Μία διαφορετική προσέγγιση στον πανικό που προκάλεσε η υπόθεση με τα ποντίκια στην Κρήτη

Τα ποντίκια υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν ακόμη και όταν ο άνθρωπος θα έχει εξαφανιστεί από το πρόσωπο της γης. Είναι η φυσική τροφή και ο αρχικός κρίκος μιας διατροφικής αλυσίδας που συντηρεί μια τεράστια βιοποικιλότητα στο πλανήτη. Η λεπτοσπείρωση μπορεί να προκληθεί από την επαφή με μολυσμένα τρωκτικά, (και ίσως κάποια άλλα ζώα). Τα τρωκτικά είναι πιο συχνά φορείς λόγω της επαφής τους με απορρίμματα και αποχετεύσεις ειδικά σε πόλεις.

Όλοι εμείς που ζούμε στην ενδοχώρα ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με επιφάνειες που πέρασαν τρωκτικά και δεν το γνωρίζουμε, όπως και με άλλα ζώα που θα μπορούσαν να είναι φορείς. Οι καθημερινές εκατομμύρια επαφές με αυτά τα ζώα και τις επιφάνειες δεν έχουν φέρει καμία επιδημία αλλά νούμερα κρουσμάτων μικρά και θανάτων ακόμη μικρότερα. Δεν χρειάζεται πανικός ούτε και να σκεφτούμε ότι τα ποντίκια όλης της Κρήτης πρέπει να εξαφανιστούν και να αρχίσει ένας αγώνας ρίψεως δηλητηριασμένων δολωμάτων.

Είναι πλήρης ουτοπία να νομίσουμε ότι τα τρωκτικά θα ελαττωθούν η θα εξαφανιστούν με οποιοδήποτε ανθρώπινη μέθοδο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα μοναδικά πλάσματα που θα βγουν χαμένα θα είναι όχι τα τρωκτικά αλλά τα αρπαχτικά της Κρήτης τα οποία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των τρωκτικών, καταναλώνοντας μεγάλα νούμερα από αυτά όταν ειδικά είναι σε περίοδο που μεγαλώνουν τα μικρά τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ζάρα, το νυχτοπούλι, που χρειάζεται 2500 περίπου  ποντίκια σε κάθε της γέννα για να μεγαλώσει τα μικρά της (4-7 γέννες το χρόνο), το λαγουδογέρακο (Γερακίνα) από 3-4 ποντίκια τη μέρα για το κάθε της μικρό. Μια αποικία νανόμπουφων στη Μεσσαρά κατανάλωσε την περίοδο από Σεπτέμβρη έως Φεβρουάριο 7360 ποντίκια (όλα τα προηγούμενα στοιχεία είναι του ΜΦΙΚ). Σταματώ εδώ, ελπίζοντας να μην δείξουμε πάλι στην Κρήτη το πόσο απότομα δρούμε, χωρίς να σκεπτόμαστε τις συνέπειες.

Με το θάνατο κάθε ποντικού από δηλητήριο, πιθανόν επιτρέπουμε σε άλλους τουλάχιστον 1000-2000 να επιζήσουν μιας και ο δηλητηριασμένος αυτός ποντικός θα καταναλωθεί από κάποιο αρπαχτικό που απλά τον έφαγε αφού τον είδε αδύναμο. Από το παρακάτω άρθρο θα μπορέσουμε να δούμε πόσο διαφορετικά σκέπτονται τα πράγματα σε άλλες περιοχές. (Κλικ πάνω στο σύνδεσμο για να το διαβάσετε). Οι πληθυσμοί των αρπαχτικών έχουν βελτιωθεί αρκετά και δείχνουν αυξητική τάση (1100 όρνια, 4-6 ζευγάρια γυπαετού, 25-30 ζευγάρια χρυσαετού κ.α. στοιχεία ΜΦΙΚ) ας τα αφήσουμε να κάνουν τη δουλειά τους και εμείς μπορούμε με παγίδες, με καθαρούς κήπους και αυλές να συνυπάρξουμε μαζί τους.

Δημήτρης Ψαρράς

​Εκπρόσωπος της Εταιρίας Εφαρμογών Βιώσιμης Ανάπτυξης Φοίνιξ