Αρτεμισία: Το "θαυματουργό" φυτό της Κρήτης που σκοτώνει καρκινικά κύτταρα

Ένα φυτό στην Κρήτη, αποτελεί το απόλυτο όπλο για την καταπολέμηση των καρκινικών κυττάρων!

Ο λόγο για το φυτό "Αρτεμισία" που ανήκει στα αγγειόσπερμα δικοτυλήδονα, στην οικογένεια Asteraceae.

Υπάρχουν πολλά υποείδη και τα πιο γνωστά είναι η Artemisia annua L. που είναι φυτό της Ασίας και η Artemisia arborescens L. που είναι φυτό της Κρήτης.

Σύμφωνα με το emedi.gr στην πρώτη γραμμή των φυσικών μέσων για την καταπολέμηση του καρκίνου που έχουν ήδη αναπτυχθεί και επιτρέπουν στο σώμα να θεραπεύσει τον εαυτό του, είναι ένα νέο παράγωγο του φυτού αρτεμισία που είναι πολύ αποτελεσματικό.

Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Life Sciences, βρέθηκε ότι η αρτεμισινίνη σε συνδυασμό με σίδηρο, μπορεί να σκοτώσει 98 % των καρκινικών κυττάρων του μαστού σε 16 ώρες.

Το βότανο προκάλεσε μείωση 28 % στα κύτταρα καρκίνου του μαστού, αλλά όταν συνδυάζεται με σίδηρο, ο καρκίνος εξαφανίζεται.

Ακόμα πιο ενδιαφέρον, είναι ότι τα φυσιολογικά κύτταρα δεν επηρεάζονται αρνητικά.

Η Αρτεμισίνη είναι γνωστό βότανο που χρησιμοποιείται στην κινέζικη ιατρική(Qinghaosu).

Η Αρτεμισινίνη έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν ως ένα ισχυρό αντιελονοσιακό βότανο, αλλά τώρα έχει αποδειχθεί ότι είναι χρήσιμο και κατά του καρκίνου. Στη μελέτη, όταν δίνεται ένα συμπλήρωμα σιδήρου, που συχνά συσσωρεύεται στον ιστό του μαστού, αλλά ιδιαίτερα στα καρκινικά κύτταρα, όταν δοθεί και αρτεμισινίνη αυτή είναι πράγματι σε θέση να στοχεύει τα «κακά» κύτταρα και να αφήνει ανέπαφα τα «καλά».

Λαμβανόμενα μαζί (σίδηρος και αρτεμισίνη), τα αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι προκαλούν διαταραχή της έκφρασης του παράγοντα μεταγραφής E2F1 και συμβάλλουν στην αναστολή του κυτταρικού κύκλου των ανθρώπινων κυττάρων καρκίνου του μαστού.

Ο παράγοντας μεταγραφής E2F1 αντιπροσωπεύει ένα κρίσιμο μεταγραφικό μονοπάτι με το οποίο η αρτεμισινίνη ελέγχει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων.

Ο Σίδηρος συσσωρεύεται στα καρκινικά κύτταρα λόγω ειδικών υποδοχέων και βοηθάει στην κυτταρική διαίρεση, με τους υποδοχείς τρανσφερίνης. Ο σίδηρος είναι απαραίτητος επειδή τα κανονικά κύτταρα έχουν πιθανόν αυτούς τους υποδοχείς, αλλά τα καρκινικά κύτταρα που έχουν σε μεγάλη αφθονία αυτούς τους υποδοχείς, μπορεί να στοχεύονται από το συνδυασμό σιδήρου – αρτεμισινίνης.

Πολλές μελέτες έχουν, ήδη, διεξαχθεί για να αποδείξουν ότι το εκχύλισμα αρτεμισίας Artemisia annua L, μπορεί να εξαλείψει αποτελεσματικά τη νόσο παρουσία σιδήρου.

Στην πραγματικότητα, η χρήση της χρονολογείται από χιλιάδες χρόνια στην Κίνα όπου χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ελονοσίας. Όπως, και τα καρκινικά κύτταρα, το παράσιτο της ελονοσίας δεν μπορεί να ζήσει παρουσία αρτεμισινίνης, επειδή είναι πλούσιο σε σίδηρο.

Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα από τα πολλά βότανα που έχουν βρεθεί ότι προκαλούν απόπτωση των καρκινικών κυττάρων.

Ιστορία και παράδοση: Το όνομά της Artemisia (αψιθιά) το πήρε από τη θεά Άρτεμη, σε αναγνώριση των πολύτιμων ιδιοτήτων της.

Ο Διοσκουρίδης την ονόμαζε βαθύπικρον και τη σύστηνε κατά της ανορεξίας και των ίκτερων, σε αφέψημα και σε έγχυμα. Έλεγε ακόμα ότι ανακατεύοντας το μελάνι με έγχυμα αψιθιάς τα ποντίκια δεν αγγίζουν τους πάπυρους.

O Θεσσαλός (1ος αι. μ.κ.ε.) και ο Γαληνός (130-199), χρησιμοποιούσαν από τότε την Αρτεμισία για τη θεραπεία του τριταίου και του τεταρταίου πυρετού.

Από την αψιθιά παράγονταν το αψέντι, ένα δημοφιλές ποτό στη Γαλλία το 19ο αιώνα. Το αψέντι είναι τοξικό του κεντρικού νευρικού συστήματος και η παρατεταμένη χρήση του προκαλεί εκφυλισμό των νεύρων (αψεντισμό), για αυτό και το ποτό αυτό έχει απαγορευτεί σε πολλές χώρες. Ο αψεντισμός προκαλείτε από ένα αιθέριο έλαιο του αψινθίου, το θούιον, που είναι δηλητηριώδες.

Κατά το παρελθόν, η αψιθιά ήταν ένα από τα κύρια αρωματικά συστατικά του βερμούτ (το wermut προέρχεται από τη γερμανική λέξη για την αψιθιά.  Σαν λαϊκό φάρμακο, η αψιθιά έχει μεγάλη φήμη ως τονωτικό, εναντίον της φυματίωσης, της αναιμίας, της αρθρίτιδας και των σκωλήκων των εντέρων και από αυτό πήρε το αγγλικό όνομα wormwood (σκουληκόξυλο). Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιήθηκε κατά της χολικής ανεπάρκειας και κατά του σακχαρώδη διαβήτη.