ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ

"Ο Τζίτζικας κι ο Μέρμηγκας"...Ο μύθος που "εξ' απαλών ονύχων" πέρασε σε γενιές και γενιές, το μήνυμα της σκληρής εργασίας και της αποταμίευσης. (Καθόλου τυχαίο, μιας κι ο ίδιος ο Αίσωπος ήταν δούλος). Ο μύθος "χρησιμοποιήθηκε" και "χρησιμοποιείται" με κινητήριο μοχλό, κυρίως την ανασφάλεια και τον φόβο για το μέλλον. Σαν παιδιά - πολύ καλά θυμάστε - πόσο "βομβαρδιζόμασταν" από τους "φρόνιμους" γονείς "να μαγειρέψουμε πριν πεινάσουμε" και από άλλες παροιμιώδεις εκφράσεις του τύπου: " φασούλι το φασούλι.." , "μάζευε ας είναι και ρόγες" κ.τ.λ, κ.τ.λ. Η προηγούμενη γενιά που είχε βιώσει τη στέρηση "εκπαίδευε" την επόμενη, να φροντίζει για τις ανάγκες που θα προέκυπταν αργότερα. "Βάλε κάτι στην άκρη", "μη σκορπάς τα χρήματά σου", "φτιάξε ένα κεραμίδι να βάλεις από κάτω το κεφάλι σου"... Στο άκουσμα όλων αυτών, οι νεότεροι δυσανασχετούσαν, όμως η "ΕΝΤΟΛΗ" που λάμβανε ο εγκέφαλος από τους πρεσβύτερους, ήταν τόσο ΙΣΧΥΡΗ, που αναπόφευκτα την κατέγραφε και μοιραία την "ΕΚΤΕΛΟΥΣΕ". "Ο Έλληνας Τζίτζικας και ο Τροϊκανός Μέρμηγκας" Ο μύθος "χρησιμοποιήθηκε" επίσης με ένα τρόπο άκρως χλευαστικό και από τους δανειστές του Ελληνικού Κράτους, που μας παρομοίασαν με ....