Ο βιολογικός υπολογιστής είναι γεγονός και έχει εξαιρετικές εφαρμογές

Βιολογικός υπολογιστής μπορεί να σημαίνει ότι οι άνθρωποι στο μέλλον θα έχουν στα κύτταρά τους μικροσκοπικούς υπολογιστές που θα μπορούν να τους προφυλάσσουν από τοξικές απειλές και ασθένειες;

Μια ερευνητική ομάδα μηχανικών από το πανεπιστήμιο του Standford κατασκεύασε ένα γενετικό τρανζίστορ, τοποθετώντας ένα απλό υπολογιστή μέσα σε ένα κύτταρο και σημειώνοντας με αυτό τον τρόπο μεγάλη πρόοδο στον τομέα έρευνας της συνθετικής βιολογίας.

Αυτό το επίτευγμα θα δημοσιευθεί στο περιοδικό Sience, προοιωνίζοντας την εποχή όπου υπολογιστές θα ζουν στο ανθρώπινο σώμα και θα είναι σε θέση να ανιχνεύουν καρκινικά κύτταρα ή επικίνδυνες χημικές ουσίες, καθώς και να ελέγχουν τους μηχανισμούς αναπαραγωγής των κυττάρων.
Ο επικεφαλής της έρευνας Drew Endy δήλωσε ότι θα είμαστε σε θέση να τοποθετήσουμε υπολογιστές μέσα σε οποιοδήποτε κύτταρο και να παίρνουμε απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα βιολογικής φύσεως, όπως π.χ. αν υπάρχει παρουσία υδραργύρου.

Αλλά ακόμα και να μετράμε πότε ένα κύτταρο διαιρείται ανεξέλεγκτα. Αυτό θα ήταν χρήσιμο στη θεραπεία του καρκίνου, γιατί για παράδειγμα θα μπορούσαμε να προγραμματίσουμε ένα κύτταρο όταν διαιρεθεί 500 φορές να πεθαίνει.

Η εφεύρεση αυτή δείχνει τη δύναμη της συνθετικής βιολογίας και την επανάσταση που θα μπορούσε να φέρει στο μέλλον, χωρίς όμως να έχει σκοπό να υποκαταστήσει τους υπολογιστές πυριτίου που βρίσκονται στις ηλεκτρικές συσκευές, δίνοντας υπολογιστική δύναμη εκεί που το πυρίτιο δεν μπορεί να λειτουργήσει.

Στην περίπτωση του βιολογικού υπολογιστή δεν έχουμε τον έλεγχο της ροής ηλεκτρονίων, παρόλο που η λογική που ακολουθεί είναι όμοια και παρακολουθεί τη ροή μιας πρωτείης κατά μήκος ενός κλώνου (DNA).

Ο μηχανισμός αυτός ονομάζεται «transcriptor» και είναι η αντίστοιχη «λογική πύλη» που χρησιμοποιούν οι ηλεκτρομηχανικοί για να στέλνουν και να λαμβάνουν σήματα.

Η ανακάλυψη αυτή είναι η τρίτη και τελευταία στη σειρά ενός δεκαετούς πλάνου σύνθεσης ενός βιολογικού υπολογιστή.

Τα υπόλοιπα δύο εξαρτήματα παραδόθηκαν από την ομάδα πέρυσι.

Το ένα ήταν βιολογικό επανεγγράψιμο μέσο αποθήκευσης ψηφιακών δεδομένων μέσα στο DNA σε δυαδική μορφή, εναλλάσσοντας αλληλουχίες DNA μεταξύ δύο πιθανών μορφών.

Το άλλο ήταν ο μηχανισμός μετάδοσης γενετικών δεδομένων από κύτταρο σε κύτταρο, κάτι σαν βιολογικό internet.