Όλοι οι δρόμοι της Κρήτης οδηγούν σήμερα στο Αρκάδι - Η Κρήτη διαμαρτύρεται για τα χημικά

Υπάρχουν τόποι που η ιστορία τους σου μεταφέρει μία αδιόρατη ανατριχίλα. Σου θυμίζουν πως πέρα από το να πορευτείς έχεις κι άλλα χρέη στο βίο σου. Και το Αρκάδι δεσπόζει ανάμεσα σ' αυτούς τους τόπους. Οι Τούρκοι το έλεγαν "Τσανλί Μαναστίρ", που σήμαινε η μόνη καμπάνα που είχε δικαίωμα να χτυπάει, ο "δικαιούχος κώδωνας". Σε μία σιωπηρή και σκυφτούλικη εποχή -όπως αυτή που διανύουμε- το Αρκάδι αυτή την Κυριακή αναβαπτίζει την αίγλη του ως .. η μόνη Καμπάνα που επιμένει να ηχεί δυνατά ακόμα. Αυτή τη φορά για να αντισταθεί όχι σε έναν κατακτητή αλλά σε μία ολόκληρη πολυεθνική σύμπραξη από τις ισχυρότερες οικονομικά δυνάμεις του πλανήτη: Κίνα, Ρωσία, Αμερική, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Νορβηγία, Δανία. Τα πλοία τους σεργιανούν μέρες τώρα στη "γειτονιά"μας για να επιβάλλουν ένα από τα μεγαλύτερα και τα πιο επικίνδυνα πειράματα στην σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας με χημικούς παράγοντες στην κλειστή μας θάλασσα: τη Μεσόγειο. 

Το προηγούμενο διάστημα μάθαμε όλοι κι ακούσαμε πολλά γι' αυτή την υπόθεση. Παρατηρήσαμε την αμήχανη σιωπή της επίσημης πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας, καταλάβαμε τον κόπο που έκαναν τα Αθηνοκεντρικά ΜΜΕ να "πνίξουν" το θέμα, διαπιστώσαμε την έλλειψη σοβαρών διασφαλίσεων σε περίπτωση ατυχήματος στη Μεσόγειο και κυρίως συνειδητοποιήσαμε πως το πείραμα της υδρόλυσης χημικών εν πλω, θα είναι ο βατήρας και το εφαλτήριο για ένα νέο αύριο, που ο κάθε ισχυρός θα επιβάλλει τα "θέλω" του αψηφώντας το δικαίωμα του κάθ' ενός μας σε ένα καθαρό περιβάλλον, μία αμόλυντη θάλασσα και μία βιώσιμη ατμόσφαιρα.

Ο χημικός εφιάλτης της Συρίας δεν είναι δική μας υπόθεση. Η Ελλάδα δεν πούλησε στον Άσαντ πρώτες ύλες και παράγοντες χημικού πολέμου για να αναλάβει την ευθύνη της καταστροφής τους. Μέχρι πρότινος το διεθνές δίκαιο προέβλεπε πως την ευθύνη αναλαμβάνει ο κάτοχος κι ο προμηθευτής (εν μέρη). Οι πληροφορίες των τελευταίων ημερών αποκαλύπτουν πια πως οι ίδιοι οι συντονιστές της επιχείρησης για την υδρόλυση των χημικών στη Μεσόγειο ήταν και οι "προμηθευτές" του καθεστώτος της Συρίας. Γερμανοί, Γάλλοι και Αμερικανοί πουλούσαν για χρόνια χημικούς παράγοντες εκεί και τώρα όψιμα και υποκριτικά βάλθηκαν να δείξουν αποφασισμένοι να αφοπλίσουν το καθεστώς Άσαντ. 

Το πείραμα της Μεσογείου πέρα από τους άμεσους κινδύνους που εγκυμονεί -τι θα συμβεί σε περίπτωση διαρροής;- δημιουργεί ένα νέο διεθνές προηγούμενο: την υδρόλυση θανάσιμων χημικών ουσιών σε όποιο σημείο του πλανήτη αποφασίζουν στο μέλλον τα διεθνή του αφεντικά. Το μόνο που δεν λογάριασαν οι εμπνευστές του σχεδίου ήταν η αντίδραση των Κρητικών. Το νησί μπορεί να "γονατίζει" -όπως όλη η Ελλάδα- από την .. οικονομική επιτήρηση αλλά στα μεγάλα και τα σπουδαία ξέρει να ορθώνει το ανάστημα. Αυτό που συνέβη τις προηγούμενες μέρες στην Κρήτη ξάφνιασε ήδη και προβλημάτισε αρκετούς. Μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι βγήκαν στους δρόμους να πουν "όχι στα χημικά". Μουδιασμένα στην αρχή. Πεισματάρικα στη συνέχεια. Λες κι αυτός ο τόπος έχει ένα αλάνθαστο κριτήριο να ξεχωρίζει το πότε έρχεται η στιγμή .. να πει -ανά τους αιώνες- το μεγάλο του "Όχι". 

Η σιμμερινή μας Κυριακή ανήκει στο Αρκάδι. Από εκεί το νησί μας έχει να στείλει πολλά μηνύματα σε πολλαπλούς αποδέκτες. Η υπόθεση του χημικού εφιάλτη στη Μεσόγειο είναι ένας σύγχρονος κι απρόσωπος "εχθρός". Στέκεσαι απέναντί του αλλά δεν ξέρεις πως να του εναντιωθείς. Η ιστορία του μικρόσωμου Δαβίδ μοιάζει χρήσιμη εδώ. Ίσως χρειάζεται τελικά απλά να βρούμε το σθένος να πούμε "όχι". Ίσως και μόνο το γεγονός πως σε λίγες ώρες όλη η Κρήτη θα συναντηθεί στον ιερό τόπο της Εθελοθυσίας να είναι μία τεράστια νίκη από μόνη της. Η παρουσία μας αρκεί. Κι η καλύτερη απάντηση σε "όσους σχεδιάζουν για μας, χωρίς εμάς" είναι να βρεθούμε όλοι ΜΑΖΙ απέναντί τους. Κι αυτό το "ΜΑΖΙ" θα είναι ήδη μία πρώτη σπουδαία νίκη. Γιατί όπως εύστοχα είπε χθες ο Θάνος Μικρούτσικος:

Μόνος σου μπορείς να .. τρέξεις γρήγορα. 
ΜΑΖΙ όμως μπορούμε να .. πάμε μακρυά.

Μ.Κ.