Πώς γίνανε τα λόγια μας, παράς που δε μετράει στην ... υποχώρηση της Δημοκρατίας

Την γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, έγραφε περήφανα ο Ελύτης δίχως ίσως να φαντάζεται καν πόσο εύκολα μπορούν κάποιοι με μεθοδικές κινήσεις να σου λεηλατήσουν και τη γλώσσα και τη σκέψη.

Σταχυολογώ έννοιες της νέας μας καθημερινότητας:

- Κοινωνικό μέρισμα. Σημαίνει το μέρισμα που λαμβάνει η κοινωνία, θα πεις. Όμως όχι. Σημαίνει απλά το επίδομα της απόλυτης φτώχειας για όσους η λαίλαπα της τεχνιτής μας κρίσης πέταξε στην ένδεια.

- Επίδομα αλληλεγγύης: Σημαίνει επίδομα για κάποιους που χρειάζονται αλληλεγγύη και υποστήριξη, θα πεις. Όμως όχι. Σημαίνει το φόρο που φιγουράρει στα εκκαθαριστικά μας και μαζεύει χρήματα για ένα επίδομα που δεν πήρε κανείς ως τώρα.

- ΤΑΙΠΕΔ: Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου, λένε τα αρχικά. Αλλά έχει Ιδιωτική περιουσία το Δημόσιο; Και την κάνει ό,τι θέλει; Δεν ανήκει η περιουσία αυτή στους Έλληνες; Κι αν σταθούμε στην έννοια της "αξιοποίησης" θα βρούμε κι άλλες παραποιήσεις. Αξιοποίηση σημαίνει ξεπούλημα;

- Μερική απασχόληση: Έννοια που δεν σχετίζεται με την εργασία. Δεικνύει αντίθετα πως κάποιος απασχολείται απλώς. Όπως τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς, που δεν προσφέρουν έργο αλλά ροκανίζουν χαρωπά την ώρα τους παίζοντας, χωρίς να περιμένουν αμοιβή.

- Το όριο της φτώχειας: Λογικά ως έννοια θα σήμαινε πως από το σημείο αυτό και μετά ξεκινά ο ... πλούτος. Δεν είναι όμως έτσι. Είναι το όριο αντίθετα μεταξύ φτώχειας κι απόλυτης εξαθλίωσης. Μόνο που τα κριτήρια περιγράφονται από οικονομικά στοιχεία κι όχι από το αν πεινάς, κρυώνεις ή κοιμάσαι στα παγκάκια. 

- Προαπαιτούμενα της Τρόικα: η πρώτη λέξη σηκώνει επεξήγηση. Αλλά μάθαμε να θεωρούμε αυτονόητο πως πρόκειται για τη .. δόση μας. Η έννοια σηματοδοτεί αυτονόητα πλέον κάτι το επαχθές, που πρέπει πάλι να υποστούμε. Αλλά γιατί; Αφού η δόση έτσι κι αλλιώς δεν βελτιώνει σε τίποτα την καθημερινότητα. Οπότε προς τι τα εξοντωτικά μέτρα; Επειδή ίσως, η έννοια καλοδιαλέχτηκε. Είναι "προαπαιτούμενα".

- Η Δημοκρατία έχει υποχωρήσει. Αυτή η τελευταία ατάκα είναι η έξυπνα διατυπωμένη άποψη του προέδρου της ίδιας της Δημοκρατίας μας, του κ. Παπούλια. Ακούγεται πιο κομψή από το "δεν έχουμε Δημοκρατία" ή το "έχουμε Χούντα". Υποχώρηση όμως σημαίνει, ήττα. Κι αν η Δημοκρατία ηττήθηκε, ποιός κέρδισε;

Μ.Κ.