυγαριά κόστους – οφέλους, δεν συγχωρούνται, αδράνεια και ερασιτεχνισμοί με κυβερνητικές υπογραφές.

Η άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας είναι μια δυναμική διαδικασία, καθώς τα δεδομένα αλλάζουν και μεταβάλλονται από απρόβλεπτους εξωγενείς παράγοντες.

Για να μπορέσει η νέα κυβέρνηση να διαχειριστεί με επιτυχία τα δύσκολα θέματα της επικαιρότητας εσωτερικά και εθνικά, και για να μπορέσουν οι πολίτες αυτής της χώρας να δουν την καρυδόψιχα και όχι το καρύδι με το σκληρό κέλυφος, θα πρέπει να μπουν κάποια «φρένα»!

«Φρένο» στις ανόητες κραυγές των λεγόμενων «τουρκοφάγων» και υιοθέτηση των ήπιων τόνων και της λογικής.

«Φρένο» στις κάθε είδους υστερικές κραυγές και απαιτήσεις κομμάτων και συνδικαλιστικών ενώσεων για εξωπραγματικές παροχές.

«Φρένο» στην καθημερινή ταλαιπωρία εμπόρων και πολιτών από τις πορείες και διαδηλώσεις των κάθε είδους μειοψηφιών.

Οι ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής πρέπει κάποτε να τελειώσουν και όσοι βαυκαλίζονται  ότι μετρούν περισσότερο από ότι μετρούν να μείνουν στα «κυβικά τους»!

Πρέπει όλοι να ακολουθήσουμε το δρόμο της σύνεσης και της συνεργασίας. Να τηρηθεί με θρησκευτική ευλάβεια η ενότητα του λαού, γιατί ο διχασμός καιροφυλακτεί και θα φέρει πολλά δεινά, στη ζωή μας και στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος