Αυτή ήταν η πρώτη δουλειά του αγαπημένου μας Μηνά από την "Μουρμούρα"

Ο αγαπημένος μας τηλεοπτικός "Μηνάς" από το σήριαλ "Μην αρχίζεις την Μουρμούρα" άνοιξε την καρδιά του στο περιοδικό Down Town και μίλησε για τη πρώτη δουλειά που έκανε πριν γίνει ηθοποιός αλλά και για την οικογένειά του.

Ακολουθεί απόσπασμα από τη συνέντευξή του:

Υπήρξαν φορές που, λόγω δουλειάς, δεν ήσασταν τόσο κοντά στην οικογένειά σας όσο θα θέλατε;
Όχι, όχι. Εμείς δεν έχουμε τη λογική του Hollywood, που φεύγεις για έξι ή δέκα μήνες για να κάνεις μία ταινία και χάνεσαι. Ή κάνεις για πολλούς μήνες περιοδεία. Εδώ είμαστε πιο οικογενειακά. Η οικογένειά μας είναι πιο κοντά και μας υποστηρίζει. Είμαστε άλλος λαός, πιο δεμένοι μεταξύ μας. Δεν είναι ότι παρατάς την οικογένειά σου για να γίνεις ηθοποιός. Μπορείς να τα συνδυάσεις. Ποτέ δεν με άφησαν μόνο μου η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, κι εγώ ήμουν πάντοτε κοντά τους.

Ποιο ήταν το ορόσημο στην καριέρα σας;
Σίγουρα ο ρόλος του Κοεμτζή. Ήταν μία κομβική στιγμή. Με καθόρισε, μου άρεσε και ήταν μία σπουδαία δουλειά. Αγάπησα τον ρόλο, τον χαρακτήρα του. Λαϊκό παιδί ήταν, όπως και οι άλλοι ρόλοι. Λαϊκός είμαι κι εγώ. Μιλάμε για μία ηρωική εποχή, δημιουργική. Ο καθένας έβαζε το πάθος του για τη δουλειά. Ο Κοεμτζής αναγκάστηκε να σκληρύνει για να επιβιώσει. Άλλαξε. Ο κάθε άνθρωπος έχει τις αντοχές του. Έπρεπε να επιβιώσει.

Εσείς κάνατε υπερβάσεις για να επιβιώσετε;
Εγώ έκανα ό,τι δουλειά μπορείς να φανταστείς προκειμένου να έχουμε ένα κομμάτι ψωμί και να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Από μικρό παιδί δουλεύω. Η πρώτη μου δουλειά ήταν σε μία οικοδομή. Σκληρό πράγμα. Δεν υπάρχει δουλειά που να μην την έχω κάνει, παιδί μου! Αλλά, από την άλλη, στο σπίτι δεν στερηθήκαμε πολλά. Είχαμε αγάπη και αλληλεγγύη ο ένας για τον άλλον. Δεν μαρτυρήσαμε, δεν υποφέραμε. Θέλω να πω ότι δεν υπήρχε μιζέρια για το αύριο, ούτε γκρίνια και βαρυγκώμια.

Πού μεγαλώσατε;
Στις γειτονιές της Νέας Ιωνίας. Από μικρός ήμουν ΑΕΚτζής! (γελάει). Δεν ήμασταν πλούσιοι και ασύδοτοι ποτέ. Ίσα-ίσα τα βγάζαμε βόλτα, αλλά ποτέ δεν χάσαμε την αξιοπρέπειά μας.

Επειδή περάσατε αρκετές δυσκολίες, σήμερα είστε πιο ευπροσάρμοστος σε όλο αυτό που ζούμε με την κρίση;
Όχι, βέβαια. Αυτό που ζούσαμε τότε ήταν πιο ήπιο. Σήμερα, είναι όλα χάλια. Νομίζω ότι υπάρχει άγνοια και το άγνωστο είναι το χειρότερο. Αυτό κάνει τους νέους να φεύγουν από την Ελλάδα και να πηγαίνουν στο εξωτερικό. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε έναν λαό. Η αίσθηση ανασφάλειας μας διαλύει! Αυτοί που χειρίζονται τα πράγματα, δεν ξέρουν πού τους πάνε τα τέσσερα.