27 Μαΐου 1963: Σαν σήμερα πεθαίνει ο Γρηγόρης Λαμπράκης μετά από δολοφονική επίθεση

Στις 27 Μαΐου του 1963, ο Γρηγόρης Λαμπράκης χάνει τη μάχη για τη ζωή νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ για 5 μέρες μετά την δολοφονική επίθεση εναντίον του στις 22 Μαΐου.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης υπήρξε ένας μεγάλος Έλληνας με μεγάλη επιρροή στην πολιτική. Γεννημένος στις 3 Απριλίου του 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας, σπούδασε γιατρός και πήρε ειδικότητα στη γυναικολογία.

Πέρα από την ιατρική επιστήμη ήταν και εξαιρετικός αθλητής του άλματος εις μήκος έχοντας διακρίσεις τόσο πανελλήνια όσο και εκτός συνόρων. Μάλιστα κρατούσε το Πανελλήνιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος για 23 χρόνια (μέχρι το 1959) με το άλμα του στα 7,37 μέτρα.

Το 1961 ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα καθώς εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά με την ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά).

Ήταν ένας από τους ιδρυτές της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη».

Στις 21 Απριλίου του 1963 πραγματοποίησε εν μέσω απειλών, βαδίζοντας το μεγαλύτερος μέρος της διαδρομής μόνος του, την πρώτη Μαραθώνια πορεία της Ειρήνης. Λίγο αργότερα συνελήφθη και κρατήθηκε για λίγες ώρες.

27 Μαΐου 1963: Ο θάνατός του σήμανε μία μαύρη μέρα για την Ελλάδα

Στις 22 Μαΐου το βράδυ, αφότου ολοκλήρωσε την ομιλία του στην Θεσσαλονίκη με τίτλο «Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» δέχθηκε τη μοιραία δολοφονική επίθεση που του έκοψε το νήμα της ζωής.

Είναι ενδεικτικό ότι, στο τέλος της ομιλίας του και αφού είχε ήδη προπηλακιστεί πηγαίνοντας στον χώρο της εκδήλωσης, ο Γρηγόρης Λαμπράκης είπε από το μικρόφωνο: «Προσοχή, προσοχή. Εδώ βουλευτής Λαμπράκης. Σαν εκπρόσωπος του Έθνους και του Λαού, καταγγέλλω ότι υπάρχει σχέδιο δολοφονίας μου και καλώ τον υπουργό Β. Ελλάδος, τον νομάρχη, τον εισαγγελέα, τον στρατηγό Χωροφυλακής Μήτσου, τον διευθυντή της Αστυνομίας και τον διοικητή Ασφαλείας να προστατέψουν τη συγκέντρωση και τη ζωή μου».

Έχοντας λάβει τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις από τον μοίραρχο Παπατριανταφύλλου ότι ο χώρος έχει αδειάσει από τους παρακρατικούς αλλά και αφού διαμαρτυρήθηκε έντονα στον συνταγματάρχη Καμουτσή για την ασυδοσία τους, ο Λαμπράκης ξεκίνησε μαζί και με άλλους υποστηρικτές του να περάσουν απέναντι τον δρόμο για το ξενοδοχείο. Ωστόσο, εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε στον αποκλεισμένο δρόμο το τρίκυκλο, το οποίο οδηγούσε ο Σπύρος Γκοτζαμάνης και στην καρότσα του οποίου επέβαινε ο Μανώλης Εμμανουηλίδης, ο άνθρωπος που χτύπησε με λοστό τον Λαμπράκη στο κεφάλι. Και οι δύο ήταν άνθρωποι του υποκόσμου. Μάλιστα, ο Εμμανουηλίδης είχε καταδικαστεί στο παρελθόν για βιασμό, παιδεραστία, κλοπή κ.ά.

Ένας Θεσσαλονικιός περαστικός, ο Μανόλης Χατζηαποστόλου, ήταν αυτός ο οποίος κατάφερε να ρίξει από το τρίκυκλο τον Μανώλη Εμμανουηλίδη ο οποίος είχε καταφέρει το θανατηφόρο χτύπημα με μεταλλικό αντικείμενο στον Λαμπράκη, ενώ στην συνέχεια ακινητοποίησε και τον οδηγό Σπύρο Γκοτζαμάνη.

Λίγες ημέρες μετά, ξημερώματα της 27ης Μαΐου, ο Γρηγόρης Λαμπράκης άφηνε την τελευταία του πνοή, έχοντας υποκύψει στα θανατηφόρα τραύματά του, μέσα στο νεκροθάλαμο του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Άγιος Ευμένιος: Το γράμμα που έστειλε στον εξάδελφό του, από το Άγιο Όρος το 1973

24 Μαίου 1941: Το ολοκαύτωμα στον Κακόπετρο Χανίων και η φωτογραφία της Αγιάς.

23 Μάϊου 1973: Το κίνημα του Πολεμικού Ναυτικού