Οι «εκλογές στην ώρα τους» και η «νέα μεταπολίτευση» Του Πέτρου Μηλιαράκη

Είναι προδήλως βέβαιο ότι η χώρα ευρίσκεται σε προστάδιο εκλογών… Επειδή δε το «πρωθυπουργοκεντρικό» μας σύστημα «αναθέτει» πρωτοβουλίες στον πρωθυπουργό, ο κ.Κυριάκος Μητσοτάκης είτε θα εξαντλήσει την τετραετία (εκλογές δύο-τρεις μήνες πριν τη λήξη της συνταγματικής περιόδου δεν θεωρούνται πρόωρες εκλογές) είτε θα προβεί το πολύ μέχρι τα τέλη Ιουνίου 2022 στη διεξαγωγή τους. Και τούτο διότι από το προσεχές Φθινόπωρο ουδείς εγγυάται το περαιτέρω επίπεδο διαβίωσης-επιβίωσης για σημαντικό τμήμα της κοινωνίας, ενώ δεν μπορεί πολιτικά να υπολογίζονται οι επιπτώσεις που θα υπάρξουν από τυχόν νέο στάδιο της πανδημίας και ακρίβειας και τον κάθε είδους ανατιμήσεων από το Φθινόπωρο και μετά...Αντιθέτως υπολογίζονται οι επιπτώσεις και η απόκριση κατάσταση που θα περιέλθει η κοινωνία από την οικονομική κρίση που επέρχεται.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ «ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ»

Κατά λογική ακολουθία οι εκλογές θα διεξαχθούν «στην ώρα τους»,(sic) δηλαδή όχι στη «συνταγματική τους ώρα», αλλά «στην ώρα που θα επιλέξει ο κ.πρωθυπουργός»... 

Μία κρίσιμη παρατήρηση είναι δε ότι στον παρόντα χρόνο ούτε ο κ.Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει(!) πότε ακριβώς θα αναλάβει αυτή την πρωτοβουλία...

Η παρούσα -κατ’ ουσίαν προεκλογική- συγκυρία χαρακτηρίζεται από μία ζοφερή κατάσταση ως προς τις συνθήκες της οικονομίας και ο επαπειλούμενος στασιμοπληθωρισμός μπορεί εκ των προτέρων να οριστεί ως «νέος ιστορικός στασιμοπληθωρισμός»,με σοβαρότατες συνέπειες εν συνόλω στο κοινωνικό σώμα και στην οικονομία.

Συνεπώς, για να υπάρξει απάντηση στην κρίση, οι προσεχείς εκλογές θα πρέπει να χαρακτηριστούν ως οι «εκλογές εξόδου από την κρίση» σε συνθήκες όμως  «νέας μεταπολίτευσης». Και τούτο διότι το ζήτημα που θα τεθεί δεν είναι «ποιος» πρέπει να  διαχειρίζεται το σύστημα, αλλά η έξοδος από τις συνθήκες του στασιμοπληθωρισμού και της ακραίας λιτότητας που δημιουργεί το «συγκεκριμένο σύστημα». Συνεπώς επειδή το τελευταίο στάδιο της μεταπολιτευτικής περιόδου, με τις συγκεκριμένες πολιτικές οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία ,οι καιροί απαιτούν μια «νέα μεταπολίτευση».

Ο ΟΡΟΣ «ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ»  ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ

Ενταύθα θα πρέπει να γίνει αναφορά στο ότι: η πτώση της δικτατορικής χούντας το 1974 έφερε τη λεγόμενη πλέον μεταπολίτευση ως την Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία. Θεωρείται δε ως η νέα συνταγματική τάξη πραγμάτων μετά τη Δεύτερη περίοδο της συνταγματικής μας ιστορίας που αφορά στην περίοδο 1924 έως 1935. Η Πρώτη περίοδος αφορά στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 μέχρι την εγκαθίδρυση της Βασιλείας του Όθωνα το 1832. Περαιτέρω διευκρινίσεις μπορεί να γίνουν από την επιστήμη του συνταγματικού δικαίου, στο ειδικότερο αντικείμενο της συνταγματικής ιστορίας.

Ο όρος δε «μεταπολίτευση»  κατ’ ουσίαν μπορεί να αφορά και στην αλλαγή της μορφής του πολιτεύματος, αλλά από άποψη πολιτικής ιστορίας όχι μόνον. Μπορεί δηλαδή με τον όρο «μεταπολίτευση» να εννοείται και ο μετασχηματισμός λειτουργικών δομών του πολιτεύματος και όχι κατ’ ανάγκη να αφορά αλλαγή της μορφής του πολιτεύματος.

Στο παρόν κείμενο ως «νέα μεταπολίτευση» βασίμως ορίζεται ο λειτουργικός μετασχηματισμός που δεν αφορά στη αλλαγή της μορφής του πολιτεύματος, αλλά στην ανάγκη το πολίτευμα  να εξελιχθεί σε μία άλλη ποιότητα μέσα από τις πρόνοιες του ισχύοντος Συντάγματος. Προφανές είναι δε ότι οι επιβαλλόμενες πολιτικές εκσυγχρονισμού του πολιτεύματος, δεν θίγουν και δεν μπορούν να θίξουν τον «σκληρό πυρήνα» της συνταγματικής τάξης, δηλαδή τις μη αναθεωρητέες διατάξεις. Ωστόσο επιβάλλεται η μεταπολίτευση με βάση τις συγκυρίες να επικαιροποιείται.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Κατά συνέπεια, οι προσεχείς εκλογές όποτε ήθελε διεξαχθούν, θα πρέπει να θέτουν στο εκλογικό σώμα το καίριο ζήτημα της δημιουργίας μίας νέας μεταπολιτευτικής τάξης πραγμάτων. Αυτή η νέα περίοδος θα πρέπει να καταργεί το λαϊκισμό, να εγκαθιστά με νομοθετική παρέμβαση πλουραλισμό στα ΜΜΕ και αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου με το οποίο θα λειτουργεί η δημοσκοπική έρευνα. Παραλλήλως θα πρέπει μια νέα μεταπολίτευση να επαναπροσδιορίζει τους όρους του αθέμιτου ανταγωνισμού και της συγκέντρωσης οικονομικής ισχύος. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να αναβαθμίζεται ο κεντρικός  ρόλος  της δημόσιας υγείας και η ψηφιοποίηση της δημόσιας διοίκησης. Οι νέες αυτές πολιτικές όμως δεν μπορεί να ανατεθούν  σε πολιτικό προσωπικό που έχει συμβάλλει σημαντικά στην δημιουργία της χρεοκοπίας του 2010. 

Ασφαλώς δε με τις εκ του Συντάγματος προβλεπόμενες δημοκρατικές διαδικασίες, την έξοδο από την κρίση θα αναλάβει το υγείας τμήμα εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που παρέμειναν και παραμένουν σταθερά στην προοδευτική  πλευρά της κοινωνίας και της οικονομίας, με  πρόγραμμα απάντησης στην κρίση!

Οι επερχόμενες εκλογές ή θα βαθύνουν εκ του αποτελέσματος την κρίση του «όλου συστήματος» , με βραχυχρόνιες βέβαια αντοχές, ή θα οδηγήσουν στις συνθήκες αρχής μιας «νέας μεταπολίτευσης». 

Οι προσεχείς εκλογές- όποτε αυτές διεξαχθούν – θα αποτελέσουν μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία!

*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

«Ευρωπαϊκός στρατός»: αντ´αυτού το ΝΑΤΟ. Του Πέτρου Μηλιαράκη*