Απαράδεκτη πρακτική οι απολύσεις οδηγών, λέει το συνδικάτο εργαζομένων στα ΚΤΕΛ Κρήτης

Την απαράδεκτη, όπως αναφέρει, πρακτική της κυβέρνησης για την απελευθέρωση των απολύσεων των οδηγών στο ΚΤΕΛ, καταγγέλλει σε ανακοίνωσή του, το Συνδικάτο εργαζομένων στα υπεραστικά-αστικά ΚΤΕΛ Κρήτης.

«Όπως είναι γνωστό, με το πρόσφατο ΠΔ 94/2014 (ΦΕΚ 161/13-8-2014) απελευθερώθηκαν οι απολύσεις των οδηγών των μισθωμένων ή ενταγμένων στα ΚΤΕΛ λεωφορείων.

Συγκεκριμένα, στο άρθρο 4 παρ. 1 του ΠΔ 246/2006 «Γενικός Κανονισμός Προσωπικού των ΚΤΕΛ Α.Ε. και των ΚΤΕΛ του Ν.2963/2001”» προστέθηκε εδάφιο, το οποίο έχει ως εξής: «Η καταγγελία σύμβασης των ανωτέρω οδηγών δύναται να πραγματοποιείται με μόνη την τήρηση των διατυπώσεων του άρθρου 5 παρ. 3 του ν. 3198/1955, όπως τροποποιήθηκε. Η παρ. 2 του άρθρου 26, κατά το μέρος που αφορά τους εν λόγω οδηγούς καταργείται».

Το άρθρο 4 παρ. 1 του ΠΔ 246/2006 στο οποίο προστέθηκε, ως δεύτερο εδάφιο, η διάταξη του ΠΔ 94/2014, ορίζει ότι: «Οι οδηγοί των μισθωμένων ή ενταγμένων σε ΚΤΕΛ λεωφορείων προσλαμβάνονται και απολύονται από τους ιδιοκτήτες ή συνιδιοκτήτες των λεωφορείων αυτών».

Επομένως, η ρύθμιση του ΠΔ 94/2014, όπως προκύπτει από τη γραμματική διατύπωσή της και τη συστηματική ένταξή της στο ΠΔ 246/2006, αφορά, στο σύνολό τους, τους οδηγούς των μισθωμένων ή ενταγμένων στα ΚΤΕΛ λεωφορείων, ως προς τους οποίους ίσχυαν, με ρητή διάταξη του άρθρου 26 παρ. 2 του ΠΔ 246/2006, οι περιορισμοί του δικαιώματος καταγγελίας του εργοδότη, που είχαν θεσπιστεί με την παρ. 1 του άρθρου 26 του Γενικού Κανονισμού των ΚΤΕΛ.

Στην κατηγορία αυτή των οδηγών στο σύνολό τους, χωρίς εξαιρέσεις, αναφέρεται η διάταξη του ΠΔ 94/2014, επιτρέποντας στο εξής την απόλυσή τους χωρίς του περιορισμούς του άρθρου 26 παρ. 1 του Γενικού Κανονισμού των ΚΤΕΛ.

Ωστόσο, οι οδηγοί αυτοί αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των   εργαζομένων στα ΚΤΕΛ οδηγών, με αποτέλεσμα οι θεσπισθέντες περιορισμοί του δικαιώματος καταγγελίας του εργοδότη, που εφαρμόζονταν και στους παραπάνω οδηγούς, είχαν ως αποτέλεσμα να μην επιτρέπεται η καταγγελία της σύμβασης εργασίας τους με μόνη την τήρηση των διατυπώσεων του άρθρου 5 παρ. 2 του Ν.3198/1955, εφόσον δεν συντρέχει και λόγος από εκείνους που περιοριστικά αναφέρονται στον παραπάνω Κανονισμό.

Αυτό επιβάλλεται, όπως έχει κριθεί και από τη νομολογία των Δικαστηρίων μας, προεχόντως από τον επιδιωκόμενο σκοπό της ρύθμισης, που συνίσταται όχι μόνο στην ασφαλή εκτέλεση της μεταφοράς του κοινού, αλλά συγχρόνως και στην κατοχύρωση της εργασιακής θέσης των οδηγών και στην αποτροπή των αυθαίρετων και καταχρηστικών απολύσεών τους, στο πλαίσιο του λειτουργικού και οικονομικού εκσυγχρονισμού των ΚΤΕΛ (ΟλΑΠ 15/2002 ΕΕΔ 2002.1223, ΑΠ 428/2007 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1499/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Επρόκειτο, δηλαδή, για μια σταθμισμένη επιλογή του νομοθέτη, που προστατεύει όχι μόνο τα εργασιακά δικαιώματα, αλλά και τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του εργοδότη, αφού στο άρθρο 26 παρ. 1 του Κανονισμού των ΚΤΕΛ τυποποιήθηκαν οι σπουδαίοι λόγοι απόλυσης που ανήκουν και στις τρεις κατηγορίες δυνατών λόγων απόλυσης: α) οι λόγοι απόλυσης που αφορούν τον εργοδότη - επιχειρηματία, β) οι λόγοι απόλυσης που αφορούν το πρόσωπο του εργαζομένου και γ) οι λόγοι απόλυσης που αφορούν τη συμπεριφορά του εργαζομένου.

Η ρύθμιση του ΠΔ 94/2014 σηματοδοτεί την απελευθέρωση των απολύσεων στην συγκεκριμένη κατηγορία των οδηγών, παρότι δεν υπαγορεύτηκε από κανένα απολύτως δημόσιο συμφέρον και δεν πρόκειται να προσφέρει απολύτως κανένα δημοσιονομικό όφελος, παρά μόνον την μείωση του εργατικού κόστους υπέρ μιας ομάδας εργοδοτών που ασκούν μονοπωλιακά τις υπεραστικές συγκοινωνίες.

Τα επιχειρήματα, άλλωστε, μερίδας εργοδοτών ενσωματώθηκαν απροκάλυπτα ακόμη και στην αιτιολογική έκθεση του ΠΔ 94/2014, στην οποία, εκτός των άλλων, αγνοείται ότι η προστασία των θέσεων εργασίας σε περίπτωση μεταβίβασης επιχείρησης ή εκμετάλλευσης δεν αποτελεί «προνόμιο» των εργαζομένων, αλλά νομοθετική επιταγή του εσωτερικού δικαίου (ΠΔ 178/2002), που θεσπίστηκε σε συμμόρφωση με δεσμεύσεις κοινοτικών οδηγιών (ΕΟΚ 77/187/14-2- 1977 και 98/50 ΕΚ).

Από την άλλη, θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην απαλλαγή των αντίστοιχων εργοδοτών από το υπάρχον έμπειρο προσωπικό των οδηγών και στην αντικατάστασή τους με άλλους εργαζόμενους, με μόνο κριτήριο το ύψος του καταβαλλόμενου μισθού, οι οποίοι, ωστόσο, θα είναι εργασιακά ανασφαλείς και για το λόγο αυτό περισσότερο ευάλωτοι στις πιέσεις τους, εξέλιξη η οποία καταδεικνύει ξεκάθαρα ότι για κάποιους, ελαχίστους, η γενικότερη οδική ασφάλεια μπορεί να τίθεται στο περιθώριο, εφόσον δεν συμβαδίζει με την μεγαλύτερη επαύξηση των κερδών τους!!

Ήδη, μάλιστα, ο χορός των απολύσεων άρχισε από το ΚΤΕΛ Καλαμάτας και έπεται συνέχεια…, ενώ βέβαιο είναι ότι θα δημιουργήσει συνθήκες εργασιακής ζούγκλας σε ένα χώρο που απαιτούνται εγγυήσεις παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών και ασφάλειας. Εγγυήσεις που διασφαλίζονται μόνο με τη διατήρηση και ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου των εργασιακών σχέσεων στα ΚΤΕΛ, όρος απαραίτητος για τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών στο επιβατικό κοινό και την οδική ασφάλεια, η οποία δεν μπορεί και δεν πρέπει να θυσιαστεί στο βωμό της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Για τους λόγους αυτούς, συνηγορώντας στο αίτημα της Ομοσπονδίας Συνδικάτων Μεταφορών Ελλάδας (ΟΣΜΕ), καταγγέλλουμε την απαράδεκτη πρακτική της Κυβέρνησης να εκδώσει «εν κρυπτώ» και συγκεκριμένα στις 13/8/2014 το ΠΔ 94/2014, στα πλαίσια της συνεχιζόμενης τακτικής στήριξης των εργοδοτών και του ολοκληρωτικού αφανισμού των δικαιωμάτων των εργαζομένων, υπό το απροκάλυπτα ευτελές πρόσχημα της δήθεν οικονομικής ανάκαμψης και της δήθεν βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, ενώ, στη πραγματικότητα, οδήγησε και συνεχίζει να οδηγεί στην βαλκανοποίηση των αποδοχών μας και στην τριτοκοσμικού επιπέδου βίαιη προσαρμογή του βιοτικού μας επιπέδου και ζητάμε την άμεση κατάργησή του».