Ξέρετε πως, όταν τρώτε βρούβες τρώτε… μουστάρδα;

Τις βρούβες δεν υπάρχει περίπτωση να μην τις γνωρίζετε. Είναι ένα από τα πιο νόστιμα και δημοφιλή ανοιξιάτικα χόρτα της υπαίθρου με τη χαρακτηριστική γεύση τους που απολαμβάνονται με ελαιόλαδο και άφθονο –ανάλογα βεβαίως με το γούστο- λεμόνι.

Αυτό όμως που πιθανότατα δεν ξέρετε είναι ότι τρώγοντας βρούβες απολαμβάνετε και την πρώτη ύλη της μουστάρδας. Έκπληξη; Και όμως. Οι σπόροι της βρούβας είναι ένα από τα είδη του σιναπιού, γνωστό από την αρχαιότητα σε πολλούς λαούς και βασικό συστατικό για την παρασκευή της μουστάρδας, μαζί με ζάχαρη, αλάτι λεμόνι και μπαχαρικά.

Image

Η mustum ardens
Για ανακαλέστε λίγο στο μυαλό τη γεύση της βρασμένης βρούβας και εκείνη της μουστάρδας..; Έχετε μόλις κάνει ένα άλμα στο χρόνο που σας γυρίζει χιλιάδες χρόνια πίσω.

Από την Ινδία του 3000 π.Χ., την Αίγυπτο, την αρχαία Ελλάδα, τη Ρώμη και από εκεί στη γέννηση της μουστάρδας που ήταν επινόηση Ρωμαίων μαγείρων οι οποίοι είχαν την έμπνευση να αναμείξουν με μούστο, σπόρους σιναπιού ώστε να φτιάξουν ένα είδος σάλτσας που αποκαλούνταν mustum ardens, δηλαδή καυτερός μούστος, απ΄ όπου προέρχεται η λέξη που γνωρίζουμε όλοι, η μουστάρδα.

Από το 3000 π.X.
Η μουστάρδα που γνωρίζουμε σήμερα και απολαμβάνουμε στα φαγητά μας ανάλογα με το είδος της προέρχεται από διαφορετικά φυτά σιναπιού, το καθένα από τα οποία δίνει διαφορετική γεύση από γλυκιά έως πικάντικη και καυτερή. Το σινάπι πρωτοαναφέρεται σε γραπτές πηγές στην Ινδία περί το 3000 π.Χ. Οι Κινέζοι , άριστοι γνώστες της βοτανικής δεν θα άφηναν να πάνε χαμένοι οι σπόροι του σιναπιού όπως άλλωστε και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι που είτε μασούσαν τους σπόρους είτε τους χρησιμοποιούσαν για να νοστιμίζουν το φαγητό τους είτε τους τοποθετούσαν ως προσφορές σε τάφους αγαπημένων τους προσώπων. Σημαντικό ρόλο έχουν οι διάφορες ποικιλίες σιναπιού και για τους Ινδούς που το χρησιμοποιούν ως βασικό υλικό για τα διάσημα καρυκεύματα τους.

Ο Μέγας Αλέξανδρος και η …βρούβα
Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν το σινάπι σε σάλτσες ενώ από τις πιο διάσημες αναφορές στον σπόρο με την ξεχωριστή αυτή γεύση είναι εκείνη που παραπέμπει στο Μέγα Αλέξανδρο. Ο Δαρείος ΙΙΙ αναφέρεται ότι έστειλε στο Μακεδόνα στρατηλάτη ένα σακί σπόρους σουσαμιού για να του δείξει πόσο μεγάλος ήταν ο στρατός του με τον Αλέξανδρο να του απαντά με το αντίστοιχο «νόμισμα» στέλνοντας στον αντίπαλο ένα σακί σπόρους σιναπιού.

Image

Φυσικά το σινάπι (και η βρούβα) χρησιμοποιούνταν ως πρώτες ύλες για φαρμακευτικά σκευάσματα είτε αυτούσια είτε το έλαιο των καρπών. Δεν είναι τυχαίο ότι η σημασία της βρούβας και του καρπού της είχε επισημανθεί από τον Ιπποκράτη ούτε βεβαίως το γεγονός ότι τα χρόνια του μεσαίωνα οι άνθρωποι το χρησιμοποιούσαν ως συντηρητικό των τροφών, καθώς είχε διαπιστωθεί ότι σταματά τη δράση των μικροοργανισμών.

Οι Ρωμαίοι που έκαναν ευρεία χρήση του σιναπιού στις σάλτσες τους το έκαναν γνωστό στη Γαλατία μαζί με τη mustum ardens τους στη Γαλατία. Οι Γάλλοι καλόγεροι πήραν τη γνώση που είχαν οι Ρωμαίοι για τη μουστάρδα , όπως και για αρκετά άλλα πράγματα και ξεκίνησαν τη δική τους παραγωγή. Έτσι, η μουστάρδα διαδόθηκε σταδιακά σε όλη την Ευρώπη.

Μην μου πείτε ότι δεν ανέβηκε τώρα στην εκτίμηση σας η ταπεινή βρούβα..;

via

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τι είναι τελικά η μουστάρδα; Τρόφιμο ή φάρμακο;

Αυτό για την μουστάρδα το ξέρεις;

Ήξερες ότι ο ζοχός είναι ένα εκπληκτικό φάρμακο της φύσης;